Öz
Adlar, iletişim kurmamızı kolaylaştıran sözcüklerdir. Onların nasıl oluştuğu, tarihsel süreçte nasıl bir değişime uğradığı ad bilimin konusudur. Bu bilim dalının incelediği konulardan biri de renklerdir.
Bu çalışmada, Kırgız Türkçesindeki renk adları Türkiye Türkçesindeki renk adlarıyla karşılaştırmalı bir şekilde incelenmiştir. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre, renk adlarının bazı ses değişimleriyle Türkçenin her iki kolunda da kullanıldığı görülmüştür. Çalışma evrenimize göre, Kırgız Türkçesinde at için kullanılan ceerde at (al donlu at), tarlan (at donu kırı), temgil kök (atın rengini belirtir) gibi renk adları Türkiye Türkçesinde kullanılmamaktadır. Türkiye Türkçesinde kullanılan bazı renk adlarının da (füme, krem, pembe, mavi, beyaz gibi) Kırgız Türkçesinde kullanıldığı belirlenememiştir. Renklerdeki ışık azlığı Kırgız Türkçesinde kara sıfatı ile ifade edilirken Türkiye Türkçesinde koyu sıfatıyla ifade edilmektedir: kara gögüş (açık mavi), kara kızıl, kara boz; koyu mavi, koyu yeşil, koyu gri gibi.
Kaynakça
- Aksan, Doğan (1998). Her Yönüyle Dil, Ankara: Atatürk Kültür Ve Tarih Yüksek Kurumu Yayınları. Çürük, Yasemin (2017). “Türk Dilinde Renk Adları Ve Renk Adlarına Gelen Ekler”, (Ed. Emine Gürsoy Naskali) Renk Kitabı, S. 201-230. Heyet, Cevat (1996). “Türklerin Tarihinde Renklerin Yeri, Renkler, Nevruz Ve Renkler”, Türk Dünyasında Nevruz İkinci Bilgi Şöleni Bildirileri, (19-21 Mart 1996, Ankara), Atatürk Kültür Merkezi, Ankara, S. 55-61. Kafalı, Mustafa (1996). “Türk Kültüründe Renkler”, Nevruz Ve Renkler, Renkler, Türk Dünyasında Nevruz İkinci Bilgi Şöleni Bildirileri, (19-21 Mart 1996, Ankara), Ankara: Atatürk Kültür Merkezi: 49-53. Kırgız Tilinin Sözlüğü (KTS) (2011). I ve II. Cilt, Bişkek: Avrasya Press. Mazlum, Özge (2011). “Rengin Kültürel Çağrışımları”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 31: 125–138. Per, Meral (2012). “Renk Teorilerine Tarihsel Bir Bakış”, Yedi: Sanat, Tasarım ve Bilim Dergisi, 8: 17-26. Boyraz, Şeref, (1998), “Lakaplar Konusunda Bazı Dikkatler ve Bir Yöre Örneği”, Türklük Bilimi Araştırmaları, VII: 107-138. Türkçe Sözlük (TS) (2001). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. Yardımcı, Mehmet (2011). “Renk Dünyamız Ve Türk Kültüründe Renkler”, Bilimsel Eksen, 4, S. 106-122. Yudahin, K.K. (1994), Kırgız Sözlüğü,(Çev. Abdullah Taymas), 2 Cilt, Ankara: TDK Yayınları.
Öz
Kaynakça
- Aksan, Doğan (1998). Her Yönüyle Dil, Ankara: Atatürk Kültür Ve Tarih Yüksek Kurumu Yayınları. Çürük, Yasemin (2017). “Türk Dilinde Renk Adları Ve Renk Adlarına Gelen Ekler”, (Ed. Emine Gürsoy Naskali) Renk Kitabı, S. 201-230. Heyet, Cevat (1996). “Türklerin Tarihinde Renklerin Yeri, Renkler, Nevruz Ve Renkler”, Türk Dünyasında Nevruz İkinci Bilgi Şöleni Bildirileri, (19-21 Mart 1996, Ankara), Atatürk Kültür Merkezi, Ankara, S. 55-61. Kafalı, Mustafa (1996). “Türk Kültüründe Renkler”, Nevruz Ve Renkler, Renkler, Türk Dünyasında Nevruz İkinci Bilgi Şöleni Bildirileri, (19-21 Mart 1996, Ankara), Ankara: Atatürk Kültür Merkezi: 49-53. Kırgız Tilinin Sözlüğü (KTS) (2011). I ve II. Cilt, Bişkek: Avrasya Press. Mazlum, Özge (2011). “Rengin Kültürel Çağrışımları”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 31: 125–138. Per, Meral (2012). “Renk Teorilerine Tarihsel Bir Bakış”, Yedi: Sanat, Tasarım ve Bilim Dergisi, 8: 17-26. Boyraz, Şeref, (1998), “Lakaplar Konusunda Bazı Dikkatler ve Bir Yöre Örneği”, Türklük Bilimi Araştırmaları, VII: 107-138. Türkçe Sözlük (TS) (2001). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. Yardımcı, Mehmet (2011). “Renk Dünyamız Ve Türk Kültüründe Renkler”, Bilimsel Eksen, 4, S. 106-122. Yudahin, K.K. (1994), Kırgız Sözlüğü,(Çev. Abdullah Taymas), 2 Cilt, Ankara: TDK Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Ocak 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 3 Sayı: 1 |
