Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

KADINA YÖNELİK ŞİDDET KONUSUNDA HEMŞİRELERİN VE EBELERİN BİLGİ DURUMLARI

Yıl 2015, Sayı: 6, 6 - 15, 01.12.2015

Öz

Amaç: Araştırmada Aile Sağlığı Merkezi’nde çalışan Hemşirelerin ve Ebelerin aile içinde kadına yönelik şiddet konusunda bilgi düzeylerini saptamak amaçlandı. Yöntem: Araştırma Aralık 2012-Ocak 2013 tarihleri arasında Kütahya Merkez ilçedeki Aile Sağlığı Merkezi’nde çalışan Hemşireler ve Ebeler üzerinde tanımlayıcı olarak yapıldı. Araştırmanın evrenini Aile Sağlığı Merkezlerinde çalışan 62 Hemşire ve Ebe oluşturdu. Evrenin tamamına ulaşılması hedeflenirken 17 Hemşireye ve Ebeye ulaşılamadı. Araştırmaya 45 Hemşire ve Ebe dahil edildi. Veriler toplanırken anket formu ve “Hemşirelerin ve Ebelerin Kadına Yönelik Şiddet Belirtilerini Tanımalarına İlişkin Ölçek HEKYSBTÖ ” kullanıldı. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistikler, Kruskall-Wallis, Mann-Whitney U ve Spearman Korelasyon Katsayısı testleri uygulandı. Bulgular: Araştırmaya katılanların %64,4’ü ebe, %35,6’sı hemşiredir. Hemşirelerin ve Ebelerin, %,71,1’i öğrenim hayatlarında şiddetle ilgili ders aldıklarını, %84,4’ü mesleki yaşamlarında şiddete uğramış kadınla karşılaştıklarını belirtti. HEKYSBTÖ toplam ölçek puan ortalaması 20.00±3.76 Hemşirelerin ve ebelerin kadına yönelik şiddet belirtilerini tanımalarına ilişkin bilgi düzeylerinin kısmen yeterli bulundu. Hemşirelerin Ebelere, orta gelirlilerin yüksek gelirlilere ve birinci basamakta 1-5 yıl çalışanların 6-10 yıl çalışanlara göre HEKYSBTÖ toplam ölçek puanı daha yüksekti p

Kaynakça

  • Akbolat, M., ve Işık, O. (2008). ‘‘Sağlık çalışanlarının tükenmişlik düzeyleri: Bir kamu hastanesi örneği.’’ Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 11(2), s. 229-254.
  • Baysan, L. (2006). ‘‘Hemşire ve Ebelerin Kadına Yönelik Şiddet Belirtilerini Tanımalarına İlişkin Ölçek Geliştirme.’’ Sağlık ve Toplum Dergisi, 16(2), s.101- 112.
  • Center for Disease Control. (2015). ‘‘Intımate Partner Vıolence Surveıllanceunıform Defınıtıons Andrecommended Data Elements’’. Center for Disease Control. http://www.cdc.gov/violenceprevention/pdf/ intimatepartnerviolence.pdf, Erişim Tarihi: 02. 11. 2015, s. 16-17.
  • Dişsiz, M., ve Şahin, N. H. (2008). ‘‘Evrensel bir kadın sağlığı sorunu: Kadına yönelik şiddet.’’ Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi, 1(1), 50-58.
  • Elmalı, F., Erten, Z. K., Zincir, H., Özen, B., ve Balcı, E. (2011). ‘‘Hemşire ve Ebelerin Aile İçi Fiziksel Şiddete Bakış Açıları Maruziyetleri.’’ Sağlık Bilimleri Dergisi, 20(1), 39-47.
  • García-Moreno, C., Zimmerman, C., Morris-Gehring, A., Heise, L., Amin, A., Abrahams, N., Montoya, O., Bhate-Deosthali, p., Kilonzo, N., ve Watts, C. (2015). ‘‘Addressing Violence Against Women: A Call To Action.’’ The Lancet, 385(9978), s. 1685-1695.
  • Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü. (2015). Türkiye’de Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet Araştırması. Elma Teknik Basım Matbaacılık, Maltepe, Ankara. http://www.hips.hacettepe.edu.tr/KKSA-TRAnaRaporKitap26Mart. pdf, Erişim Tarihi: 27. 10. 2015, s. 85,328.
  • Kaplan, S., Akalın, A., Pınar, G., ve Yılmazer, T. (2014). ‘‘Hemşirelik Öğrencilerinin Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet ve Aile İçi Şiddette Mesleki Rollerine İlişkin Tutumları.’’ Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Hemşirelik E-Dergisi, 1(2), s. 26-35.
  • Kıyak, S., ve Akın, B. (2010). ‘‘Hemşire ve Ebelerin Kadına Yönelik şiddet Konusunda Bilgi ve Tutumları.’’ Turkish Journal of Research & Development in Nursing, 12(2), s. 5-16.
  • Page, A. Z., ve İnce, M. (2008). ‘‘Aile içi şiddet konusunda bir derleme.’’ Türk Psikoloji Yazıları, 11(22), 81-94.
  • Salaçin S., Ergönen A.T. ve Uyanıker Z.D. (2009). ‘‘Kadına Yönelik Şiddet’’. Klinik Gelişim, Adli tıp özel sayısı, 22, s. 95-100.
  • Salaçin, S. (2004). ‘‘Sağlık Çalışanlarının Kadına Yönelik Şiddetin Önlenmesinde Üstlenebilecekleri Rolleri.’’ http://www.huksam.hacettepe.edu.tr/Turkce/ SayfaDosya/saglik_calisanlarinin_kadina_yonelik.pdf, Erişim tarihi: 28.12.2014, s. 1-7.
  • Sarıbıyık M., ve Güneş, G. (2012). Malatya Merkez Sağlık Ocaklarında Çalışan Hekim, Hemşire ve Ebelerin Şiddet Deneyimleri ve Kadına Yönelik Şiddetle İlgili Tutum ve Davranış Düzeyleri.
  • Ulusal Halk Sağlığı Kongresi, http://uhsk.org/uhsk15/index.php/uhsk15/ uhsk15/paper/view/380, Erişim Tarihi: 28.03.2015.
  • Tambağ, H. ve Turan, Z. (2014). ‘‘Ability of Nursing Students to Recognize Signs of Violence Against Women’’. International journal of nursing knowledge, 26(3), s. 1-6.
  • TC Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. (2010). ‘‘Türkiye’de Kadına Yönelik Aile İçi Şiddetle Mücadelede Sağlık Hizmetleri.’’ TC Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü, http://kadininstatusu. aile. gov.tr/data/542a8e0b369dc31550b3ac30/02%20kyais%20mucadelede%20 saglik%20hizmetleri.pdf, Erişim Tarihi: 23.05.2015, s. 1-166.
  • Thureau, S., Le Blanc-Louvry, I., Gricourt, C., ve Proust, B. (2015). ‘‘Conjugal Violence: A Comparison of Violence Against Men By Women and Women By Men.’’ Journal of Forensic and Legal Medicine, 31, s. 42-46.
  • United Nations. (1993). ‘‘Declaration on the Elimination of Violence against Women’’. The General Assembly. United Nations. http://www.un.org/ documents/ga/res/48/a48r104.htm, Erişim Tarihi: 31. 10. 2015, Article 1.
  • Violence Policy Center. (2014). ‘‘When Men Murder Women: An Analysis of 2012 Homicide Data.’’ http://www.vpc.org/studies/wmmw2014.pdf, Erişim Tarihi:05.05.2015, s. 1-26.
  • World Health Organization. (2013). ‘‘Global and Regional Estimates of Violence Against Women: Prevalence and Health Effects of İntimate Partner Violence and Non-Partner Sexual Violence.’’ World Health Organization, http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/85239/1/9789241564625_eng.pdf, Erişim Tarihi: 10. 04. 2015, s. 1-57.
  • World Health Organization. (2005). ‘‘WHO Multi-Country Study on Women’s Health and Domestic Violence Against Women: Summary Report of İnitial Results on Prevalence, Health Outcomes and Women’s Responses.’’ World Health Organization, http://www.who.int/gender/violence/who_ multicountry_study/ summary_report/summary_report_English2.pdf, Erişim Tarihi: 10. 04. 2015, s. 1-19.
  • Yaman-Efe, Ş. (2012). ‘‘Acil Servis Hemşirelerinin Kadına Yönelik Aile İçi Şiddete İlişkin Rol ve Sorumlulukları.’’ Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Tıp Dergisi, 26(1), s. 49-54.
  • Yazıcı, S. ve Mamuk, R. (2010). ‘‘Sağlık Çalışanlarının Kadına Yönelik Şiddete Yaklaşımları.’’ Bakırköy Tıp Dergisi, 6(2), s. 73-77.

NURSES AND MIDWIVES’ KNOWLEDGE ABOUT DOMESTIC VIOLENCE AGAINST WOMEN

Yıl 2015, Sayı: 6, 6 - 15, 01.12.2015

Öz

Objective: The study aimed to determine the knowledge of nurses and midwives working at Family Health Centers about domestic violence against women. Method: This study was descriptive. It was conducted with nurses and midwives working at Family Health Centers in the city of Kutahya between December, 2012 and January, 2013. The study population consisted of 62 nurses and midwives who work at Family Health Centers. Although the entire population of the study was targeted, 17 nurses and midwives could not be included in the study. Thus 45 nurses and midwives were included in the study. A questionnaire and the Scale for Nurses and Midwives to Determine the Symptoms of Violence against Women SNMDSVAW were used for data collection. The data were evaluated using descriptive statistics, Kruskall-Wallis, Mann-Whitney U and the Spearman correlation coefficient tests. Findings: Of the participants, 64.4% are midwives and 35.6% are nurses. It was determined that 71.1% of them had attended a course about violence during their educational lives, and 84.4% had encountered abused and battered women in their professional lives. Total mean scores for the SNMDSVAW were found to be 20.00±3.76 Nurses And Midwives’ Knowledge About Domestic Violence Against Women partially sufficient . The study concluded that nurses than midwives, medium-income than high-income and 1-5 years employees working than 6-10 years at Family Health Centers have higher total scale score on the SNMDSVAW p

Kaynakça

  • Akbolat, M., ve Işık, O. (2008). ‘‘Sağlık çalışanlarının tükenmişlik düzeyleri: Bir kamu hastanesi örneği.’’ Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 11(2), s. 229-254.
  • Baysan, L. (2006). ‘‘Hemşire ve Ebelerin Kadına Yönelik Şiddet Belirtilerini Tanımalarına İlişkin Ölçek Geliştirme.’’ Sağlık ve Toplum Dergisi, 16(2), s.101- 112.
  • Center for Disease Control. (2015). ‘‘Intımate Partner Vıolence Surveıllanceunıform Defınıtıons Andrecommended Data Elements’’. Center for Disease Control. http://www.cdc.gov/violenceprevention/pdf/ intimatepartnerviolence.pdf, Erişim Tarihi: 02. 11. 2015, s. 16-17.
  • Dişsiz, M., ve Şahin, N. H. (2008). ‘‘Evrensel bir kadın sağlığı sorunu: Kadına yönelik şiddet.’’ Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi, 1(1), 50-58.
  • Elmalı, F., Erten, Z. K., Zincir, H., Özen, B., ve Balcı, E. (2011). ‘‘Hemşire ve Ebelerin Aile İçi Fiziksel Şiddete Bakış Açıları Maruziyetleri.’’ Sağlık Bilimleri Dergisi, 20(1), 39-47.
  • García-Moreno, C., Zimmerman, C., Morris-Gehring, A., Heise, L., Amin, A., Abrahams, N., Montoya, O., Bhate-Deosthali, p., Kilonzo, N., ve Watts, C. (2015). ‘‘Addressing Violence Against Women: A Call To Action.’’ The Lancet, 385(9978), s. 1685-1695.
  • Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü. (2015). Türkiye’de Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet Araştırması. Elma Teknik Basım Matbaacılık, Maltepe, Ankara. http://www.hips.hacettepe.edu.tr/KKSA-TRAnaRaporKitap26Mart. pdf, Erişim Tarihi: 27. 10. 2015, s. 85,328.
  • Kaplan, S., Akalın, A., Pınar, G., ve Yılmazer, T. (2014). ‘‘Hemşirelik Öğrencilerinin Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet ve Aile İçi Şiddette Mesleki Rollerine İlişkin Tutumları.’’ Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Hemşirelik E-Dergisi, 1(2), s. 26-35.
  • Kıyak, S., ve Akın, B. (2010). ‘‘Hemşire ve Ebelerin Kadına Yönelik şiddet Konusunda Bilgi ve Tutumları.’’ Turkish Journal of Research & Development in Nursing, 12(2), s. 5-16.
  • Page, A. Z., ve İnce, M. (2008). ‘‘Aile içi şiddet konusunda bir derleme.’’ Türk Psikoloji Yazıları, 11(22), 81-94.
  • Salaçin S., Ergönen A.T. ve Uyanıker Z.D. (2009). ‘‘Kadına Yönelik Şiddet’’. Klinik Gelişim, Adli tıp özel sayısı, 22, s. 95-100.
  • Salaçin, S. (2004). ‘‘Sağlık Çalışanlarının Kadına Yönelik Şiddetin Önlenmesinde Üstlenebilecekleri Rolleri.’’ http://www.huksam.hacettepe.edu.tr/Turkce/ SayfaDosya/saglik_calisanlarinin_kadina_yonelik.pdf, Erişim tarihi: 28.12.2014, s. 1-7.
  • Sarıbıyık M., ve Güneş, G. (2012). Malatya Merkez Sağlık Ocaklarında Çalışan Hekim, Hemşire ve Ebelerin Şiddet Deneyimleri ve Kadına Yönelik Şiddetle İlgili Tutum ve Davranış Düzeyleri.
  • Ulusal Halk Sağlığı Kongresi, http://uhsk.org/uhsk15/index.php/uhsk15/ uhsk15/paper/view/380, Erişim Tarihi: 28.03.2015.
  • Tambağ, H. ve Turan, Z. (2014). ‘‘Ability of Nursing Students to Recognize Signs of Violence Against Women’’. International journal of nursing knowledge, 26(3), s. 1-6.
  • TC Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. (2010). ‘‘Türkiye’de Kadına Yönelik Aile İçi Şiddetle Mücadelede Sağlık Hizmetleri.’’ TC Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü, http://kadininstatusu. aile. gov.tr/data/542a8e0b369dc31550b3ac30/02%20kyais%20mucadelede%20 saglik%20hizmetleri.pdf, Erişim Tarihi: 23.05.2015, s. 1-166.
  • Thureau, S., Le Blanc-Louvry, I., Gricourt, C., ve Proust, B. (2015). ‘‘Conjugal Violence: A Comparison of Violence Against Men By Women and Women By Men.’’ Journal of Forensic and Legal Medicine, 31, s. 42-46.
  • United Nations. (1993). ‘‘Declaration on the Elimination of Violence against Women’’. The General Assembly. United Nations. http://www.un.org/ documents/ga/res/48/a48r104.htm, Erişim Tarihi: 31. 10. 2015, Article 1.
  • Violence Policy Center. (2014). ‘‘When Men Murder Women: An Analysis of 2012 Homicide Data.’’ http://www.vpc.org/studies/wmmw2014.pdf, Erişim Tarihi:05.05.2015, s. 1-26.
  • World Health Organization. (2013). ‘‘Global and Regional Estimates of Violence Against Women: Prevalence and Health Effects of İntimate Partner Violence and Non-Partner Sexual Violence.’’ World Health Organization, http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/85239/1/9789241564625_eng.pdf, Erişim Tarihi: 10. 04. 2015, s. 1-57.
  • World Health Organization. (2005). ‘‘WHO Multi-Country Study on Women’s Health and Domestic Violence Against Women: Summary Report of İnitial Results on Prevalence, Health Outcomes and Women’s Responses.’’ World Health Organization, http://www.who.int/gender/violence/who_ multicountry_study/ summary_report/summary_report_English2.pdf, Erişim Tarihi: 10. 04. 2015, s. 1-19.
  • Yaman-Efe, Ş. (2012). ‘‘Acil Servis Hemşirelerinin Kadına Yönelik Aile İçi Şiddete İlişkin Rol ve Sorumlulukları.’’ Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Tıp Dergisi, 26(1), s. 49-54.
  • Yazıcı, S. ve Mamuk, R. (2010). ‘‘Sağlık Çalışanlarının Kadına Yönelik Şiddete Yaklaşımları.’’ Bakırköy Tıp Dergisi, 6(2), s. 73-77.
Toplam 23 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Sosyoloji (Diğer)
Bölüm Research Article
Yazarlar

Fatma Başar Bu kişi benim

Ayşegül Durmaz Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Aralık 2015
Gönderilme Tarihi 1 Eylül 2015
Yayımlandığı Sayı Yıl 2015 Sayı: 6

Kaynak Göster

APA Başar, F., & Durmaz, A. (2015). KADINA YÖNELİK ŞİDDET KONUSUNDA HEMŞİRELERİN VE EBELERİN BİLGİ DURUMLARI. Tıbbi Sosyal Hizmet Dergisi(6), 6-15.