Aim: This study aimed to evaluate the demographic, clinical and laboratory characteristics of children and adolescents diagnosed with diabetes mellitus in Ordu province and its surroundings.
Material and Methods: The study was conducted by retrospectively examining the medical records of children and adolescents
diagnosed with diabetes mellitus between April 2022 and March 2023. A total of 95 cases were grouped according to the types of diabetes
mellitus. Age, gender, anthropometric measurements, pubertal status, age at diagnosis, referral methods, comorbidities, and laboratory
findings were compared among these three groups. Kolmogorov-Smirnov test, Shapiro-Wilk Student t-test, Mann Whitney-U test,
Kruskal Wallis test, Dwass-Steel-Critchlow-Fligner (DSCF) post-hoc analysis were used to analyze the data. Jamovi (version 2.3.21)
program was preferred for data analysis. A statistical significance level of p≤ 0.05 was chosen for this study.
Results: The study included 95 (54 female, 61 pubertal) children/adolescents with a median age of 12.8 years who were diagnosed with
diabetes and followed up. 69.5% (n=66) of the cases were type 1 diabetes (T1D), 20% (n=19) were type 2 diabetes (T2D) and 10.5%
(n=10) were monogenic diabetes (MD). Out of eight cases diagnosed with monogenic diabetes, two had heterozygous mutations in
the HNF1A gene, and six had them in the GCK gene. The median age at diagnosis was higher in T2D than in T1D and MD (p<0.001,
p<0.001). The presenting manifestations of all cases were: 44.2% (n=42) had hyperglycemia, 21.1% (n=20) had diabetic ketosis, and
34.7% (n=33) had diabetic ketoacidosis. The most common form of presentation at diagnosis was diabetic ketoacidosis (50%) in T1D,
while hyperglycemia (89.5% and 90%, respectively) in T2D and MD. Body weight-SDS and body mass index-SDS were higher in T2D
than in T1D (p<0.001, p<0.001) and MD (p=0.001, p=0.003). HbA1c level at diagnosis was higher in T1D than in MD (p<0.001). While
the insulin level at diagnosis was lower in T1D than in T2D and MD (p<0.001, p=0.046), it was higher in T2D than in MD (p=0.003).
C-peptide level at diagnosis was lower in T1D than in T2D and MD (p<0.001, p=0.004).
Conclusion: The prevalence of obesity and T2D is increasing. Its detection is important because it is an important public health problem.
In addition to body mass index, HbA1c, insulin and C-peptide levels at the time of diagnosis help determine the type of diabetes.
Child Adolescent Type 1 diabetes Type 2 diabetes Monogenic diabetes Prevalence
Amaç: Ordu ili ve çevresindeki diyabet mellitus tanısı ile takip edilen çocuk ve ergenlerin demografik, klinik ve laboratuvar özelliklerinin
değerlendirilmesi amaçlandı.
Gereç ve Yöntemler: Çalışma, Nisan 2022 ve Mart 2023 tarihleri arasında diabetes mellitus tanısı ile takip edilen çocuk ve ergenlerin,
tıbbi kayıtlarının retrospektif olarak incelenmesi ile gerçekleştirildi. Toplamda 95 olgu diabetes mellitus tiplerine göre gruplandırıldı.
Yaş, cinsiyet, vücut ölçümleri, pubertal durum, tanı yaşı, başvuru şekilleri, eşlik eden hastalıklar ve laboratuvar bulguları bu üç grup
arasında karşılaştırıldı. Verilerin analizinde Kolmogorov-Smirnov testi, Shapiro-Wilk Student t-testi, Mann Whitney-U testi, Kruskal
Wallis testi, Dwass-Steel-Critchlow-Fligner (DSCF) post-hoc analizi kulanılmıştır. Verilerin analizinde Jamovi (version 2.3.21) programı
kullanıldı. p≤ 0,05 değeri istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.
Bulgular: Çalışmaya diabet mellitus tanısı ile takip edilen ortanca yaşları 12,8 yıl olan 95 (54 kız, 61 pubertal) çocuk/ergen dahil edildi.
Olguların %69,5’i (n=66) tip 1 diyabet (T1D), %20’si (n=19) tip 2 diyabet (T2D) ve %10,5’i (n=10) monogenik diyabet (MD) tanısı
ile takip edilmekte idi. Monogenik diyabet tanısı ile takipli olan iki hastada HFN1A, altı hastada GCK geninde heterozigot mutasyon
vardı. Ortanca tanı yaşı T2D’de diğerlerine göre daha yüksekti (p<0.001). Tüm olguların %44,2’si (n=42) hiperglisemi, %21,1’i (n=20)
diyabetik ketoz ve %34,7 (n=33) diyabetik ketoasidoz tablosunda başvurmuştu. Tanı anında en sık başvuru şekli T1D’de diyabetik
ketoasidoz (%50), T2D ve MD’de hiperglisemi (%89,5, %90) idi. Vücut ağırlığı-SDS’si ve vücut kütle indeksi-SDS’si T2D’de T1D’ye
(p<0,001, p<0,001) ve MD’ye (p=0,001, p=0.003) göre daha yüksekti. Tanı anındaki HbA1c düzeyi T1D’de MD’ye göre daha yüksek
(p<0,001), insülin düzeyi T2D’ye ve MD’ye göre daha düşük idi (p<0,001 ve p=0,046, sırasıyla). T2D’de ise insülin düzeyi MD’ye göre
daha yüksek bulundu (p=0,003). Tanı anındaki C-peptid düzeyi T1D’de T2D ve MD’den daha düşüktü (p<0,001, p=0,004).
Sonuç: Obezite ve T2D sıklığı giderek artmaktadır. Önemli bir halk sağlığı sorunu olması nedeniyle tespiti önem taşımaktadır. Vücut
kütle indeksinin yanında, tanı anındaki HbA1c, insülin ve C-peptid düzeyleri diyabetin tipinin belirlenmesinde yardımcı olmaktadır
Çocuk Ergen Tip 1 diyabet Tip 2 diyabet Monogenik diyabet Prevalans
. Bu çalışma Ordu Üniversitesi Klinik Araştırmalar Etik Kurulu tarafından onaylandı (Etik Kurul numarası: 2023/247).
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Çocuk Endokrinolojisi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Nisan 2024 |
Gönderilme Tarihi | 10 Ekim 2023 |
Kabul Tarihi | 6 Nisan 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 |
Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi Obezite ve Diyabet Uygulama ve Araştırma Merkezi’nin bilimsel yayım organıdır.
Web: https://obdm.beun.edu.tr/ Twitter: https://twitter.com/obezite_diyabet Instagram: https://www.instagram.com/zbeuobezitediyabet/