Öz
Klasik Türk edebiyatı köklü bir edebî geleneğe ve kendine özgü bir hüviyete sahiptir. Edebiyatımıza altı asırdan daha uzun bir süre tesir etmiştir. Genellikle soyut ve hayale dayalı bir nitelik taşıması ve kâidelere dayalı olması, sosyal hayattan kopuk ve şairlerin toplum hayatından uzak olduğu iddiasıyla haksız tenkitlere maruz kalmıştır. Bu eleştirilerin aksine dîvân şairlerinin ürettikleri edebî eserler incelendiğinde, devrin gündelik hayatından izler taşıyan birçok önemli unsuru yansıttığı görülecektir. Bu çalışmada, on altıncı yüzyılda yaşamış Hecrî mahlaslı âlim ve faziletli bir şair olan Kara Çelebi Muhyîdin Mehmet’in Dîvânı’nda yararlandığı sosyokültürel unsurları tespit ederek Klasik Türk şiirinin sosyal hayattan uzak olmadığı ispat edilmeye çalışılacaktır. Hecrî’nin şiirlerinde yaşadığı toplumun gündelik hayatından izlere sıklıkla rastlanmaktadır. Şairin sosyokültürel hayatla ilgili olarak seçilen örnek beyitleri, musammatları ve kıtaları “toplumsal yapı”, “meslek erbâbları”, “spor ve oyunlar”, “müzik”, “yiyecekler”, “giyim-kuşam”, “mekânlar”, “inanış biçimleri ve uygulamalar”, “gündelik eşyalar”, “dinî kimlikler ve tipler”, “savaş aletleri”, “inanç ve gelenekler”, başlığı altında etraflıca incelenmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- AKÇAY, G. (2016). Bir Propaganda Aracı Olarak Divan Şiiri: Kızılbaş Örneği. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi, 79, 197-216. AKSOYAK, İ. H. (1995). Divan Şiirinde Okçuluk Terimleri. Türklük Bilimi Araştırmaları Dergisi, 1, 81-94.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sanat ve Edebiyat |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2022 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 7 Sayı: 3 |
