Aim: Bezafibrate is generally used to treat hyperlipidemia and diabetic patients. Analysis of the effect of chemicals and drugs on DNA in the presence of iron and copper is a very important issue in medical research. Therefore this research aimed to analyze the effect of bezafibrate on DNA in the presence of iron and copper.
Material and Methods: Supercoiled pUC19 plasmid DNA was treated with different concentrations of bezafibrate (2.6, 1.3, 0.13, 0.013 and 0.0013 mM) in the presence of copper, iron and copper plus hydrogen peroxide followed by analyzing in agarose gel (1%) electrophoresis.
Results: Any of the bezafibrate concentrations did not break DNA in the presence of FeSO4 and CuCl2. There was no difference in the density and sharpness of the bond of supercoiled DNA in the treated samples compared to the related bond in the control samples. Although 0.13, 0.013 and 0.0013 mM of bezafibrate could not protect the DNA against the hydrogen radicals, 2.6, 1.3 mM of the drug could protect DNA by concentration dependent manner.
Conclusion: Our study shows that the harmful effect of bezafibrate on DNA fragmentation may be indirect.
Zonguldak Bülent Ecevit Üniversity
2018-50737594-01
We wish to thank the Zonguldak Bulent Ecevit University Scientific Research Commission for supporting our study
Amaç: Bezafibrat genellikle hiperlipidemi ve diyabetik hastaları tedavi etmek için kullanılır. Kimyasal ve ilaçların demir ve bakır varlığında DNA üzerindeki etkilerinin analizi, tıbbi araştırmalarda çok önem arz etmektedir. Bu nedenle, bu araştırma bezafibratın DNA üzerindeki etkisini demir ve bakır varlığında analiz etmeyi amaçlamıştır.
Gereç ve Yöntemler: Süpersarmal pUC19 plazmid DNA bakır, demir ve bakır artı hidrojen peroksit varlığında Bezafibrat’ın farklı derişimleri (2,6 - 1,3 - 0,13 - 0,013 ve 0,0013 mM) ile muamele edildi, ardından agaroz jeli (% 1) elektroforezinde analiz edildi.
Bulgular: Bezafibrat derişimlerinin hiçbirinin FeS04 ve CuCl2 varlığında DNA’yı kıramadığı gözlemlendi. Muamele edilen Süpersarmal DNA’nın band yoğunluğu ve parlaklığı kontrol örnekler ile karşılaştırıldığında hiçbir fark görülmedi. Her ne kadar 0,13 – 0,013 ve 0,0013 mM Bezafibrat DNA’yı hidrojen radikallerine karşı koruyamasa da, ilacın 2,6 – 1,3 mM’si derişimine bağlı olarak DNA’yı koruyabildiği gözlemlendi.
Sonuç: Bizim Çalışmamız bezafibratın DNA fragmantasyonu üzerindeki zararlı etkisinin dolaylı bir şekilde olabileceğini göstermektedir.
2018-50737594-01
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Proje Numarası | 2018-50737594-01 |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2019 |
Kabul Tarihi | 28 Ekim 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 3 Sayı: 3 |
Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi Obezite ve Diyabet Uygulama ve Araştırma Merkezi’nin bilimsel yayım organıdır.
Web: https://obdm.beun.edu.tr/ Twitter: https://twitter.com/obezite_diyabet Instagram: https://www.instagram.com/zbeuobezitediyabet/