Evliliğin Niteliği Olarak Evlilikte Bireyselleşme Ve Bütünleşme

Yıl 2019, Cilt: 30 Sayı: 2, 606 - 622, 30.05.2019

Hikmet Yazıcı

https://doi.org/10.33417/tsh.572226

Cited By: 2

Öz

Evlilik sadece insan neslinin devamını
sağlamak için değil, aynı zamanda tarafların sosyal ve kişisel ihtiyaçlarını
karşılamak amacıyla da tesis edilen bir ilişki biçimidir. Aracılar kullanarak
veya flört gibi değişik usullerle gerçekleşen evlilik ilişkisinde, bireylerin
farklı amaç ya da öncelikleri bulunmaktadır. Bunlar evlilik öncesi karar verme aşamalarını
ya da evliliği devam ettirme sürecini etkileyebilmektedir. Evlilik yaş
ortalamasındaki yükselme, evlenme oranlarında gözlenen düşüş ve boşanmalardaki
artış trendi bu görüşü teyit etmektedir. Evlenme ve boşanma oranlarındaki
olumsuz tablo, evlilik ilişkisinin niteliğini tartışma konusu haline
getirmektedir. Bu çalışmada evlilik ilişkisi daha çok bireyselleşme ve
bütünleşme bağlamında irdelenmektedir. Derleme niteliğindeki bu çalışma ile
bireyselleşme ve bütünleşmenin felsefi, kültürel ve dini boyutları kısaca psikolojik
bir temel üzerinde ele alınmaya çalışılmaktadır. Ortaya çıkan sonuç; iki
boyuttan birinin ağırlıklı olarak ön plana çıkması durumunda, evlilik uyumunun
bundan olumsuz yönde etkileneceği yönündedir. Bireyselleşme ve bütünleşme
çabalarının ait olma-birey olma dengesi kapsamında gerçekleşmesi kişisel ve
sosyal ihtiyaçların karşılanması bakımından önem taşımaktadır. Bu denge evlilik
ilişkilerinin niteliğini olumlu yönde geliştirebilme potansiyeline sahiptir. 

Anahtar Kelimeler

Evlilik, bireyselleşme, bütünleşme

Individualism and Integration as a Quality of Marriage

Öz

Marriage
is a form of relationship that is established not only to ensure the continuity
of the human generation, but to meet the social and personal needs of both
sides, as well. Individuals have diverse goals or priorities in marital
relationships which occur through different ways such as using intermediaries
(arranged marriage) or dating. Those ways may influence the premarital decision-making
procedures or the process of maintaining the marriage. The trends for the
increase in the average age of marriage, the decrease in marriage rates and the
increase in divorces confirm that opinion. The negative image of marriage and
divorce rates makes the quality of the marital relationship a matter of
discussion. In the present study, the marital relationship is further addressed
in the context of individualism and integration. Through the study as a
compilation, the philosophical, cultural and religious foundations of
individualism and integration are aimed to be discussed briefly on a
psychological basis. The result indicates that marriage adjustment will be
affected adversely in the case that one of the two aspects comes into
prominence predominantly in marriage. Achieving individualism and integration
efforts in the scope of balance between belonging and individuality is
significant for meeting personal and social needs. This balance has the
potential to improve the quality of marital relations.

Anahtar Kelimeler

Marriage, individualism, integration

Kaynakça

• Adler, A. (2016). Yaşamın anlam ve amacı (Çev.K. Şipal). İstanbul: Say Yayınları.
• Alptekin, A. B. (1997). Halk hikâyelerinin motif yapısı. Ankara: Akçağ Yayınları.
• Atay, H. (2017). Kur’an Türkçe çeviri. Ankara: Atay Yayınları.
• Aydemir, A. (2012). Divanü Lugati’t Türk’te aşk ve cinsellik üzerine. International Journal of Social Science, 5(2), 15-41.
• Bartle-Haring, S., & Lal, A. (2010). Using Bowen theory to examine progress in couple therapy. The Family Journal, 18(2), 106-115.
• Bauman, Z. (2013). Yaşam sanatı. (Çev.A. Sarı). İstanbul: Versus Kitap.
• Beşpınar, F. U. ve Beşpınar, L. Z. (2017). Türkiye’de hane halkı yapıları ve evlilik pratiklerinde ikili resim: geleneklerin yanı sıra değişimin yansımaları. Nüfusbilim Dergisi, 39, 109-149.
• Beştepe, E., Erbek, E., Saatçioğlu, Ö., Akar Özmen, H., ve Eradamlar, N. (2010). Psikiyatrik yardım talebi olan, olmayan ve boşanma aşamasındaki çiftler arasında cinsiyet yönünden uyum, problem çözme becerisi, boyun eğici davranış ve öfke tutumunun karşılaştırılması. Archives of Neuropsychiatry/Noropsikiatri Arsivi, 47(1), 15-22.
• Büyükşahin, A. ve Hovardaoğlu, S. (2004). Çiftlerin aşka ilişkin tutumlarının Lee'nin çok boyutlu aşk biçimleri kapsamında incelenmesi. Türk Psikoloji Dergisi, 19(54), 59-72.
• Cibran, H. (2014) Ermiş (Çev.A. Berktay) İstanbul: İş Bankası Yayınları.
• Cüceloğlu, D. (2014). Gerçek özgürlük. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Çağ, P. ve Yıldırım, İ. (2013). Evlilik doyumunu yordayan ilişkisel ve kişisel değişkenler. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(39), 13-23.
• Demren, Ç. (2008). Ortadoğu’da ataerkillik ve erkeklik ilişkileri. CÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 32(2), 321-329.
• Ellialtı, T. (2012). Evlilik öncesi cinsellik, bekaret ve beden disiplini: kadınların “aşk” üzerinden cinsel ahlak mücadelesi. Cogito, 70-71
• Fromm, E. (2016a). Sahip olmak ya da olmak (Çev. Ş. Yeğin). İstanbul: Say Yayınları.
• Fromm, E. (2016b). Özgürlükten kaçış (Çev. Ş. Yeğin). İstanbul: Say Yayınları.
• Gökyay, O. Ş. (2014). Dede Korkut hikayeleri. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Gharehbaghy, F. (2011). An investigation into Bowen family systems theory in an Iranian sample. Iranian Journal of Psychiatry and Behavioral Sciences, 5(1), 56-63.
• Gladding, S.T. (2012) Aile terapisi (Çev.Ed.İ.Keklik ve İ.Yıldırım). Ankara: Türk PDR Derneği Yayınları.
• İmamoğlu, E. O., Günaydın, G. ve Selçuk, E. (2011). Özgün benliğin yordayıcıları olarak kendileşme ve ilişkililik: cinsiyetin ve kültürel yönelimlerin ötesinde. Türk Psikoloji Dergisi, 26(67), 27-43.
• İncil (2009). İstanbul: Sak Ofset.
• Kierkegaard, S. (2013). Aforizmalar (Çev.N. Beier). İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
• Kramer, S. N. (2002). Sümerler (Çev.Ö. Bluze). İstanbul: Kabalcı Yayınları.
• Lebow, J.L. (2014). Çift ve aile terapisi (Çev.H. Uğur). Ankara: Nobel yayıncılık.
• Mesnevi’den Seçmeler (2007). (Haz.N. Bakırcı). Konya: Rumi Yayınları.
• Nietzsche, F. (2011). Böyle söyledi Zerdüşt (Çev. M. Tüzel). İstanbul: İş Bankası Yayınları.
• Nichols, M.P. (2013). Aile terapisi kavramlar ve yöntemler (Çev.O.Gündüz). İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• Osho (2015). Ölmeden önce ölünüz. İstanbul: Okyanus Yayınları.
• Özabacı, N. ve Erkan, Z. (2013). Aile danışmanlığı. Ankara PegemA Yayıncılık.
• Peck, S. (1999). Az seçilen yol. İstanbul: Akaşa Yayınları.
• Schopenhauer, A. (2014). Aşkın metafiziği. İstanbul: BS Yayınları.
• Skowron, E. A. (2000). The role of differentiation of self in marital adjustment. Journal of Counseling Psychology, 47(2), 229.
• Spinoza (2011). Etika (Çev.H. Z. Ülken). Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
• Taycan Erdoğan, D. ve Kuruoğlu Çepik, A. (2014). Evlilik uyumu ile bağlanma stilleri ve mizaç ve karakter özellikleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Türk Psikiyatri Dergisi, 25(1), 9-18.
• Tolstoy (2010). Aile saadeti (Çev.S. Nuriyev). İstanbul: Paraf Yayınları.
• TUİK, http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=24642, 10/03/2019
• Yüksel, Ö. ve Dağ, İ (2015). Kadınlarda evlilik uyumu ve psikolojik belirtiler arasındaki ilişki: stresle baş etme biçimleri ve toplumsal cinsiyet rolü tutumlarının aracı rolleri. Türk Psikiyatri Dergisi, 26(3), 181-187.
• Upanishadlar (2011). (Çev. K. Kaya), İstanbul: İş Bankası Kültür Yayınları.
• Willi, J. (2011). Aşk ve evlilik terapisi (Çev.İ. İgan). İstanbul: Kaknüs Yayınları.