Mitolojik dönemden itibaren önemli bir kültür kahramanı olarak
izi sürülebilen çoban, sözlü gelenekte yaşayan inanışlarda yer edindiği
gibi sözlü edebiyatın pek çok türünde de yaygın kullanımı olan bir tip haline
gelmiştir. Geleneksel edebiyatta tiplerin, farklı türlerde farklı işlevleri
yerine getirmekle görevlendirildiği söylenebilir. Bu bağlamda anlamda
gönül adamı, yiğit kahraman ve akıl timsali olan çobanın, farklı anlatı geleneklerinde
yapısal ve bağlamsal sebeplerle bazı özelliklerine bilinçli
olarak daha çok vurgu yapılmıştır. Bu çalışmanın hedefi, menkıbelerde
daha çok gönül gözü açık bir evliya, destanlarda cesur, yiğit ve iyi bir savaşçı
olarak resmedilen çobanın yirmi üç anlatıdan hareketle geleneksel
bir anlatı olan masalda nasıl tipleştirildiğini tahlil etmektir. Đncelemeye
temel teşkil eden metinler, çoban tipinin yer aldığı, sahamızda kabul görmüş
belli başlı masal araştırmalarından alınmış masallardır. Đnceleme sonunda
görülmüştür ki çoban, masallarda akıl ile sağduyunun sesi ve zengin-fakir
kutuplaşmasında fakir olarak gösterilen olumlu bir tiptir. Ayrıca
masal türünün, dinleyicisini psikolojik olarak rahatlatmak amacıyla vermek
istediği hayata pozitif bakış, yardımseverlik, imkânsızlıklar karşısında
yılmama ve hayattan umutlu olma mesajlarını iletmede de çoban, iş-
levsel olarak yaygın kullanıma sahip bir tip olarak dikkat çekmektedir.
Anlatılarda, sorun çözücü, yol gösterici özellikleri ilk bakışta görülecek
netlikte sergilenmemesine ve toplumsal örgütlenmenin alt sıralarında gösterilmesine
rağmen çoban, mitolojik arka planında taşıdığı olumlu anlamları
kültürel süreklilik bağlamında masal dünyasına da taşımıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Mart 2011 |
Gönderilme Tarihi | 31 Ekim 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2011 Sayı: 29 |