İlahiyat Öğrencilerinin Ölçme ve Değerlendirme Dersi Tutumları

Yıl 2021, , 121 - 145, 28.12.2021

Umut Kaya

https://doi.org/10.53112/tudear.1051385

Cited By: 1

Öz

Bu çalışma, Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nde okuyan din dersi öğretmeni adaylarının eğitimde ölçme ve değerlendirme dersine yönelik tutumlarını ve bu tutumları etkileyen faktörleri belirlemeyi amaçlamaktadır. Bu doğrultuda araştırmaya Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nde 2019-2020 öğretim yılında ölçme ve değerlendirme dersini alan 646 öğrenci katılmıştır. Bu çalışmanın verileri, 2014 yılında Yaşar tarafından geliştirilen “Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme Tutum Ölçeği” uygulanarak toplanmıştır. Araştırmada kullanılan ölçek “olumsuz yaklaşım”, “önem” ve “bilişsel yeterlik” olmak üzere üç faktörden oluşmaktadır. Verilerin analizinde istatistik programı kullanılmıştır. Araştırma problemlerinin test edilmesinde Bağımsız Örneklem T Testi, Welch, Anova, LSD ve Tamhane’s T2 testleri kullanılmıştır. Testin Cronbach Alfa güvenirlik değerleri birinci faktör için 0.901; ikinci faktör için 0.915 ve üçüncü faktör için ise 0.714 bulunmuştur. Değişkenlerin tutumlara etki edip etmediğini ortaya koyabilmek için yapılan analizler neticesinde ise cinsiyet, program, formasyon derslerini alış şekli, not ortalaması, meslek tercihi, eğitim bilimleri sınavına hazırlanma düşüncesi değişkenlerinin ilgili boyutların en az birinde p<0.05 anlamlılık düzeyinde bir farklılığa sebep olduğu saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme Dersi, Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi, Din Dersi Öğretmen Adayı, Tutum, İlahiyat Fakültesi

Attitudes of Students of Faculty of Theology Towards Measurement And Assessment Course

Öz

The aim of this study is to identify the attitudes and and the factors effecting this attitudes of religion teacher candidates of Marmara University Faculty of Theology. On this basis, 646 students who took the measurement and evaluation course in Marmara Theology Faculty in 2019-2020 academic year in the study. The data of this study has been collected by administering “The Attitude Scale for Measurement and Evaluation in Education Course” developed by Yaşar in 2014. The scale con¬sists of three parts, which are “negative approach” dimension, “importance” dimension and “cognitive competence” dimension. In the analysis of the data statistic programme was used. Independent Samples T-test, Anova, Welch, Tamhane’s T2 and LSD were used to test research problems. The analysis that is done for reliabil-ity shows the value Cronbach Alfa are 0.901, 0.915 and 0.714 for three factors. The results of the analyses, which are conducted to examine differences between the various groups, reveal that gender, program, way of taking formation courses, grade point average, profession, thought of preparing for the educational sciences exam cause statistically significant differences at p<0.05 significant level in one of the sub-dimensions at least.

Anahtar Kelimeler

Measurement and Evaluation in Education Course, Marmara University The Faculty of Theology, Candidate Religion Teachers, Attidute, Faculty of Theology

Kaynakça

• Aktaş, M. & Alıcı D. (2012). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme Dersine Yönelik Tutum Ölçeği’nin (Eöd‐Tö) geliştirilmesi. Journal of Qafqaz University, (33), 66-73.
• Arıcı, İ. (2018). Din dersi öğretmeni yetiştirme faaliyetlerinin dünü ve bugünü. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(56), 877-84.
• Balcı, A. (2018). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilke. Ankara: Pegem Akademi.
• Çakmak, A. (2011). Din kültürü ve ahlak bilgisi öğretiminde ölçme ve değerlendirme teknikleri ve öğretmenlerin bunları kullanma düzeyleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
• Çardak, Ç. S. (2018). Öğretmen adaylarının ölçme ve değerlendirme dersine ilişkin tutumları: anadolu üniversitesi örneği. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (29), 401-53.
• Çokluk, Ö, Şekercioğlu G. & Büyüköztürk Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik SPSS ve LISREL uygulamaları. Pegem Akademi.
• DİB. (2019). Diyanet İşleri Başkanlığı 2018 Yılı Faaliyet Raporu.
• Furat, A. Z. (2012). Yüksek din öğretimi ve istihdam ilişkisinde cinsiyet oranlarının değişimi. İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (26), 173-96.
• Gündoğdu, Y. B. (2011). ilköğretim din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmenlerinin öğrenci başarısını değerlendirme yeterlikleri (İstanbul örneği). Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Gündoğdu, Y. B. (2012). Din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmenlerinin tercih ettikleri ölçme araçları. İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi [Darulfunun İlahiyat], (27), 85-112.
• Güngör, A. (2001). İlköğretim okulları ikinci kademe din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme sorunları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
• Işıkdoğan, D. (2014). Din kültürü ve ahlak bilgisi dersi öğretmenlerinin yapılandırmacı ölçme ve değerlendirme yöntemlerine yönelik görüşleri (Diyarbakır-Şanlıurfa örneği). Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi VI(11), 165-81.
• Karbeyaz, P. (2018a). İDKAB öğretmenlerinin alternatif ölçme değerlendirme tekniklerini kullanma düzeyi. Sosyal Bilimler Dergisi, 8(16), 201-25.
• Karbeyaz, P. (2018b). İlkokul ve ortaokul din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmenlerinin alternatif ölçme ve değerlendirme tekniklerini kullanma düzeyleri ve karşılaştıkları sorunları (Osmaniye ili örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kilis 7 Aralık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kilis.
• Kaya, U. (2020). Öğrenci görüşlerine göre İlahiyat fakülteleri. İstanbul: Çamlıca Yayınları.
• Kızılabdullah, Y. (2004). Din öğretiminde planlama ve değerlendirme. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Koç, A. (2003). İlâhiyat fakültesi (İlâhiyat lisans programı) öğrencilerinin sorunları ve beklentileri. Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (25), 25-64.
• Milli Eğitim Bakanlığı. 2006. “Öğretmenlik Mesleği Genel Yeterlikleri (2006)”.
• Milli Eğitim Bakanlığı. 2017. “Öğretmenlik Mesleği Genel Yeterlikleri (2017)”.
• Nazıroğlu, B. (2020). Derdimiz İlahiyat akademisyenlerin gözünden içe kritik bakış. İstanbul: Meta Morfoz Yayıncılık.
• Reçber, H. İ. (2010). Din kültürü ve ahlak bilgisi dersi öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme algıları (Şanlıurfa ili örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Harran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Şanlıurfa.
• Şimşek, E. (2018). Öğretmen Adaylarının ölçme ve değerlendirme genel yeterlik algıları: Atatürk üniversitesi ilahiyat fakültesi örneği. Amasya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (11), 59-80.
• Ulu, A. (2011). İlköğretim din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmenlerinin kullandıkları ölçme ve değerlendirme teknikleri ile programın önerdiği tekniklerin karşılaştırılması (Kahramanmaraş örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Yaşar, M. (2014a). Eğitimde ölçme ve değerlendirme dersine yönelik tutum ölçeğinin geliştirilmesi. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 1(4), 259-79.
• Yaşar, M. (2014b). Öğretmen adaylarının ‘eğitimde ölçme ve değerlendirme’ dersine yönelik tutumlarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(2), 64-83.
• Yıldız, M. (2015). Ortaokul din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmenlerinin alternatif ölçme ve değerlendirme tekniklerini kullanma düzeyleri ve karşılaştıkları sorunları (Sivas ili örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sivas.
• Yıldız, M. & Genç, M. F. (2016). Ortaokul din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmenlerinin alternatif ölçme ve değerlendirme tekniklerini kullanma düzeyleri ve karşılaştıkları sorunlar (Sivas ili örneği). İlahiyat Tetkikleri Dergisi, 1(45), 45-80.