HASTA YAŞAM KALİTESİNDE TIBBİ SOSYAL HİZMET UYGULAMALARININ ÖNEMİ

Yıl 2013, Sayı: 2, 6 - 12, 01.12.2013

Cengiz Özbesler

Öz

Bu çalışmanın amacı, hastaların yaşam kalitesi açısından önemli bir yere sahip olan sosyal hizmet disiplininin profesyonel rolünü ve Türkiye’de hastane ortamlarında yürütülen sosyal hizmet uygulamalarını tarihsel bir akış içerisinde örneklerle ortaya koymaktır. Ayrıca bu uygulamaların hastalığın birey ve ailesi üzerine psiko-sosyal etkilerini minimum düzeye indirerek sosyal işlevselliklerini olumlu yönde destekleyen ve dolaylı olarak yaşam kalitesine katkı sağlayan bir öneme sahip olduğunu vurgulamaktır

Anahtar Kelimeler

Sosyal hizmet, tıbbi sosyal hizmet, hasta yaşam kalitesi

Kaynakça

• Akdeniz C., Ö. Aydemir (eds.). (1999). Sağlık düzeyi ölçeğinin Türkçe’ye uyarlaması ve güvenirliliği. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni 9(2), s.104-108.
• Armağan, O. (2011).“İnme sonrası afazi ve yaşam kalitesi”. Türk Beyin Damar Hastalıkları Dergisi. 17(3), s. 89-94.
• Ashman, K. Karen, Grafton H. Hull Jr. (1999). Understanding generalist practice. Second Edition. Nelson – Hall Publishers / Chicago.
• Barın, Derman (1967).“Tıbbi sosyal hizmet” Sosyal Hizmet, Cilt:2, no: 7, s.5-6.
• Barın, Derman (1968).“Atatürk sanatoryumunda tıbbi sosyal hizmet çalışmaları”. Sosyal Hizmet, Cilt: 2, no: 11, s. 14-15.
• Barker, R. (1999) The social work dictionary. 4th ed. Washington, DC: NASW Pres.
• Çakmaklı, Kemal (1976). Türkiye’de sağlık hizmetlerinin bütünlenmesinde tıbbi sosyal hizmetin önemi. Sermet Matbaası. İstanbul.
• Coşkun, Nedim (1971).“Sosyal hizmet ve rehabilitasyon” Sosyal Hizmet, Rehabilitasyon Özel Sayısı. Cilt: 5, no: 7, s. 2-4.
• Duyan, Veli (1996). Sağlıkta Psiko-Sosyal Boyut, Tıbbi Sosyal Hizmet. Ankara.
• Erdem, E. (1999).“Kanserli çocukların anne/babalarının yasam kalitesi”. Bilim Uzmanlığı Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemsireliği, Ankara.
• Ergin, Ünal, A. Batman, G. Gözübüyük (1971). “Ankara rehabilitasyon merkezinde sosyal hizmet” Sosyal Hizmet, Rehabilitasyon Özel Sayısı. Cilt: 5, No: 7, s. 16-17.
• Fidaner H., H. Elbi, C. Fidaner ve ark. (1999). “Yaşam kalitesinin ölçülmesi, WHOQOL-100 ve WHOQOL-BREF”. 3P Dergisi (Ek 2), s.3-66.
• Johnson C. Louise (1998). Social work practices a generalist approach. USA.
• Kahramanoğlu, Ertan (1973). “Psikiyatrik sosyal hizmet” Sosyal Hizmet, Cilt: 5, Sayı: 12, s. 4-11.
• Kaynaköz, Filiz (1971). ”Rehabilitasyon çalışmaları” Sosyal Hizmet, Rehabilitasyon Özel Sayısı. Cilt: 5, Sayı: 7, s. 11-12.
• Kurt, Ayşe Sonay, Şenay Çetinkaya (2008) “Lösemili çocuklarda yaşam kalitesi ve
• hemşirelik bakımı”. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, Cilt:3, Sayı:8, s. 35-56.
• Kut, Sema (1988). Sosyal hizmet mesleği, nitelikleri, temel unsurları, müdahale yöntemleri. Ankara.
• Küçükkaraca, Nilgün, Ö. Öntaş, Z. Yelken, M. Alptekin, M. Akkın, N.Tekin (1991) “Tıbbi sosyal hizmet, sosyal hizmet uzmanları derneği tıbbi sosyal hizmet komisyonu raporu”. Sosyal Hizmet. Sosyal Hizmet Uzmanları Derneği Yayını.Yıl:2, Sayı: 5, s. 30-33.
• National Association of Social Workers (1973).Standards for social service. Manpower, Washington. DC: NASW.
• Özbesler, Cengiz (2008). “Sosyal hizmet uygulamaları”.Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Temel Kitabı. Çocuk ve Gençlik Ruh sağlığı Derneği Yayınları: 3 Hekimler Yayın Birliği. Ankara, s. 817- 827.
• Patrick DL, Erickson P. (1993). Health status and health care policy: quality of life in health care evalution and resource allocation. New York: Oxford University Press.
• The Whoqol Group. The World Health Organization quality of life assessment (WHOQOL): development and general psychometric properties (1998). Soc. Sci. Med. 46, p. 1569-85.
• Top M. Şerif, S.Y. Özden, M. Efe Sevim (2003). “Psikiyatride yaşam kalitesi” Düşünen Adam. 16(1) s. 18-23.
• Yuko, Hon’ya and Matsue Yuko (2004). “The role of medical social worker in acute hospitals (The present of our hospital and the direction in future)”, Journal of the Nissei Hospital Vol. 32; no. 2, p. 140-146.