Freud’dan Freud’a Aktarım: Psikanalitik Kuramın Netflix Dizisine Uyarlanması

Yıl 2021, , 274 - 292, 30.06.2021

Yasemin Özkent

https://doi.org/10.17829/turcom.854773

Öz

Bu çalışmada Sigmund Freud’un biyografisinden (1856-1939) uyarlanan Netflix orijinal dizisi Freud
(Marvin Kren, 2020 – ), kaynak metne sadakate dayalı geleneksel uyarlama anlayışına göre analiz
edilmiştir. Freud, Sigmund Freud’un kariyerinin ilk yıllarını anlatan, suç, gerilim ve gizem türünde,
Avusturya-Almanya ortak yapımı sekiz bölümlük bir dizidir. Dizinin hikâyesi, Freud’un psikanalitik
teorisi ile bağlantılı olarak inşa edilmiştir. Uyarlama yaklaşımlarında bir metin, dizi ya da film gibi
görsel bir anlatıya dönüştürülürken orijinaline sadık kalabilir veya metinlerarası bir perspektifle ele alınabilir. Çalışmanın örneklemi olan popüler dizi Freud’un psikanalitik teorinin özüne sadık bir
şekilde uyarlanması, çalışmada özcü yaklaşımların kullanılmasında etkili olmuştur. Dizinin ilk sezonu,
Freud’un çalışmalarının gelişim dönemi üzerinde dursa da inceleme kısmında Freud’un teorilerinden
bütüncül olarak yararlanılmıştır. Analizler sonucunda Freud’un kuramı sanatsal bir esere çevrilirken,
biyografisine gizem ve suç olayları eklenmesine rağmen, kaynak metin ve Freud dizisi arasında
hiyerarşiye sadık kalındığı bulgulanmıştır. Böylelikle yeni medya platformlarında yayınlanan bir dizi
psikanalitik kuramla bağlantılandırılarak alanyazına farklı disiplinleri birleştiren bir değerlendirme
kazandırılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Psikanalitik Teori, Sigmund Freud, Uyarlama, Netflix Dizisi, Televizyon Çalışmaları

Transposition from Freud to Freud: The Adaptation of Psychoanalytic Theory into a Netflix Series

Öz

In this study, Netflix’s original series Freud (Marvin Kren, 2020 – ), adapted from Sigmund Freud’s
biography (1856-1939) was analyzed according to traditional adaptation understanding based on the
loyalty to the source text. Freud is an eight-part Austrian-German series in the crime, thriller, mystery
genre covering the early professional years of Freud. The story of the series is created in connection
with Freud’s psychoanalytic theory. In adaptation, a text can remain faithful during its conversion into
a visual narrative such as a series or a film, or it can be approached through an intertextual perspective.
Since Freud was faithfully adapted following psychoanalytical theory, this study preferred essentialist
approaches in engaging the subject. Even though the first season of the series narrates the development
period of Freud’s work, psychoanalytic theory is handled holistically in the analysis part of the study. As
a result of the analysis, it was observed that although mystery and crime events were added to Freud’s
biography, the hierarchy was preserved between the source text and Freud series. Hence, this study aims
to contribute to the existing literature by engaging in a psychoanalytical analysis of an online series in
an interdisciplinary way.

Anahtar Kelimeler

Psychoanalytic Theory, Sigmund Freud, Adaptation, Netflix Series, Television Studies

Kaynakça

• Andrew, D. (1980). The well-worn muse: adaptation in film history and theory. In S. M. Conger, J. R. Welsch (Eds.), Narrative strategies original essays in film and prose fiction (pp. 9-17). Macomb: Western Illionois UP.
• Andrew, D. (2011). The economies of adaptation. In C. MacCabe, K. Murray, R. Warner (Eds.), True to spirit: Film adaptation and the question of fidelity (pp. 27-39). Oxford: Oxford UP.
• Bazin, A. (1966). Çağdaş sinemanın sorunları (N. Özön, Trans.). Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Bazin, A. (1971). What is cinema? vol. II (H. Gray, Trans.). Los Angeles, London: University of California Press.
• Benjamin, W. (2002). The task of the translator. In M. Bullock & M. W. Jennings (Eds.), Selected Writings Volume I: 1913-1926 (pp.253-263). London: The Belknap Press of Harvard UP.
• Breger, L. (2012). Freud: Darkness and vision. Psychodynamic Psychiatry, 40 (2), 211-242. Doi:10.1521/ pdps.2012.40.2.211.
• Brooker, P. (2007). Postmodern adaptation: Pastiche, intertextuality and re-functioning. In D. Cartmell, I. Whelehan (Eds.), The Cambridge Companion to literature on Screen (pp. 107-120). Cambridge: Cambridge University Press.
• Casetti, F. (2004). Adaption and mis-adaptations: Film, literature, and social discourses. In D. Cartmell (Ed.), A companion to literature, film and adaption (pp. 81-91). London: Blackwell.
• Freud, S. (1936). The problem of anxiety (H. A. Bunker, Trans.). New York: Brown Press.
• Freud, S. (1989). Cinsel yasaklar ve normaldışı davranışlar (M. Sencer, Trans.). İstanbul: Ara Yayıncılık.
• Freud, S. (1993). Yaşamım ve psikanaliz (K. Şipal, Trans.). İstanbul: Say Yayınları.
• Freud, S. (2000). Psikanaliz üzerine (K. Şipal, Trans.). İstanbul: Cem Yayınevi.
• Freud, S. & Breuer J. (2001). Studies on hysteria (J. Strachey, Trans.). New York: Basic Books Inc., Publishers.
• Freud, S. (1962). Civilization and its discontents (J. Strachey, Trans.). New York: Norton Company.
• Freud, S. (2012). Narsizm üzerine ve Schreber vakası (B. Büyükkal & S. M. Tura, Trans.). İstanbul: Metis Yayınları.
• Geçtan, E. (1997). Psikodinamik psikiyatri ve normaldışı davranışlar. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Hand, R. J. (2012). Adaptation and modernism. In D. Cartmell (Ed.), A companion to literature film, and adaptation (pp. 52-70). Malden: Wiley-Blackwell.
• Hutcheon, L. (2006). A theory of adaption. New York: Routledge.
• Kranz, D. L. (2007). Trying harder: Probability, objectivity, and rationality in adaption studies. In J. M. Welsh & P. Lev (Eds.), The literature / film reader: issues of adaptation (pp. 77-104). Plymouth: Scarecrow Press.
• Kranz, D. L. & Mellerski, N. C. (2008). “Introduction.” In D. L. Kranz & N. C. Mellerski (Eds.), In/fidelity: Essays on film adaption. Newcastle: Cambridge Scholars Publishing.
• Kren, M. (Director). (2020 – ). Freud [TV Series]. Netflix Austrian-German: Bavaria Fiction, Satel Film, Mia Film.
• McFarlane, B. (1996). Novel to film: An introduction to the theory of adaption. Oxford: Clarendon Press.
• Muckenhoupt, M. (1997). Sigmund Freud explorer of the unconscious. New York, London: Oxford University Press.
• Özön, N. (1981). Sinema televizyon terimleri sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Özön, N. (1984). 100 soruda sinema sanatı. İstanbul: Gerçek Yayınevi.
• Palmer, R. B. (2004). The sociological turn of adaption studies: The example of film noir. In R. Stam & A. Raengo (Eds.), A companion to literature and film (pp. 258-277). Oxford: Blackwell.
• Slethaug, G. E. (2014). Adaptation theory and criticism: Postmodern literature and cinema in the USA. London: Bloomsbury.
• Stam, R. (2005). Literature through film: Realism, magic and art of adaption. Londra, New York: Blackwell.
• Stam, R. & Raengo, A. (2005). Introduction: The theory and practice of adaption. In R. Stam & A. Raengo (Eds.), Literature and film: A guide to the theory and practice of film adaption (pp. 1-52). Malden, Oxford, Carlton: Blackwell Publishing.