Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Gazetecilik Eğitiminde Dijital Derslerin Rolü: Türkiye ve Yurtdışı Üniversitelerine Yönelik Bir Araştırma

Yıl 2022, Sayı: 41, 234 - 254, 31.12.2022
https://doi.org/10.17829/turcom.1121708

Öz

Bilgi ve iletişim teknolojilerindeki dönüşüm ile birlikte dijitalleşmenin etkileri her alanda derinden hissedilmektedir. Dijital çağ olarak adlandırılan bu yeni döneme her alanda uyum sağlama önemli bir gereklilik olarak gözükmektedir. Teknoloji ile iç içe olan iletişim ve gazetecilik alanı dijital çağın dönüşümünden yoğun biçimde etkilenmektedir. Bu nedenle gerek gazetecilik eğitimi gerekse gazetecilik sektörü dijital çağın gereklerini yerine getirmek durumundadır. Gazetecilik sektörüne öğrenci yetiştiren üniversitelerin gazetecilik bölümlerinin ders müfredatlarında dijital derslerin yeterli oranda yer alması önemli bir gereklilik olarak ortaya çıkmaktadır. Bu çalışmanın amacı Türkiye üniversitelerini yurtdışı üniversiteleri ile kıyaslayarak gazetecilik bölümlerindeki dijital derslerin yeterlilik ve çeşitliliğini ortaya koymaktır. Üniversitelerde gazetecilik ders müfredatlarının dijital çağ ile uyumlu olması gerekliliğinden yola çıkılarak Türkiye ve yurtdışı üniversitelerinin lisans derecesine sahip gazetecilik bölümlerinin ders müfredatları incelenmiştir. Çalışma akreditasyon sertifikasına sahip Türkiye ve yurtdışı üniversitelerini kapsamaktadır. Akreditasyon, üniversite eğitiminin kalitesini ve standartlara uygunluğunu gösteren bir kalite sürecidir. Çalışma içerik analizi yöntemi kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Elde edilen bulgular yurtdışı üniversitelerinin gazetecilik ders müfredatlarının Türkiye üniversitelerine kıyasla dijital ders çeşitliliği ve yoğunluğu ile dijital gazetecilik alanlarına yönelik dersler bakımından daha fazla dijital dersi içerdiğini ortaya koymuştur. Bu durum Türkiye üniversitelerinin gazetecilik bölümlerinin daha fazla dijital derslere yönelmesi ve ders müfredatlarını dijitalleşme doğrultusunda daha fazla güncel tutması gerekliliğini vurgulamaktadır.

Kaynakça

  • Akgül, M., & Mustafa, A. (2017). Türkiye’de yeni medya eğitimi üzerine niceliksel bir betimleme. Erciyes İletişim Dergisi, 5(1), 210-220.
  • Arar, Y. B. (2019). Gazetecilik eğitimi sonrası mesleki yönelim: 2010-2017 Ege Üniversitesi. Akdeniz İletişim Dergisi, 32, 734-768.
  • Ardıç, E., & Adnan, A. (2017). Dijital çağın öğreneni. Uluslararası Sosyal Bilgilerde Yeni Yaklaşımlar Dergisi, 1(1), 12-30.
  • Blom, R., & Davenport, L. (2012). Searching for the core of journalism education: Program directors disagree on curriculum priorities. Journalism & Mass Communication Educator, 67(1), 70–86.
  • Brandon, W. (2002). Experiential learning: A new research path to the study of journalism education. Journalism & Mass Communication Educator, 57, 59–66.
  • Burgh , H. (2003). Skills are not enough: The case for journalism as an academic discipline. Journalism, 4(1), 95-112.
  • Creech, B., & Mendelson, A. L. (2015). Imagining the journalist of the future: Technological visions of journalism education and newswork. The Communication Review, 18(2), 142–165.
  • College Factual. (t.y.). Ana sayfa. 15.06.2022 tarihinde https://www.collegefactual.com adresinden edinilmiştir.
  • Çetinkaya, K., Çimşir, E., & Karoğlu, A. (2020). Toplum 5.0 sürecinde Türkiye’de eğitimde dijital dönüşüm.Üniversite Araştırmaları Dergisi, 3(3), 147-158.
  • Deuze, M. (2001). Educating ‘new’ journalists: Challenges to the curriculum. Journalism & Mass Communication Educator, 56(1), 4-17.
  • Deuze, M. (2006). Global journalism education: A conceptual approach. Journalism Studies, 7(1), 19-34.
  • Donsbach, W. (2013). Journalism as the new knowledge profession and consequences for journalism education.Journalism, 15(6), 661–677.
  • Fadimana, T., & Balcı, Ş. (2021). Türkiye’de gazetecilik eğitimi: Akademi, öğrenci ve sektör beklentileri üzerine bir araştırma. İnif-E Dergi, 6(2), 409-429.
  • Gaunt, P. (1992). Making the newsmakers: International handbook on journalism training. Westport, CT: Greenwood.
  • Goodman, R. (2020). WJEC’s Paris syndicate program: Discussions advance global journalism education. Journalism & Mass Communication Educator, 75(1), 3-8.
  • Hariharasudan, A., & Kot, S. (2018). A scoping review on digital english and education 4.0 for industry 4.0. Social Sciences, 7(11), 1-13.
  • Karaaslan, İ. (2019). Gazetecilik eğitiminin dijitalleşmesi: Gelişmiş ve gelişmekte olan ülkeler üzerinde yapılan karşılaştırmalı analiz. Erciyes İletişim Dergisi, (1), 105-124.
  • Karaduman, M., & Akbulutgiller, B. (2017). Türkiye’de gazetecilik eğitimi: Lisans müfredat programları karşılaştırması. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 16(4), 1161-1181.
  • Korkmaz, A. (2012). Gazetecilik eğitimi alan öğrencilerin gazetecilik eğitimi ve gazetecilik mesleğine bakışı. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 16, 9-27.
  • Kraeplin, C., & Criado, C. (2005). Building a case for convergence journalism curriculum. Journalism & Mass Communication Educator, 60(1), 47-56.
  • Krippendorff, K. (2019). Content analysis: An introduction to its methodology. Thousand Oaks, CA: Sage Publication.
  • Lawson‐Borders, G. (2009). Integrating new media and old media: Seven observations of convergence as a strategy for best practices in media organizations. International Journal on Media Management, 5(2), 91-99.
  • Lopez, V. (2003). An exploration of the use of information technologies in the college. College Quarterly, 6(1), 8-88.
  • Maniou, T. A., Stark, A., & Touwen, C. J. (2020). Journalism training beyond. Journalism & Mass Communication Educator, 75(1), 33-39.
  • Mensing , D., & Ryfe, D. (2013). Blueprint for change: From the teaching hospital to the entrepreneurial model of journalism education. ISOJ The Official Research Journal of the International Symposium on Online Journalism, 3(2), 26-44.
  • Mozejko, A., & Howard , S. (2015). Considering the history of digital technologies in education. Michael Henderson & Geoff Romeo (Eds.), Teaching and digital technologies: Big issues and critical questions içinde (ss. 157-168). Australia: Cambridge Universty Press.
  • Mutlu, E. (1992). Kitle İletişim Kuramları ve Türkiye’deki Basın Yayın Eğitimi. A.Ü. Basın Yayın Yüksekokulu Yıllık, 1991-1992, 119-142.
  • Öztürk, M., & Şardağı, E. (2019). Halkla ilişkiler eğitiminde dijitalleşme: Türkiye ve ABD’de bulunan üniversitelerdeki halkla ilişkiler programlarının karşılaştırılması. Erciyes İletişim Dergisi Uluslararası Dijital Çağda İletişim Sempozyumu Özel Sayısı, (1), 125-142.
  • Paul, S., & Lal, K. (2018). Adoption of digital technologies in tertiary education: Evidence from India. Journal of Educational Technology Systems, 47(1), 128-147.
  • Pierce, T., & Miller, T. (2007). Basic journalism skills remain important in hiring. Newspaper Research Journal, 28(4), 51-61.
  • Reese, S. (1999). The progressive potential of journalism education recasting the academic versus professional debate. International Journal of Press/Politics, 4, 70-94.
  • Solkin, L. (2022). Journalism education in the 21st century: A thematic analysis of the research literature. Journalism, 23(2), 444–460.
  • Tokgöz, O. (2003). Tükiye’de iletişim eğitimi: Elli yıllık bir geçmişin değerlendirilmesi. Kültür ve İletişim, 6(1), 9-32.
  • Underwood, J. (2009). The impact of digital technology: A review of the evidence of the impact of digital technologies on formal education. Becta.
  • UNESCO (2007). Model curricula for journalism education. 15.06.2022 tarihinde http://www.unesco.org/: http://www.unesco.org/ adresinden edinilmiştir.
  • Uzun, R. (2011). Türkiye’de gazetecilik eğitimi: Değişimler ve eğilimler. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 15, 119-132.
  • Valencia-Forrester, F. (2020). Models of work-integrated learning in journalism education. Journalism Studies, 21(5), 697-712.
  • Veletsianos, G. (2020). Learning online: The student experience. Baltimore: Johns Hopkins University Press.
  • Wilson, K., Tete-Mensah, I., & Boateng, K. (2014). Information and communication technology use in higher education: Perspectives from students. European Scientific Journal, 10(9), 161-171.
  • Yıldırım, B. (2006). Eleştirel pedagoji açısından gazetecilik eğitimini yeniden düşünmek. Ankara Üniversitesi İletişim Araştırmaları ve Uygulama Merkezi, 4(1), 121-152.
  • Yıldırım, B. (2012). Dünyada ve Türkiye’de gazetecilik eğitimi: Kısa bir kurumsallaşma tarihi. Ömer Özer (Ed.), Haberin doğası: Gazetecilikte idealler ve sorunlar içinde (ss. 413 – 464). Konya: Literatürk.
  • Yıldırım, B. (2013). Gazeteciliğin dönüşümü: Yöndeşen ortam ve yöndeşik gazetecilik. Selçuk İletişim Dergisi, 6(2), 230-253.
  • YÖK. (t.y). Yükseköğretimde akreditasyon. 03.03.2022 tarihinde yok.gov.tr: https://denklik.yok.gov.tr/ akreditasyon-tanima-denklik-nedir adresinden edinilmiştir.

The Role of Digital Courses in Journalism Education: A Study for Universities Abroad and Turkey

Yıl 2022, Sayı: 41, 234 - 254, 31.12.2022
https://doi.org/10.17829/turcom.1121708

Öz

The impact of the transformation in information and communication technologies and the effects of digitalization are deeply felt in every field. Adapting to this new era, which is called the digital age, seems to be an important necessity in every field. The field of communication and journalism, which is intertwined with technology, is heavily affected by the transformation of the digital age. For this reason, both journalism education and the journalism sector have to fulfill the requirements of the digital age. It is an important requirement that digital courses be included in the curriculum of the journalism departments of universities that train students for the journalism sector. The aim of this study is to compare Turkish universities with universities abroad and to reveal the proficiency and diversity of digital courses in journalism departments. Based on the necessity that the journalism course curricula in universities should be compatible with the digital age, the course curricula of undergraduate journalism departments of universities in Türkiye and abroad were examined. The study includes universities in Türkiye and abroad that have accreditation certificates. Accreditation is a quality process that demonstrates the quality of university education and its compliance with standards. The study was carried out using the content analysis method. The findings revealed that the journalism course curricula of foreign universities include more digital courses in terms of digital course diversity and intensity and courses in digital journalism fields compared to Turkish universities. This situation highlights the need for journalism departments of Turkish universities to focus more on digital courses and to keep their course curricula more updated in line with digitalization.

Kaynakça

  • Akgül, M., & Mustafa, A. (2017). Türkiye’de yeni medya eğitimi üzerine niceliksel bir betimleme. Erciyes İletişim Dergisi, 5(1), 210-220.
  • Arar, Y. B. (2019). Gazetecilik eğitimi sonrası mesleki yönelim: 2010-2017 Ege Üniversitesi. Akdeniz İletişim Dergisi, 32, 734-768.
  • Ardıç, E., & Adnan, A. (2017). Dijital çağın öğreneni. Uluslararası Sosyal Bilgilerde Yeni Yaklaşımlar Dergisi, 1(1), 12-30.
  • Blom, R., & Davenport, L. (2012). Searching for the core of journalism education: Program directors disagree on curriculum priorities. Journalism & Mass Communication Educator, 67(1), 70–86.
  • Brandon, W. (2002). Experiential learning: A new research path to the study of journalism education. Journalism & Mass Communication Educator, 57, 59–66.
  • Burgh , H. (2003). Skills are not enough: The case for journalism as an academic discipline. Journalism, 4(1), 95-112.
  • Creech, B., & Mendelson, A. L. (2015). Imagining the journalist of the future: Technological visions of journalism education and newswork. The Communication Review, 18(2), 142–165.
  • College Factual. (t.y.). Ana sayfa. 15.06.2022 tarihinde https://www.collegefactual.com adresinden edinilmiştir.
  • Çetinkaya, K., Çimşir, E., & Karoğlu, A. (2020). Toplum 5.0 sürecinde Türkiye’de eğitimde dijital dönüşüm.Üniversite Araştırmaları Dergisi, 3(3), 147-158.
  • Deuze, M. (2001). Educating ‘new’ journalists: Challenges to the curriculum. Journalism & Mass Communication Educator, 56(1), 4-17.
  • Deuze, M. (2006). Global journalism education: A conceptual approach. Journalism Studies, 7(1), 19-34.
  • Donsbach, W. (2013). Journalism as the new knowledge profession and consequences for journalism education.Journalism, 15(6), 661–677.
  • Fadimana, T., & Balcı, Ş. (2021). Türkiye’de gazetecilik eğitimi: Akademi, öğrenci ve sektör beklentileri üzerine bir araştırma. İnif-E Dergi, 6(2), 409-429.
  • Gaunt, P. (1992). Making the newsmakers: International handbook on journalism training. Westport, CT: Greenwood.
  • Goodman, R. (2020). WJEC’s Paris syndicate program: Discussions advance global journalism education. Journalism & Mass Communication Educator, 75(1), 3-8.
  • Hariharasudan, A., & Kot, S. (2018). A scoping review on digital english and education 4.0 for industry 4.0. Social Sciences, 7(11), 1-13.
  • Karaaslan, İ. (2019). Gazetecilik eğitiminin dijitalleşmesi: Gelişmiş ve gelişmekte olan ülkeler üzerinde yapılan karşılaştırmalı analiz. Erciyes İletişim Dergisi, (1), 105-124.
  • Karaduman, M., & Akbulutgiller, B. (2017). Türkiye’de gazetecilik eğitimi: Lisans müfredat programları karşılaştırması. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 16(4), 1161-1181.
  • Korkmaz, A. (2012). Gazetecilik eğitimi alan öğrencilerin gazetecilik eğitimi ve gazetecilik mesleğine bakışı. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 16, 9-27.
  • Kraeplin, C., & Criado, C. (2005). Building a case for convergence journalism curriculum. Journalism & Mass Communication Educator, 60(1), 47-56.
  • Krippendorff, K. (2019). Content analysis: An introduction to its methodology. Thousand Oaks, CA: Sage Publication.
  • Lawson‐Borders, G. (2009). Integrating new media and old media: Seven observations of convergence as a strategy for best practices in media organizations. International Journal on Media Management, 5(2), 91-99.
  • Lopez, V. (2003). An exploration of the use of information technologies in the college. College Quarterly, 6(1), 8-88.
  • Maniou, T. A., Stark, A., & Touwen, C. J. (2020). Journalism training beyond. Journalism & Mass Communication Educator, 75(1), 33-39.
  • Mensing , D., & Ryfe, D. (2013). Blueprint for change: From the teaching hospital to the entrepreneurial model of journalism education. ISOJ The Official Research Journal of the International Symposium on Online Journalism, 3(2), 26-44.
  • Mozejko, A., & Howard , S. (2015). Considering the history of digital technologies in education. Michael Henderson & Geoff Romeo (Eds.), Teaching and digital technologies: Big issues and critical questions içinde (ss. 157-168). Australia: Cambridge Universty Press.
  • Mutlu, E. (1992). Kitle İletişim Kuramları ve Türkiye’deki Basın Yayın Eğitimi. A.Ü. Basın Yayın Yüksekokulu Yıllık, 1991-1992, 119-142.
  • Öztürk, M., & Şardağı, E. (2019). Halkla ilişkiler eğitiminde dijitalleşme: Türkiye ve ABD’de bulunan üniversitelerdeki halkla ilişkiler programlarının karşılaştırılması. Erciyes İletişim Dergisi Uluslararası Dijital Çağda İletişim Sempozyumu Özel Sayısı, (1), 125-142.
  • Paul, S., & Lal, K. (2018). Adoption of digital technologies in tertiary education: Evidence from India. Journal of Educational Technology Systems, 47(1), 128-147.
  • Pierce, T., & Miller, T. (2007). Basic journalism skills remain important in hiring. Newspaper Research Journal, 28(4), 51-61.
  • Reese, S. (1999). The progressive potential of journalism education recasting the academic versus professional debate. International Journal of Press/Politics, 4, 70-94.
  • Solkin, L. (2022). Journalism education in the 21st century: A thematic analysis of the research literature. Journalism, 23(2), 444–460.
  • Tokgöz, O. (2003). Tükiye’de iletişim eğitimi: Elli yıllık bir geçmişin değerlendirilmesi. Kültür ve İletişim, 6(1), 9-32.
  • Underwood, J. (2009). The impact of digital technology: A review of the evidence of the impact of digital technologies on formal education. Becta.
  • UNESCO (2007). Model curricula for journalism education. 15.06.2022 tarihinde http://www.unesco.org/: http://www.unesco.org/ adresinden edinilmiştir.
  • Uzun, R. (2011). Türkiye’de gazetecilik eğitimi: Değişimler ve eğilimler. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 15, 119-132.
  • Valencia-Forrester, F. (2020). Models of work-integrated learning in journalism education. Journalism Studies, 21(5), 697-712.
  • Veletsianos, G. (2020). Learning online: The student experience. Baltimore: Johns Hopkins University Press.
  • Wilson, K., Tete-Mensah, I., & Boateng, K. (2014). Information and communication technology use in higher education: Perspectives from students. European Scientific Journal, 10(9), 161-171.
  • Yıldırım, B. (2006). Eleştirel pedagoji açısından gazetecilik eğitimini yeniden düşünmek. Ankara Üniversitesi İletişim Araştırmaları ve Uygulama Merkezi, 4(1), 121-152.
  • Yıldırım, B. (2012). Dünyada ve Türkiye’de gazetecilik eğitimi: Kısa bir kurumsallaşma tarihi. Ömer Özer (Ed.), Haberin doğası: Gazetecilikte idealler ve sorunlar içinde (ss. 413 – 464). Konya: Literatürk.
  • Yıldırım, B. (2013). Gazeteciliğin dönüşümü: Yöndeşen ortam ve yöndeşik gazetecilik. Selçuk İletişim Dergisi, 6(2), 230-253.
  • YÖK. (t.y). Yükseköğretimde akreditasyon. 03.03.2022 tarihinde yok.gov.tr: https://denklik.yok.gov.tr/ akreditasyon-tanima-denklik-nedir adresinden edinilmiştir.
Toplam 43 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular İletişim ve Medya Çalışmaları
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Taybe Topsakal 0000-0002-0303-9870

Yayımlanma Tarihi 31 Aralık 2022
Gönderilme Tarihi 26 Mayıs 2022
Yayımlandığı Sayı Yıl 2022 Sayı: 41

Kaynak Göster

APA Topsakal, T. (2022). Gazetecilik Eğitiminde Dijital Derslerin Rolü: Türkiye ve Yurtdışı Üniversitelerine Yönelik Bir Araştırma. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi(41), 234-254. https://doi.org/10.17829/turcom.1121708

Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi'nde yayımlanan tüm makaleler Creative Commons Atıf-Gayri Ticari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.