Öz
Divorce is a rather difficult process for both children and parents. After separation or divorce, the child may reject one of the parents, s/he may typically strongly object seeing one parent or may not want to go to that parent. This rejection may be for normal or acceptable reasons, or the child’s “alienation” against the parent may be the reason. Defined as Parental Alienation Syndrome (PAS), this case is actually a form of emotional abuse. This process can be carried out in a healthy manner by ensuring coordination among the court, treatment providers, children and families; that is, case management. Child abuse is related to multiple disciplines in terms of causes and consequences. Hospital-based, multidisciplinary teams meet the legal, psychosocial support, and treatment needs of the abused child in a holistic approach. There are views on PAS, stating that it is a syndrome or just alienation. The ongoing discussions about it do not change the fact that there is a clinical situation affecting the children and parents.
In this study, it is aimed to create a roadmap for the evaluation of these cases, by presenting the examples where the reports, which has been prepared at the end of the process evaluated at a hospital-based Child Protection Centre and conducted with case management, have affected the Court’s decision.
In PAS cases, separate works carried out with a multi-disciplinary, holistic approach by multiple professionals can be conducted at a low cost with a case management by the coordination of a social worker at the team. The reports submitted to the courts will include the evaluations of all the professionals in the team and will transparently and clearly highlight the common decision that is made in line with the child’s primary benefit. The reports prepared in this way will affect the decisions of the Court and the victimization of children and parents will be prevented.
Anahtar Kelimeler
Parental alienation syndrome Case management Multi-disciplinary team social worker
Destekleyen Kurum
---
Proje Numarası
---
Teşekkür
--
Kaynakça
- Baker, A.J.L., Andre, K. (2008).Working with alienated children & their targeted parents: suggestions for sound practices for mental health professionals. Annals of the American Psychotherapy Association, (11), 2-10.
- Baker, A.J.L. (2005). The Long-Term Effects of Parental Alienation on Adult Children: A Qualitative Research Study. The American Journal of Family Therapy, 33:289–302
- Baker, A. J. L. (2020). Parental alienation and empirical research. In D. Lorandos, & W. Bernet Eds.), Parental alienation – science and law (pp. 207–253).
- Bell, L. (2001). Patterns of Interaction in Multidisciplinary Child Protection Teams in New Jersey. Child Abuse&Neglect, 25, 65-80.
Öz
Boşanma, çocuklar ve ebeveynler için zor bir süreçtir. Ayrılma veya boşanma sonrası çocukta ebeveyn reddi, genellikle bir ebeveyni görmeye karşı direnç gösterme, o ebeveyne gitmek istememe gibi durumlar ortaya çıkabilir. Bu reddediş normal ya da kabul edilebilir nedenlerle olabileceği gibi ebeveyne karşı bir “yabancılaşma” da söz konusu olabilir. Ebeveyn yabancılaştırma sendromu (EYS) olarak tanımlanan bu durum aslında duygusal istismarın bir türüdür. Tedaviyi başlatmak için ilk olarak yabancılaşan çocuğun tanımlanması ve aile için en uygun terapötik müdahalenin formüle edilmesi gerekir. Aynı zamanda sürmekte olan aile çatışmasının yönetimi ve terapötik müdahalenin uygulanması için kapsayıcı, koordine edilmiş, kurallara dayalı bir süreç gerekir. Bu süreç mahkeme, tedaviyi yürütenler, çocuklar ve aileler arasında eşgüdümün sağlanmasıyla yani vaka yönetimiyle sağlıklı yürütülebilir. Çocuk istismarı alanı nedenleri ve sonuçları açısından birden çok disiplini ilgilendirir. Hastane temelli çoğul disiplinli ekipler istismara uğrayan çocuğun yasal, psikososyal destek ve tedavi gereksinimlerini bütüncül yaklaşımla ele alarak karşılar. EYS’nin bir sendrom ya da sadece yabancılaşma olup olmadığı yönünde görüşler vardır. Bu yöndeki tartışmaların sürüyor olması, çocukları ve ebeveynleri etkileyen klinik bir durumun söz konusu olduğu gerçeğini değiştirmemektedir.
Bu çalışmada, hastane temelli bir Çocuk Koruma Merkezinde değerlendirilen, vaka yönetimiyle yürütülen süreç sonunda oluşturulan raporların Mahkeme kararını etkilediği örnekler sunularak, bu tür olguların değerlendirilmesinde bir yol haritası oluşturulması amaçlanmaktadır.
EYS olgularında çoğul disiplinli, bütüncül yaklaşımla birden fazla profesyonel tarafından ayrı ayrı yürütülen çalışmalar, vaka yönetiminin ekipteki sosyal hizmet uzmanının eşgüdümlü çalışmasıyla düşük maliyetli bir şekilde yürütülebilir. Mahkemelere sunulan raporlar ekipteki bütün profesyonellerin değerlendirmelerini içererek, çocuğun öncelikli yararı doğrultusunda oluşturduğu ortak kararı net ve açık bir şekilde vurgulayacaktır. Bu şekilde hazırlanan raporlar Mahkeme kararlarına etki ederek çocukların ve ebeveynlerin mağduriyeti önlenmiş olacaktır.
Anahtar Kelimeler
Proje Numarası
---
Kaynakça
- Baker, A.J.L., Andre, K. (2008).Working with alienated children & their targeted parents: suggestions for sound practices for mental health professionals. Annals of the American Psychotherapy Association, (11), 2-10.
- Baker, A.J.L. (2005). The Long-Term Effects of Parental Alienation on Adult Children: A Qualitative Research Study. The American Journal of Family Therapy, 33:289–302
- Baker, A. J. L. (2020). Parental alienation and empirical research. In D. Lorandos, & W. Bernet Eds.), Parental alienation – science and law (pp. 207–253).
- Bell, L. (2001). Patterns of Interaction in Multidisciplinary Child Protection Teams in New Jersey. Child Abuse&Neglect, 25, 65-80.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sosyoloji (Diğer) |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Proje Numarası | --- |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Temmuz 2024 |
| Gönderilme Tarihi | 25 Ocak 2023 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 35 Sayı: 3 |