A Study on Tourist Guides in Branding of Tourist Attractions

Yıl 2020, , 59 - 73, 30.06.2020

İlknur Mazan , Şuayıp Özdemir

https://doi.org/10.34090/tured.744698

Cited By: 1

Öz

Purpose and Importance: The aim of this study is to reveal the contributions of tourist guides in branding of tourist attractions. Nowadays, where branding studies of countries and cities are carried out intensively, it is possible to brand the tourist attractions. In this context, with this study, it is aimed to determine the opinions and suggestions of the tourist guides who are the leading actors of the tours, which are thought to be important in the recognition and branding of attractions. What makes this work important is to aim of the tourist guides is to identify the issues such as how they are directly or indirectly involved in the branding of attractions, whether they contribute to the touristic structuring of the attractions and their inclusion in the tours.

Methodology: The universe of the study consists of tourist guides in Turkey and it is aimed to reach tourist guide with easy sampling method. In this respect, the online survey questionnaire was sent to Turkey Tourist Guides Association (TUREB) and to the members of the chambers of tourist guiding in Turkey via e-mail. It was also sent to the guide groups on social media. The questionnaire was adapted from the roles of the tourist guides in the literature and the destination brand scale of García, Gómez, Molina (2011). Within the scope of the research, answers were received from 82 tourist guides. The data were interpreted by applying reliability analysis and descriptive analysis (percentage, frequency, arithmetic mean, standard deviation) to the obtained data.

Findings: While almost half of the tourist guides stated that they see Ephesus as the attraction with the highest branding level, Pamukkale is expressed as a branded attraction by very few guides. According to the results of the research, it is revealed that the guide role, which has the greatest contribution to the branding of the attractions by the guides, is seen as cultural and historical narration, awareness raising, informing and story and legend narration. It is determined that the guides, which are seen to have contributed to the preparation of the tour programs, use the elements thought to be necessary for branding. In addition, the guides who have the most knowledge about the attractions, the tourist behaviors and the tours have expressed their opinions about the obstacles to the branding of the attractions.

Originality/Value: When the studies related to the tourist guides in the literature are examined, no research has been found to find the contributions of the tourist guides to the branding of tourist attractions. It is thought that this study will shed light on the literature in the branding processes of the attractions in terms of revealing what tourist guides, which are the most important component of package tours.

Research Limitations/implications: The fact that the tours were intense at the time of the research decreased the opportunity to meet face-to-face with tourist guides. The survey questions were sent to all the guide rooms via e-mail, but 82 feedbacks were received.

Anahtar Kelimeler

Tourist guide, destination branding, touristic attractions

Turistik Çekiciliklerin Markalaşmalarında Turist Rehberleri Üzerine Bir Araştırma

Öz

Amaç ve Önem: Bu çalışmanın amacı turistik çekiciliklerin markalaşmalarında turist rehberlerinin katkılarını ortaya koymaktır. Ülkelerin ve şehirlerin markalaşma çalışmalarının yoğun olarak yürütüldüğü günümüzde, turistik çekiciliklerin markalaştırılabilmeleri mümkün görülmektedir. Bu bağlamda, bu çalışma ile çekiciliklerin tanınmaları ve markalaşmalarında önemli bir yeri olduğu düşünülen turların başrol oyuncuları olan turist rehberlerinin görüş ve önerilerinin tespit edilmesi amaçlanmaktadır. Turist rehberlerinin çekiciliklerin markalaştırılmaları sürecinde doğrudan veya dolaylı olarak nasıl yer aldıkları, çekiciliklerin turistik olarak yapılandırılmalarında ve turlara dâhil edilme süreçlerinde katkıda bulunup bulunmadıkları gibi konuları tespit etmeyi amaçlaması, bu çalışmayı önemli kılmaktadır.

Yöntem: Araştırmanın evrenini Türkiye’deki turist rehberleri oluşturmaktadır ve kolayda örnekleme yöntemi ile turist rehberlerine ulaşmak amaçlanmıştır. Bu bağlamda Türkiye Turist Rehberleri Birliği’ne ve Türkiye’deki meslek odalarına üye olan turist rehberlerine anket soruları elektronik posta yoluyla online anket olarak gönderilmiştir. Ayrıca sosyal medyadaki rehber gruplarına da iletilmiştir. Anket soruları literatürde yer alan turist rehberlerinin rolleri ve García, Gómez, Molina’nın (2011) destinasyon marka ölçeğinden yararlanılarak hazırlanmıştır. Araştırma kapsamında 82 turist rehberinden geri dönüş alınmıştır. Elde edilen verilere güvenirlik analizi ve tanımlayıcı analizler (frekans ve yüzde) uygulanarak veriler yorumlanmıştır.

Bulgular: Turist rehberlerinin yaklaşık olarak yarısı Efes’i markalaşma düzeyi en yüksek olan çekicilik olarak gördüklerini ifade ederken Pamukkale çok az rehber tarafından markalaşmış bir çekicilik olarak ifade edilmektedir. Araştırma sonuçlarına göre, rehberler tarafından çekiciliklerin markalaşmalarında en fazla katkısı olan rehber rolünün kültür ve tarih anlatımı, farkındalık oluşturma, bilgilendirme ve hikâye ve efsane anlatımı olarak görüldüğü ortaya çıkmaktadır. Tur programlarının hazırlanma süreçlerinde katkıda bulundukları görülen rehberlerin anlatımlarında markalaşma için gerekli olduğu düşünülen unsurlara yer verdikleri tespit edilmektedir. Ayrıca hem çekicilikler, hem turist davranışları hem de turlar hakkında en fazla bilgi sahibi olan rehberler, çekiciliklerin markalaşmalarının önündeki engeller hakkındaki görüşlerini bildirmişlerdir.

Özgünlük/Bilimsel Katkı: Alan yazında yer alan turist rehberleriyle ilgili çalışmalar incelendiğinde, turist rehberlerinin turistik çekiciliklerin markalaşmalarına katkılarını bulmaya yönelik herhangi bir araştırmaya rastlanamamıştır. Bu çalışmanın; paket turların en önemli bileşeni olan turist rehberlerinin, markalaşma sürecinde bir turistik çekiciliğe neler kattığını ortaya çıkarması yönüyle literatüre ışık tutacağı düşünülmektedir.

Çalışmanın Sınırlılıkları: Araştırmanın yapıldığı dönemde turların oldukça yoğun olması turist rehberleriyle yüz yüze görüşme imkânını azaltmıştır. Anket soruları tüm rehber odalarına e-posta yoluyla iletilmiş ve 82 adet geri dönüş alınmıştır.

Anahtar Kelimeler

Turist rehberi, destinasyon markalaşması, turistik çekicilikler

Kaynakça

• Akova, O. (2015). Kentlerin Markalaşma Sürecinde Profesyonel Turist Rehberleri: Çanakkale Örneği, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Arat, T. ve Bulut, H. (2019). Turist Memnuniyetinde Turist Rehberinin Rolü: Konya’da Bir Araştırma, Turist Rehberliği Dergisi (TURED), 2 (1), 31-43. DOI: 10,34090/tured.581821.
• Erkol Bayram, G. (2019). Sinop İlinin Turizm Odaklı Gelişimine Dair Turist Rehberlerinin Rolleri ve Görüşleri, Turist Rehberliği Dergisi (TURED), 2 (2), 57-71.
• García, J. A., Gómez and M., Molina, A. (2011). A Destination-Branding Model: An Empirical Analysis Based on Stakeholders, Tourism Management, 33.
• Gržinić, J., Zanketić, P. (2008), Tourism Attractions as Products of a Tourist Attraction, International Conference ICES 2006 Transitional Challenges of EU Integration and Globalization, October 09 - 10, 2008, Sarajevo, 1-13.
• Gunn, C. A. and Var, T. (2002), Tourism Planning: Basics, Concepts, Cases, (4th Edition). Taylor and Francis, London: Routledge. ISBN 0-415-93268-8, ISBN 0-415-93269-6.
• Hacıoğlu, N. (2006), Seyahat Acentacılığı ve Tur Operatörlüğü (6. Baskı). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Huang, S., Hsu, C. H. C. and Chan, A. (2010). Tour Guide Performance and Tourist Satisfaction: A Study of the Package Tours in Shangai. Journal of Hospitality and Tourism Research, 34 (1), 3-33.
• Kapferer, J-N. (2008). New Strategic Brand Management: Creating and Sustaining Brand Equity Long Term / Jean- Noël Kapferer. – (4th edition).
• Konecnik, M. and Gartner, W. C. (2007). Customer-Based Brand Equity for a Destination. Annals of Tourism Research, 34 (2), 400–421. http://doi.org/10.1016/j.annals.2006.10.005.
• Kotler, P. (2005). A’dan Z’ye Pazarlama (11.Baskı). (Çev. A. Kalem Bakkal). İstanbul: MediaCat Yayınları.
• Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü, Müze İstatistikleri, (2019). (https://kvmgm.ktb.gov.tr/TR-43336/muze-istatistikleri.html), (Erişim tarihi: 20.09.2019).
• Leiper, N. (1990). Tourist Attraction Systems. Annals of Tourism Research, 17, 367–384.
• MacCannell, D. (1976). The Tourist: A New Theory of the Leisure Class. New York: Schocken Books.
• Overend, D. (2012). Performing Sites: Illusion and Authenticity in the Spatial Stories of the Guided Tour. Scandinavian Journal of Hospitality and Tourism, 12, 44–54. http://doi.org/10.1080/15022250.2012.678070
• Pearce, P. L. (1991). Analyzing Tourist Attractions. The Journal of Tourism Studies, 2 (1), 46-55.
• Pearson, D. and Pearson, T. (2016). Branding Food Culture: UNESCO Creative Cities of Gastronomy. Journal of Food Products Marketing, 1–14. http://doi.org/10.1080/10454446.2014.1000441.
• Ritchie, J .R. B. and Zins, M. (1978). Culture as Determinant of the Attractiveness of a Tourism Region. Annals of Tourism Research, 5 (2).
• Semone, P. and Kozak, M. (2011). Towards a Mekong Tourism Brand. Asia Pacific Journal of Tourism Research, 16 (65), 1-20.
• Sipahi, G. A. ve Algür, S. (2016). Destinasyon Marka İmajına Etki Eden Unsurlar: Kuşadası Örneği. EKEV Akademi Dergisi, 20 (66).
• Tascı, A. D. and Gartner, W. (2009). A Practical Framework for Destination Branding, Tourism Branding, Communities in Action. Emerald Books.
• Türkiye Seyahat Acentaları Birliği, 1618 Sayılı Seyahat Acentaları ve Seyahat Acentaları Birliği Kanunu, (2018). (https://www.tursab.org.tr/dosya/7221/1618sk05072012 tarihlideiiklikilenmihali_7221_3807623.pdf), (Erişim tarihi:14.02.2018).
• Weiler, B. and Black, R. (2014). Tour Guiding Research - Insights, Issues and Implications. Channel View Publications Aspects of Tourism, UK.
• Yu, X., Weiler, B. and Ham, S. (2001). Intercultural Communication and Mediatio: A Framework For Analysing. Journal of Vacation Marketing, 8 (1), 75-87.
• Zillinger, M., Jonasson, M. and Adolfson, P. (2012). Guided Tours and Tourism. Scandinavian Journal of Hospitality and Tourism, 12 (1), 1-7.
• Zorlu, Ö. ve Erkuş, G. (2018). Kültür Turlarında Turist Şikâyetleri ve Şikâyet Davranışları. Turist Rehberliği Dergisi (TURED), 1 (1), 31-40.