Çocukların
istenmedik davranışları, çocukların gelişimlerine ve aile yaşamına zarar
vermekte ayrıca toplumsal olarak ciddi sorunlara da yol açabilmektedir. Bu
nedenle, çocukları suça iten faktörleri ortaya koymak, izlemek, bu konuda
aileleri ve eğitimcileri işin içine katan hem önleyici hem de müdahale edici
çalışmalar planlamak gerekmektedir.
Bu
araştırmada, suça sürüklenmiş çocukların aile aidiyeti ve yaşam doyumunun
incelenmesi amaçlanmıştır. Bu doğrultuda İstanbul'da bulunan Maltepe Çocuk ve
Gençlik Kapalı Ceza İnfaz Kurumu, Maltepe 2 Nolu L Tipi Kapalı Ceza İnfaz
Kurumu ve Çocuk Eğitimevi’nde 15-18 yaş grubunda bulunan 226 suça sürüklenmiş
erkek çocuk çalışmaya dâhil edilmiştir. Araştırmanın amacı doğrultusunda
Kişisel Bilgi Formu, Aile Aidiyeti Ölçeği ve Yaşam Doyumu Ölçeği kullanılarak
veriler elde edilmiştir. Verilerin analizinde betimsel analizler, bağımsız
örneklemler t testi, tek yönlü varyans analizi ve pearson korelasyon analiz
tekniği kullanılmıştır.
Elde
edilen bulgulara göre, araştırmaya dâhil edilen çocukların aile aidiyetinin
yüksek düzeyde, yaşam doyumunun ise orta düzeyde olduğu görülmüştür. Çocukların
aile aidiyetinin kardeş sayısı, ailenin birlikte yaşama durumu, anne veya
babanın ceza evinde kalma durumu, evden kaçıp kaçmama durumu ve babanın madde
kullanma durumuna göre anlamlı bir şekilde farklılaştığı gözlenmiştir
(p<0.05). Aile yapısı ve babanın alkol kullanma durumu ile aile aidiyeti
arasında ise anlamlı bir farklılığa rastlanmamıştır. Ayrıca çocukların yaşam
doyumu arttıkça aile aidiyetinin de artış gösterdiği ya da bir başka deyişle
aile aidiyeti arttıkça yaşam doyumunun da arttığı belirlenmiştir.
Undesirable behaviors of children
can harm children's development and family life and can cause serious social
problems. Therefore, it is necessary to plan and monitor the factors that push
juvenile into crime, and to plan both preventive and interfering studies that
involve parents and educators in this matter.
In this study, it is aimed to
examine family belonging and life satisfaction of juveniles pushed to crime. In
this respect, 226 boys convict in Maltepe Children and Youth Closed
Penitentiary Institution, Maltepe No.2 l Type Closed Penitentiary Institution
and Juvenile Correctional Facility located in İstanbul 15-18 age group were
included in the study. For the study, data were obtained by using Personal
Information Form, Family Sense of Belonging Scale and Life Satisfaction Scale.
In the analysis of the data, descriptive analysis, independent samples t test,
one way ANOVA and Pearson's correlation analysis techniques were used.
According to the findings, the
self-esteem, family sense of belonging perceptions of the juvenile included in
the study were at a high level and their perception of life satisfaction was at
a medium level. It was observed that there are significant differences between
family sense of belonging and variables such as the number of siblings, family
co-existence, maternal or paternal residence status, whether or not to escape
from the house and the father's substance use status (p<0.05). There was no
significant difference between family structure and father's alcohol use and
family sense of belonging. In addition, as the life satisfaction of children
increased, family sense of belonging increased or in other words life
satisfaction increased as family sense of belonging increased.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sosyoloji (Diğer) |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Eylül 2019 |
Gönderilme Tarihi | 16 Nisan 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 30 Sayı: 3 |