Amaç: Bu araştırmanın amacı, kanser hastalarının metastaz durumlarına göre yalnızlık ve umutsuzluk düzeylerini belirlemek; yalnızlık ve umutsuzluk düzeylerinin birbiri ile olan ilişkisini bazı değişkenlere göre incelemektir. Yöntem: Araştırmada kesitsel araştırma modeli kullanılmıştır. Çalışmaya, 15 Aralık 2013- 01 Mart 2014 tarihleri arasında Ankara Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesinde tedavi alan gönüllü 88 kanser hastası katılmıştır. Araştırmada kullanılan veri toplama araçları; kişisel bilgi formu, UCLA- Yalnızlık Ölçeği ve Beck Umutsuzluk Ölçeğidir. Verilerin analizinde SPSS 16,0 programında t-testi, ANOVA, Kruskal Wallish Testi, Regresyon analizi, Pearson Korelasyon analizi kullanılmıştır. Bulgular: Hastaların Beck Umutsuzluk Ölçeği puan ortalaması 5,84 ± 4,38; UCLA- Yalnızlık Ölçeği puan ortalaması ise 37,51± 11,49’dır. Yaş, cinsiyet, medeni durum, eğitim, aile tipi, gelir durumu, kanser tanısı, tedavi süresi, metastaz durumlarına göre umutsuzluk ve yalnızlık düzeyleri bakımından anlamlı bir fark bulunamamıştır. Hastaların mesleğinin umutsuzluk puanı ile ilişkili olduğu saptanmıştır. Hastaların yalnızlık düzeyleri arttıkça umutsuzluk düzeylerinin de arttığı görülmüştür. Sonuç: Metastaz durumunun hastaların yalnızlık ve umutsuzluk düzeylerine anlamlı bir etkisi yoktur. Yalnızlık puanları ile umutsuzluk puanları arasında anlamlı pozitif bir ilişki bulunmuştur. Diğer bir ifade ile hastaların yalnızlık puanı arttıkça umutsuzluk puanının artmaktadır. Kanser hastalarının genel beklentilerin aksine kendilerini yalnız ve umutsuz hissetmediği bulunmuştur
Purpose: The aim of this research is to determine levels of loneliness and hopelessness of cancer patients to metastasis status and examine the relationship between hopelessness and loneliness in terms of some variables. Method: Cross-sectional method was used in the research. Data collected on 15st December 2013 - 15st March 2014. 88 cancer patients, who are volunteer, participated in the study. Data collected at Dışkapı Yıldırım Beyazıt Training and Research Hospital. The data collected by three different data collection forms. These are the questionnaire compiled by researcher, “UCLA- Loneliness Scale” and “Beck Hopelessness Scale”. Data are analyzed statistically with SPSS 16.0 program. “T-test, one way analysis ANOVA , Kruskal-Wallish Test, regression analysis, Pearson product moment correlation” was used to analyze data. Finding: The mean scores of hopelessness and loneliness were 5,84 ± 4,38; and 37.51± 11.49 respectively. It was found that age, gender, education, family type, income, diagnosis, treatment period, marital status and metastasis status did not affect to hopelessness and loneliness scores of cancer patients. A statistically relationship existed between job of patients and score of hopelessness. It was observed that as loneliness scores of the patients increase, hopelessness increase. Conclusion: There is no significant influence between metastasis status of cancer patients and hopelessness scores and loneliness scores. In other words as loneliness scores of the patients increase, hopelessness scores increase as well. Contrary to general expectations, it was found that cancer patients did not feel loneliness and hopelessness
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sosyoloji (Diğer) |
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2015 |
Gönderilme Tarihi | 1 Mart 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Sayı: 5 |