Mühimme Defterlerinde sıklıkla görülen kürek cezası, nitelikli hapis cezası şeklinde görülen tazir cezasıdır. Kural olarak asli ceza olarak kullanılan ceza, bedeli ve nadiren de olsa tekmili ceza olarak uygulanmıştır. Tatbik yerine göre değerlendirildiğinde, kürek cezasının bedeni ve hürriyet kısıtlayıcı ceza olduğunu belirtebiliriz. Mezkûr cezanın şiddet seviyesi çok yüksektir; bu cezanın idam cezasından sonra en şiddetli ceza olduğunu söyleyebiliriz. Prensip itibariyle kanunilik ilkesine uygun bir şekilde uygulanan kürek cezası, kadınlar ve köleler dışında toplumunun tüm kesimleri için hükme bağlanabilmiştir. Şahsilik ilkesi de kürek cezası açısından kural olarak uygulanmıştır. Ancak “nefse” kefalet müessesesi, kürek cezasının şahsilik ilkesine istisna oluşturmaktadır. Kürek cezası, cezanın amacını açıklamaya çalışan neticeci teoriye ve umumi caydırıcılık teorisine uygun olarak kullanılmıştır. Bu ceza Divan-ı Hümayun ve/veya padişah emri ile hükmedilen bir cezadır. Padişahın bu konudaki yetkisi, cezanın affı konusunda da kendisini göstermektedir. Klasik dönemde uygulanan kürek cezasının mahkûma kamu hizmeti gördürme niteliği, bu cezadan öğrenilen bilgi, edinilen tecrübe olmuştur.
Penal servitude on the galleys (kürek), easily can be found in Official Registers (Mühimme Defterleri), is a kind of discretionary, corrective (ta’zîr) punishment.Under this study it is asserted that this punishment is also a featured imprisonment (hapis). Penal servitude on the galleys was imposed in principle as a substantive penal (asli ceza) and rarely as a complementary (tekmilî) and substitute (bedelî) one. This punishment was both a corporal penalty and restrictive of freedom. Aforementioned punishment was more severe than most of others. Even it was the most severe one, with the exception of death penalty. In principle, this punishment was legal and applied to everyone regardless of the religion and administrative function with the exception of women and slaves. In old Ottoman, persons were sentenced to penal servitude on the galleys in accordance with the principle of individual responsibility. On the other hand some decrees show that personal surety (kefil) could be sent to a galley instead of the convict when the guilty could not have been arrested. Kürek punishment was carried out in accordance with the utilitarian theory. The second aim of this punishment was to warn the others. Due to the severity level of this penalty, it was sentenced by only the order of Sultan (Padishah) (emr-i şerîf) or Imperial Divan (Divân-ı Hümayûn). Padishah was the only one with the authority to release the convict.The attained experience from the kürek punishment in Old Ottoman was that the governments could force the convicts to work in a public service.
discretionary corrective punishment galley oar Ottoman penal servitude on the galleys punishment
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ağustos 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Cilt: 79 Sayı: 285 |
Belleten Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.