Amaç: Bütünlük (tutarlık) duygusu, kişilerin sağlığına olumlu katkıda bulunacak şekilde stresle başa çıkma durumlarını yansıtan bir kavramdır. Bu kavramın kronik hastalıklarla ilişkisi ilgi çekmiştir. Buradan yola çıkarak çalışmamızda diyabetli hastalarda bütünlük (tutarlık) duygusu ile glisemik kontrol arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.
Gereç ve Yöntem: Bu kesitsel çalışmaya 10 yıldan az süredir diyabeti olan, üç ay arayla ölçülen iki HbA1c değeri arasındaki sürede tedavi değişikliği yapılmamış olan 319 Tip 2 Diyabet tanılı hasta dahil edildi. Hastalar HbA1C düzeyine göre iki gruba ayrıldı. HbA1c düzeyi 7 ve üstünde olanlar glisemik kontrolü kötü olan, HbA1c düzeyi 7’nin altında olanlar glisemik kontrolü iyi olanlar gruba alındı. Glisemik kontrolü iyi ve kötü olan grup arasındaki depresyon, anksiyete ve bütünlük (tutarlılık) duygusu karşılaştırıldı.
Bulgular: Glisemik konrolü iyi ve kötü olan grup arasında depresyon, anksiyete ve bütünlük (tutarlık) duygusu açısından fark bulunamamıştır (p=0,441; p=0,688; p=0,761).
Sonuç: Çalışmamızda da glisemik kontrol ve bütünlük duygusu arasında ilişki bulunamamıştır
Aim: The sense of coherence is a concept that reflects people’s coping with stress in a way that contributes positively to their health. The relationship of this concept with chronic diseases has attracted attention. Based on this, our study aims to investigate the relationship between the sense of coherence and glycemic control in patients with diabetes who applied to our Obesity outpatient clinic.
Material and Methods: In this cross-sectional study, 319 Type 2 Diabetes patients who had diabetes for less than 10 years and who did not receive treatment changes between two HbA1c values measured at three months intervals were included in this cross-sectional study. The patients were divided into two groups according to the HbA1c level. Those with a HbA1c level of 7 and above were included in the
group with poor glycemic control, those with a HbA1c level below 7, and those with optimal glycemic control. Depression, anxiety, and sense of coherence were compared between the group with good and poor glycemic control. In order to test the differences between the two measurements; independent samples t test for parametric tests, Mann-Whitney-U test for non-parametric tests and Pearson chisquare analysis for testing the differences between categoric measurements was performed.
Results: No difference was found between the groups with poor and glycemic control in terms of depression, anxiety and sense of coherence (p = 0.441; p = 0.688; p = 0.761).
Conclusion: In our study, no relationship was found between glycemic control and sense of coherence.
Diabetes mellitus Depression Anxiety Psychological adaptation Sense of coherence
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Ağustos 2021 |
Kabul Tarihi | 21 Mayıs 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 |
Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi Obezite ve Diyabet Uygulama ve Araştırma Merkezi’nin bilimsel yayım organıdır.
Web: https://obdm.beun.edu.tr/ Twitter: https://twitter.com/obezite_diyabet Instagram: https://www.instagram.com/zbeuobezitediyabet/