Bu çalışmada ilk dönem Cumhuriyet romanlarında Divan şiiri kaynaklarının nasıl kullanıldığı incelenmiş, dönem yazarlarının Divan şiirine ve şairlere bakış açıları değerlendirilmiştir. Divan şiiri bireysel konuları, imaj dünyası ve kullandığı dil dolayısıyla Tanzimat’tan başlayarak eleştirilmiştir. Milli edebiyat döneminde başlatılan Yeni Lisan hareketiyle dilde sadeleşme hareketi hızlanır; Türkçeye mal olmamış Arapça ve Farsça kelimelerin kullanımından vazgeçilir. Cumhuriyet’in ilanından sonra Türk Dil Kurumunun kuruluşuyla Türkçenin gelişimi yönünde çalışmalar artar. Bu süreçte Divan edebiyatına yönelik eleştiriler de söz konusudur. Bu eleştiriler kimi zaman romanlarda da dillendirilir. Cumhuriyet’in ilk döneminde yeni değerler hayata geçirilirken geçmişin çeşitli kurumları da geçerliliğini kaybeder. Batı’ya yüzünü çeviren kimi yazarlar, şairler Divan edebiyatının sanat anlayışına karşı bir tavır takınırlar. Cumhuriyet’in ilk yıllarında romanlara Divan şiirinin nasıl yansıdığını tetkik eden bu çalışmamız neticesinde geleneğin romanlarda olumlu bir şekilde işlendiği görülmüştür. Genellikle Fuzûli, Bâki, Nedim, Şeyh Galip gibi isimler eserlerde kendine yer bulur. Romanlarda şairlerin mısra-ı bercesteleri ve şiirlerinden örnekler karşımıza çıkmaktadır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Türkiye Sahası Yeni Türk Edebiyatı |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 31 Ağustos 2025 |
Yayımlanma Tarihi | 31 Ağustos 2025 |
Gönderilme Tarihi | 2 Mart 2025 |
Kabul Tarihi | 12 Haziran 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 10 Sayı: 2 |