Sosyal Medya Ve Sanal Varoluş

Yıl 2022, , 437 - 444, 30.06.2022

Persude Erdem

https://doi.org/10.17829/turcom.1051155

Öz

Dijitalliğe maruz kalınan günümüz dünyasında, sosyal medya habitatını yaratan sistemin hesaplayıcı bir mantıkla birden fazla opsiyonu gerçekleştirip kullanıcıları kendine çekmeyi başardığı bir gerçektir. Sosyal ağlar, dijital ve sanal bir mecrada kullanıcıların anlık olarak fotoğraf, video, ses, bilgi, haber vs. paylaşımı yaparak, paylaşımlarına kendisiyle aynı konumdaki başka kullanıcıların eş zamanlı erişim sağlayabilmesine olanak tanımaktadır. İşte sosyal medya kullanıcısı olan birey de, söz konusu mecrada üyelikle sanal faaliyette bulunmakla, aslında, burada geçirdiği zaman içerisinde kendisini dijital ve sanal bir varlık olarak yeniden kurmaktadır. Yani, sanal bir mecrada geçirdiği zaman zarfında bir birey, söz konusu mecralarda sanal bir varoluşa sahip hale gelmekte ve bu mecrada bulunma haliyle de dijital ve sanal bir ontolojik zemine yerleşmektedir. Bu çalışma da, bir bireyin sosyal medyada kendisini sanal bir varlık olarak var etmesi durumuna Martin Heidegger’in varlık üzerine düşüncelerini temele alarak kısa bir bakış atmayı denemektedir. Bununla çalışmada bir kullanıcının sosyal medya ağlarında sanal varoluşu konu edinilmektedir.

Anahtar Kelimeler

sosyal medya, birey, varlık, sanal varlık, zamansallık

Destekleyen Kurum

-

Proje Numarası

-

Teşekkür

-

Social Media And Virtual Existence

Öz

In today’s world where we are exposed to digitality, it is a fact that the system which created habitat of social media has a calculating rationale realizes several options and attracts to itself users. Social networks, in digital and virtual environment allows to users share instantly photo,video, audio, information, news, etc. and other users in the same location simultaneous access to their shares. Here, the individual who is a social media user involves in virtual activity with membership in this area, in fact, reconstructs himself as a digital and virtual entity in the time spends here. So, during the time spent in virtual media the individual becomes to have virtual existence and settles in a digital and virtual ontological basis with presence in this media. This study tries to glance at the situation of individual in which has become a virtual entity in social media based on Martin Heidegger’s thoughts on the existence. In addition to this, this study focuses on the virtual existence of a user in social media networks.

Anahtar Kelimeler

social media, individual, being, virtual being, temporality

Proje Numarası

-

Kaynakça

• Bakhshi, S., Shamma, D. A. & Gilbert, E. (2014). Faces engage us: Photos with faces attract more likes and comments on ınstagram. CHI 2014 (Proceedings Of The SIGCHI Conference On Human Factors In Computing Systems), s.965-974, doi:10.1145/2556.288.2557403.
• Çüçen, A. K. (1997). Heidegger’de varlık ve zaman. Bursa: Asa Kitabevi.
• Çüçen, A. K. (2003). Heidegger’ de varlık ve zaman. 3. Baskı. Bursa: Asa Kitabevi.
• Dijck, J. V. & Poell, T. (2013). Understanding social media logic. Media and Communication, 1(1), 2–14.
• Evans, D. (2008). Social media marketing: An hour a day. Indiana: Wiley Publishing Inc.
• Fuchs, C. (2011). An alternative view of privacy on facebook. Information, 2(1), s.140-165.
• Hanna, R., Rohm, A. & Crittenden, V. L. (2011). We’re all connected: The power of the social media ecosystem. Business Horizons, 54, 265-273.
• Heidegger, M. (1977). The question concerning technology and other essays. W. Lovitt (Çev.), NewYork: Harper&Row.
• Heidegger, M. (1998a). Pathmarks. W. McNeil (ed.), United Kingdom : Cambridge University Press. Heiddegger, M. (1998b). Tekniğe ilişkin soruşturma. D. Özlem (Çev.), 2. Basım. İstanbul: Paradigma Yayınları. Heidegger, M. (2000). Being and time. J. Macquarrie & E. Robinson (Çev.). 18. Basım. United Kingdom: Blackwell.
• Heidegger, M. (2006). Varlık ve zaman. K. H. Ökten (Çev.). İstanbul: Agora Yayınları.
• Heidegger, M. (2009). Metafizik nedir?. Y. Örnek (Çev.). Ankara: TFK Yayınları.
• Heidegger, M. (2015). Hümanizm üzerine. Y. Örnek (Çev.), Ankara: TFK Yayınları.
• Hu, Y., Manikonda, L. & Kambhampati, S. (2014). What we ınstagram: A first analysis of ınstagram photo content and user types. Proceedings of the Eighth International AAAI Conference on Weblogs and Social Media, 595-598.
• Johnson, P. A. (2013). Heidegger üzerine, A. Esenyel (Çev.). Bursa: Sentez Yayıncılık.
• Köseoğlu, Ö. (2012). Sosyal ağ sitesi kullanıcılarının motivasyonları: Facebook üzerine bir araştırma. Selçuk İletişim, 7, 58-81.
• Kwak, H., Lee, C., Park, H. & Moon, S. (2010). What ıs twitter, a social network or a news media?. WWW 2010 (April 26–30), 591-600.
• Mangold, W. G. & Faulds, D. J. (2009). Social media: The new hybrid element of the promotion mix. Business Horizons, 52, 357-365.
• Palmer, A. & Koenig-lewis, N. (2009). An experiental, social network-based approach to direct marketing. Direct Marketing: An International Journal, 3(3), 162-176.
• Pempek, T. A., Yermolayeva, Y. A. & Calvert, S. L. (2009). College students’ social networking experiences on facebook. Journal Of Applied Developmental Psychology, 30, 227-238.
• Smith, A. N., Fischer, E. & Yongjian, C. (2012). How does brand-related user-generated content differ across youtube, facebook and twitter?. Journal Of Interactive Marketing, 26(2), 102-113.
• Timisi, N. (2005). Sanallığın gerçekliği: İnternetin kimlik ve topluluk alanlarına girişi”, M. Binark & B. Kılıçbay (Der.). İnternet, Toplum, Kültür, ss. 89-106. Ankara: Epos Yayınları.
• Türkyılmaz, Ç. (2004). Heidegger’in “ontoloji tarihi”nde kant felsefesinin yeri. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 1, 165-181.
• Yıldızdöken, Ç. (2017). Heidegger’de dasein’ın varlığı ve zaman meselesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 53, 162-178.