Turizm Eğitimi Alan Öğrencilerin Ekoturizm Algısı: Beypazarı Meslek Yüksekokulu Örneği

Yıl 2020, Cilt: 2 Sayı: 1, 35 - 42, 17.09.2020

Nihat Demirtaş Halil Sunar Zeynep Sila Özşen

Öz

Öz

Günümüzde hızlı nüfus artışı, sanayileşme, kentleşme ve kentleşmenin beraberinde getirdiği olumsuzluklar gibi birçok etken doğal kaynakların tahrip edilmesine neden olmaktadır. Çevre üzerindeki tüm bu olumsuzluklar sürdürülebilirlik kavramını ortaya çıkarmış ve turizm sektöründe bunun bir sonucu olarak doğaya dayalı bir turizm türü olan ekoturizm kavramı ortaya çıkmıştır. Turizm geleceğinin şekillenmesinde katkı sağlayan turizm eğitim kurumları, sektöre sağladığı eğitimli insan kaynağı ile önemli bir role sahiptir. Bu kapsamda araştırmanın amacı önlisans düzeyinde eğitim alan öğrencilerin ekoturizm algılarını incelemektir. Araştırmanın amacı doğrultusunda örneklem olarak Ankara Üniversitesi Beypazarı Meslek Yüksekokulu’nda Turizm ve Otel İşletmeciliği programında 2017-2018 eğitim öğretim yılı bahar döneminde ‘‘Turizm ve Çevre’’ dersi alan 35 öğrenci oluşturmaktadır. Nitel araştırma yöntemiyle gerçekleştirilen çalışmada veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmıştır. Hazırlanan soru formu katılımcıların demografik bilgileri öğrenmeye yönelik bölüm ve 7 sorudan oluşan katılımcıların eko turizm algılarını ölçmeye yönelik olmak üzere 2 bölümden oluşmaktadır. Soru formlarından elde edilen yanıtlar değerlendirilerek öğrencilere ekoturizm algılamaları ve ekoturizmin geliştirilmesine yönelik düşünceleri belirlenmiştir. Elde edilen bulgular yorumlanarak sonuç ve öneriler verilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Ekoturizm, Turizm Eğitimi, Turizm ve Çevre

Kaynakça

• Alptekin, D. (2017). “Türkiye’de Turizm ile Ekonomik Büyüme Arasındaki Nedensellik İlişkisinin İncelenmesi”, 1. Uluslararası Turizmin Geleceği Kongresi: İnovasyon, Girişimcilik ve Sürdürebilirlik Kongresi, Mersin, 55-6.
• Angelica, M. vd., (2010). “Ecotourism impacts in the Nicoya Peninsula, Costa Rica”, International Journal of Tourism Research, (12), 803-819.
• Artuğer S. Özkoç A.G. ve Kendir H. (2013). Ta Tu Ta Tarım Turizm Takas Çiftliklerinin Pazarlanması ve Tanıtılması İçin Öneriler. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 3(1), 1-5. (Yayın No: 230053)
• Ateş H.(2016). Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgelerinde Turizm Algısı ve Turizm Geliştirilmesi Stratejileri. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, Sayı: 1 (11).
• Avcıkurt, C. (1997). Avrupa Birliği İle Bütünleşme Sürecinde Türk Turizmi (Sorunlar ve Çözüm Önerileri), Basılmamış Doktora Tezi, BAÜ, Sos. Bil. Ens., Balıkesir.
• Ceballos-Lascurain, H. (1996). “Tourism, Ecotourism and Protected Areas”, The Ecotourism Society-IUCN-CEE, Fransa.
• Coffey, A. ve Atkinson, P. (1996) Making sense of qualitative data: Complementary research strategies, Newbury Park, CA: Sage.
• Doğan, M. (2011). “Mengen ve Çevresinin Ekoturizm Potansiyelinin Değerlendirilmesi”, İstanbul Üniversitesi Coğrafya Dergisi: (22), 14-26.
• Düzgüneş, E. ve Demirel, Ö. (2013). Maçka Bölgesi’nin Alternatif Turizm Potansiyeli Açısından Değerlendirilmesi, İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi ISSN: 1309-9876 E-ISSN: 1309-9884 cilt/vol.3, sayı/no.7: 1-11, Malatya.
• Emekli, G. (2005), “Avrupa Birliği’nde Turizm Politikaları ve Türkiye’de Kültürel Turizm”, Ege Coğrafya Dergisi, Sayı: 14, 99-107.
• Gökyer, E., Öztürk, M., Tekiner, F., Özsoy, H., (2017). ‘‘Bartın İlinde Yerel Halkın Ekoturizm ve Ekoturizm Alanlarına İlişkin Algılarının Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma’’, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (3), 177-178.
• Gündüz, B. ve Dönmez, Y. (2018). Üniversite Çalışanlarının Ekoturizm Algısı, Bartın Orman Fakultesi Dergisi,20 (2): 152-162. http://www.yesilist.com/turkiye-apos-de-ekoturizm-cms(Tarih: 14.06.2011)
• Karagiglioğlu, Ş. ve Akbaba, A. (2016) “Yerli Gastroturistlerin Eğitim Seviyeleri ve Yaş Gruplarına Göre Destinasyondaki Gastronomi Turizmi Etkinliklerine Katılımları: Gaziantep'i Ziyaret Eden Gastroturistler Üzerine Bir Araştırma”, Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 4 (1), 87-95.
• Karaküçük, S. (1999). Rekreasyon Boş Zamanları Değerlendirme, Gazi Yayınevi, 2. Baskı, Ankara.
• Kimmel, R.J. (1999). Ecotourism as Environmental Learning, The Journal of Environmental Education,30 (2):40-44
• Öztürk, Y., Yazıcıoğlu, İ. (2002). "Gelişmekte olan ülkeler için Alternatif Turizm Faaliyetleri Üzerine Teorik Bir Çalışma", Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, Ankara: Gazi Üni. Tic.ve Tur. Eğitim Fak. Yayını. S. 190. Turizm Bakanlığı, (1999), Turizm Terimler Sözlüğü, Ankara, s .66
• Ünal Ankaya, F., Yazıcı, K., Balık, G., Aslan, B.G(2018). Dünyada ve Türkiye’de Ekoturizm, Sosyal-Kültürel ve Ekonomik Katkıları. Ulusal Çevre Bilimleri Araştırma Dergisi, Sayı1(2): 69-72
• Wolcott, H. F. (1994) Transforming qualitative data: Description, analysis, and interpretation, Newbury Park, CA: Sage.
• Yıldırım, A. (1999). Nitel araştırma yöntemlerinin temel özellikleri ve eğitim araştırmalarındaki yeri ve önemi. Eğitim ve Bilim, 23(112).