The Importance of Child-Based Play Therapy in Social Work Practice with Children with Disability

Yıl 2017, Cilt: 28 Sayı: 1, 169 - 186, 18.05.2017

Aslıhan Aykara

Öz

Even though play shows different characteristics and effects for every
age group, it can be considered as an important tool for communication and
therapy. When considering children with disabilities, it is essential to make
use of play as these children can express themselves more comfortably through
play. Moreover, one can have a better understanding of the children’s problems
and needs, and the solutions for these problems through the usage of play.
Reinforcement of social work practice with play can strengthen the relationship
between the social worker and the child, make the child more comprehensible,
and make the child feel better.

This study focuses on the importance of child-centered play therapy in
terms of improving some developmental and social abilities like self-esteem and
social cohesion in children with disabilities. Firstly, the concepts of play
and child-centered play therapy as well as some approaches to these concepts
are mentioned briefly, and then child-centered play therapy is focused on in detail.
Finally, the positive effects of child-centered play therapy for children with
disabilities, some research findings related to the issue, and the importance
of child-centered play therapy for children with disabilities are mentioned in
terms of social work practice.

Anahtar Kelimeler

Child-based play therapy, children with disability, social work

ÇOCUK MERKEZLİ OYUN TERAPİSİNİN ENGELLİ ÇOCUKLARA YÖNELİK SOSYAL HİZMET UYGULAMALARI AÇISINDAN ÖNEMİ

Öz

Oyun, her yaş grubu için farklı özellikler
ve etkiler göstermekle birlikte, özellikle çocuklar için aslında önemli bir
iletişim ve sağaltım aracı olarak görülebilir. Engelli çocuklar özelinde de
düşünüldüğünde, bu çocukların kendilerini daha rahat ifade edebilmeleri, sorun
ve gereksinimlerinin belirlenmesi ve bunların çözümüne yönelik ne gibi
beklentilerinin olduğunun anlaşılması konularında oyundan yararlanılması
önemlidir. Engelli çocuklara yönelik sosyal hizmet uygulamalarının da oyun ile
desteklenmesi, sosyal hizmet uzmanı ile çocuk arasındaki iletişimi
güçlendirecek, çocuğun anlaşılmasını kolaylaştıracak ve çocuğun kendisini daha
iyi hissetmesini sağlayacaktır.

Engelli çocuklarda benlik saygısı ve
sosyal uyum başta olmak üzere pek çok gelişimsel ve sosyal özelliğin
geliştirilebilmesi açısından çocuk merkezli oyun terapisinin önemine yer veren
bu çalışmada, öncelikle oyun ve oyun terapisi kavramlarına, daha sonra da oyun
terapisine ilişkin bazı yaklaşımlara kısaca yer verilmekte ve bu yaklaşımlardan
çocuk merkezli oyun terapisi üzerinde ayrıntılı biçimde durulmaktadır. Son
olarak ise, engelli çocuklar özelinde çocuk merkezli oyun terapisinin olumlu
etkilerine, bu konuya ilişkin bazı araştırma bulgularına değinilmekte, sosyal
hizmet uygulamaları açısından çocuk merkezli oyun terapisinin engelli çocuklar
açısından kullanımının önemine ilişkin önerilerle çalışma sonlandırılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Çocuk merkezli oyun terapisi, engelli çocuklar, sosyal hizmet

Kaynakça

• Ayling, P. (2012). Learning throughplaying in highereducation: Promotingplay as a skillforsocialworkstudents, SocialWorkEducation, 31 (6), s.764-777.
• Astramovich, R. L.,Lyons, C. ve Hamilton, N. J. (2015). Play therapyforchildren withintellectualdisabilities. Journal of Child andAdolescentCounseling, 1 (1), s. 27-36.
• Baker, K. ve Donelly, M. (2010). Thesocialexperiences of childrenwithdisabilityandtheınfluence of environment: A frameworkforintervention.Disability&Society, 16 (1).
• Bannink, F.,Stroeken, K., Idro, R. ve Hove, G.(2015). Communityknowledge, beliefs, attitudes, andpracticestowardschildrenwithSpinaBifidaandHydrocephalus in Uganda. International Journal of Disability, Development andEducation, 62 (2).
• Boerner, K. (2004). Adaptation todisabilityamongmiddle-agedandolderadults: The role of assimilativeandaccommodativecoping. TheJournals of Gerontology. Series B, PsychologicalSciencesandSocialSciences, 59 (1), s. 35-42.
• Booth, P. B. veJernberg, A.M. (2010). Theraplay: HelpingParentsandChildren BuildBetterRelationships Through Attachment-Based Play.(3. Basım). San Francisco: Jossey-Bass.
• Brodin, J. (2005).Diversity of aspects on play in childrenwithprofoundmultiple disabilities.Early Child Development andCare, 175 (7-8), s. 635-646.
• Bratton, S. C., Ray, D., Rhine, T. veJones, L. (2005). Theefficacy of playtherapy withchildren: A meta-analyticreview of treatmentoutcomes. Professional Psychology: ResearchandPractice, 36, s. 376–390.
• Davis,E. S. ve Pereira, J. K. (2014). Child-centeredplaytherapy: A creative approachtoculturallycompetentcounseling. Journal of Creativity in Mental Health, 9 (2), s. 262-274.
• Feldman, M. A.,Battin, S. M., Shaw, O. A. ve Luckasson, R. (2013). Inclusion of childrenwithdisabilities in mainstreamchilddevelopmentresearch. DisabilityandSociety, 28 (7).
• IFSW. (2014). http://ifsw.org/get-involved/global-definition-of-social-work/; Erişim Tarihi: 19.11.2016. Homeyer, L. ve Sweeney, D. (2011). Sandtraytherapy: A practicalmanual (2. Basım). New York, NY: Routledge.
• Jinnah-GhelaniH. A. ve Stoneman, Z. (2009). Elementsof successfulinclusionforschool-agechildrenwithdisabilities in childcaresettings.Child Care in Practice, 15 (3).
• Kargı, E. (2007). Oyun: Çocuklar için hastalıkla baş etme sürecinde güçlü bir psiko- sosyal destek aracı. Toplum ve Hekim, 22 (5).
• Kargı, E. ve Akın, Y. (2005). Playand toy needschildren'swithchronicillness in hospital. V. National Child CultureCongress: Popular Cultureand Child. 12- 14October, Ankara, Türkiye.
• Kargın, T. ve Demir, T. Ş. (2004). Üç altı yaş grubundaki işitme engelli çocukların oyun davranışlarının incelenmesi. 4. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi Kitabı. Ankara: Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları.
• Landreth, G.L. (2002). Therapeutic limit setting intheplaytherapyrelationship. Professional Psychology: ResearchandPractice, 33, s. 529-535.
• Landreth, G. L. (2012). Play therapy: The art of therelationship. (3. Basım). Florence,KY: Accelerated Development.
• Landreth, G. L. veSweeney, D. S. (2009). Child-centeredplaytherapy. In K. J.Lefevre, M.,Tanner, K. veLuckock, B. (2008). Developingsocialworkstudents’ communicationskillswithchildrenandyoungpeople: A model forthe qualifyinglevelcurriculum. Child andFamilySocialWork, 13 (2), s. 166-176.
• Mitchell, R. A.,Zhou, D., Lu, Y. veWatts, G. (2009).Community-BasedRehabilitation: Does it changecommunityattitudestowardspeoplewithdisability?DisabilityandRehabilitation,15 (4).
• Mountain, V. (2016). Play Therapy-respectingthespirit of thechild.International Journal of Children'sSpirituality.
• Munro, E. (2011).TheMunroReview of Child Protection: Final Report. A Child CentredSystem,HMSO, London.
• Öztürk, S. (2006). İşitme, görme ve ortopedik engelli ilköğretim öğrencilerinin benlik kavramlarının özel eğitim okullarına veya kaynaştırma eğitimine devam etme durumlarına göre incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Programı.
• Piaget, J. (1962). Play, dreams, andimitation in childhood. New York:Routledge.
• Pişkin, Ü. (1993). Otistik çocuklarda oyun. Özel Eğitim Dergisi, 1 (3), s. 43-46.
• Porter, M. L.,Hernandez‐Reif, M. ve Jessee, P. (2009). Play therapy: A review. Early Child Development andCare, 179 (8), s. 1025-1040.
• Ramirez, S.Z.,Flores-Torres, L.L., Kranz, P. L. ve Lund, N.L. (2005). Using Axline’seightprinciplesof playtherapywithMexican-Americanchildren. Journal of InstructionalPsychology, 32, s. 329–337.
• Russ, S. W. (2003). Play andCreativity: DevelopmentalIssues, Scandinavian Journal of EducationalResearch, 47 (3).
• Schaefer,C. E. (2013). Oyun terapisinin temelleri. İkinci Basımdan Çeviri. Çeviren Uzm. Psik. Banu Tortamış Özkaya. Ankara: Nobel Yayınevi.
• Serafica, F. C. ve Harway, N. I. (2009).Socialrelationsand self‐esteem of childrenwithlearningdisabilities.Journal of Clinical Child Psychology, 8 (3).
• Vygotsky, L. S. (1981). Theinstrumentalmethod in psychology. İçinde:Theconcept of activity in Sovietpsychology. J. V. Wertsch (Ed.), (s.134-144). Armonk, NY: M.E. Sharpe.
• Wickman, K.,Nordlund, M. ve Holm, C. (2016).Therelationshipbetweenphysicalactivityand self-efficacy in childrenwithdisabilities.Sport in Society.
• Winnicott,D. W. (1982). Playingandreality.London: Routledge.