BibTex RIS Kaynak Göster

“Oğuz” Sözcüğünün Kökeni Üzerine Yeni Düşünceler

Yıl 2010, Sayı: 20, 47 - 59, 01.06.2010

Öz

En büyük Türk boy birliklerinden biri, aynı zamanda efsanevî bir Türk hakanının adı olan oğuz sözcüğünün kökeni üzerine birçok çalışma yapılmıştır. Bununla birlikte bu sözcüğün kökeni üzerinde bir görüş birliği sağlanamamıştır.Oğuz sözcüğü ile ilgili yeni bir köken bilgisi denemesi olan bu çalışmada, oğuz sözcüğü üzerine şimdiye kadar yapılmış olan köken bilgisi denemeleri kısaca özetlenmiş ve tarihî verilerin ışığında, aynı zamanda Oğuz Kağan Destanı‟nı da içine alan yeni bir köken bilgisi denemesi yapılmıştır

Kaynakça

  • BANG, W.- ARAT, R.R. (1987), “Oğuz-Kağan Destanı”, Makaleler (Yayıma Hazırlayan: O. F. Sertkaya), Cilt I, Ankara: Türk Kültürü Araştırma Enstitüsü Yayınları, 605-672.
  • BASKAKOV, N. A. (1986), “ OŞuz, OŞuz-ĶaŞan Etimolojisi Üzerine” İstanbul: İÜ, Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, 35-37
  • ------------------------ (2006), Türk Dillerinin Tarihî -Tipolojik Sesbilimi, (çev. Kenan Koç, Oktay Selim Karaca), İstanbul: Multılingual.
  • BAZIN, L. (1953), “Notes sur les mots OŞuz et Türk”, Oriens, IV, 315-324.
  • CLAUSON, G. (1972), An Etymological Dictionary of Pre-Thirteenth-Century Turkish, Oxford.
  • ERCİLASUN, A. B. (1988), “Dede Korkut Kitabı ile Oğuz Destanı Arasındaki Münasebetler”, TDAY –Belleten, Ankara: TDK Yay., 69-89.
  • ------------------------ (2008/2), “Oğuzlar ve Oğuz Adı Üzerine”, Türk Kültürü Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları, 226-233.
  • ESİN, E. (2003) Türklerde Maddi Kültürün Oluşumu, İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
  • GABAIN, A. von (1988), Eski Türkçenin Grameri, çev. Mehmet Akalın, Ankara: TDK Yay.
  • GOLDEN, B. P. (1972), “The Migrations of the Oğuz”, Archivum Ottomanicum, IV Mouton, 45-84.
  • ------------------ (2002), Türk Halkları Tarihine Giriş, (çev. Osman Karatay), Ankara: Karam Araştırma ve Yay.
  • HAMİLTON, J. R. (1997), “Tokuz-OŞuz ve On UyŞur” çev. Yunus Koç-İsmet Birkan Türk Dilleri Araştırmaları 7: 187-232, Ankara: Simurg Yay.
  • İNAN, A. (1936), Güneş Dil Teorisi Üzerine Ders Notları, İstanbul: Devlet Basımevi.
  • KONONOV, A. N. (1958), Rodoslovnaya Turkmen, Soçineniya Abu-l-Gazi-hana Hivinskogo, Moskva-Leningrad.
  • LİGETİ, L. (1925), “ Kırgız Kavim İsminin Menşei ” İstanbul: Türkiyat Mecmuası, 1, 103.
  • NÉMETH, G. (1930), A honfoglaló magyarság kialakulása, Budapest, 44.
  • ORKUN, H. N. (1935), Oğuzlar’a Dair, Ankara: Ulus Basımevi.
  • ÖGEL, B. (1993), Türk Mitolojisi I, Ankara: TTK. Yay.
  • ----------- (1994), Türk Mitolojisi II, İstanbul: MEB. Yay.
  • ÖLMEZ, Z. K. (1996), Şecere-i Terākime, (Yayımlayan: Mehmet Ölmez), Türk Dilleri Araştırmaları Dizisi: 3, Ankara.
  • PELLIOT, P. (1995), Uygur Yazısıyla Yazılmış Uğuz Han Destanı Üzerine, (çev. Vedat Köken), Ankara: TDK. Yay.
  • PRITSAK, O. (1952), “Stammesnamen und Titulaturen der Altaischen Völker”, UAJb XXIV: 59-60, 92.
  • RÄSÄNEN, M. (1969), Versuch eines etymologischen Wörterbuchs der Türksprachen, Helsinki.
  • RÁSONYI, L. (1996), Tarihte Türklük, Ankara: TKAE Yay.
  • SINOR, D. (1950), “Oğuz Kağan Destanı Üzerine Bazı Mülâhazalar”, İÜ, Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, çev. Ahmet Ateş, IV/1-2, İstanbul, 1-13.
  • STAROSTİN, S. - DYBO, A. - MUDRAK, O. (2003), Etymological Dictionary of the Altaic Languages,. Cilt I-III. Leiden-Boston.
  • SÜMER, F. (1980), Oğuzlar, İstanbul: Ana Yay.
  • TEKİN, T. (1987), Tuna Bulgarları ve Dilleri, Ankara: TDK Yay.
  • ----------- (1988), Orhon Yazıtları, Ankara: TDK Yay.
  • TOGAN, Z. V. (1981) Umumî Türk Tarihine Giriş, İstanbul: Enderun Kitabevi.
  • ----------------- (1982), OĞUZ DESTANI Reşideddin Oğuznâmesi, Tercüme ve Tahlili, İstanbul: Enderun Kitabevi.
  • TURAN, O. (1945), “Eski Türklerde Okun Hukukî Bir Sembol Olarak Kullanılması”, Ankara: Belleten XXXV: 305-318
  • -------------- (2000) Türk Cihân Hâkimiyeti Mefkûresi Târihi, İstanbul: Boğaziçi Yayınları.

Recent Considerations on the Etymology of the term "Oguz"

Yıl 2010, Sayı: 20, 47 - 59, 01.06.2010

Öz

Recent Considerations on the Etymology of the term "Oguz" Absract: In literature, there are many studies on the etymological origin of the term "oguz", the name of a legendary Turkish Kagan as well as one of the greatest Turkish tribes in history. On the other hand, there has not been any scholarly agreement on the etymological origin of the term. In this study, the present studies on the origin of this term are mentioned, and a new etymological approach in regard with the legend name of Oguz is presented

Kaynakça

  • BANG, W.- ARAT, R.R. (1987), “Oğuz-Kağan Destanı”, Makaleler (Yayıma Hazırlayan: O. F. Sertkaya), Cilt I, Ankara: Türk Kültürü Araştırma Enstitüsü Yayınları, 605-672.
  • BASKAKOV, N. A. (1986), “ OŞuz, OŞuz-ĶaŞan Etimolojisi Üzerine” İstanbul: İÜ, Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, 35-37
  • ------------------------ (2006), Türk Dillerinin Tarihî -Tipolojik Sesbilimi, (çev. Kenan Koç, Oktay Selim Karaca), İstanbul: Multılingual.
  • BAZIN, L. (1953), “Notes sur les mots OŞuz et Türk”, Oriens, IV, 315-324.
  • CLAUSON, G. (1972), An Etymological Dictionary of Pre-Thirteenth-Century Turkish, Oxford.
  • ERCİLASUN, A. B. (1988), “Dede Korkut Kitabı ile Oğuz Destanı Arasındaki Münasebetler”, TDAY –Belleten, Ankara: TDK Yay., 69-89.
  • ------------------------ (2008/2), “Oğuzlar ve Oğuz Adı Üzerine”, Türk Kültürü Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları, 226-233.
  • ESİN, E. (2003) Türklerde Maddi Kültürün Oluşumu, İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
  • GABAIN, A. von (1988), Eski Türkçenin Grameri, çev. Mehmet Akalın, Ankara: TDK Yay.
  • GOLDEN, B. P. (1972), “The Migrations of the Oğuz”, Archivum Ottomanicum, IV Mouton, 45-84.
  • ------------------ (2002), Türk Halkları Tarihine Giriş, (çev. Osman Karatay), Ankara: Karam Araştırma ve Yay.
  • HAMİLTON, J. R. (1997), “Tokuz-OŞuz ve On UyŞur” çev. Yunus Koç-İsmet Birkan Türk Dilleri Araştırmaları 7: 187-232, Ankara: Simurg Yay.
  • İNAN, A. (1936), Güneş Dil Teorisi Üzerine Ders Notları, İstanbul: Devlet Basımevi.
  • KONONOV, A. N. (1958), Rodoslovnaya Turkmen, Soçineniya Abu-l-Gazi-hana Hivinskogo, Moskva-Leningrad.
  • LİGETİ, L. (1925), “ Kırgız Kavim İsminin Menşei ” İstanbul: Türkiyat Mecmuası, 1, 103.
  • NÉMETH, G. (1930), A honfoglaló magyarság kialakulása, Budapest, 44.
  • ORKUN, H. N. (1935), Oğuzlar’a Dair, Ankara: Ulus Basımevi.
  • ÖGEL, B. (1993), Türk Mitolojisi I, Ankara: TTK. Yay.
  • ----------- (1994), Türk Mitolojisi II, İstanbul: MEB. Yay.
  • ÖLMEZ, Z. K. (1996), Şecere-i Terākime, (Yayımlayan: Mehmet Ölmez), Türk Dilleri Araştırmaları Dizisi: 3, Ankara.
  • PELLIOT, P. (1995), Uygur Yazısıyla Yazılmış Uğuz Han Destanı Üzerine, (çev. Vedat Köken), Ankara: TDK. Yay.
  • PRITSAK, O. (1952), “Stammesnamen und Titulaturen der Altaischen Völker”, UAJb XXIV: 59-60, 92.
  • RÄSÄNEN, M. (1969), Versuch eines etymologischen Wörterbuchs der Türksprachen, Helsinki.
  • RÁSONYI, L. (1996), Tarihte Türklük, Ankara: TKAE Yay.
  • SINOR, D. (1950), “Oğuz Kağan Destanı Üzerine Bazı Mülâhazalar”, İÜ, Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, çev. Ahmet Ateş, IV/1-2, İstanbul, 1-13.
  • STAROSTİN, S. - DYBO, A. - MUDRAK, O. (2003), Etymological Dictionary of the Altaic Languages,. Cilt I-III. Leiden-Boston.
  • SÜMER, F. (1980), Oğuzlar, İstanbul: Ana Yay.
  • TEKİN, T. (1987), Tuna Bulgarları ve Dilleri, Ankara: TDK Yay.
  • ----------- (1988), Orhon Yazıtları, Ankara: TDK Yay.
  • TOGAN, Z. V. (1981) Umumî Türk Tarihine Giriş, İstanbul: Enderun Kitabevi.
  • ----------------- (1982), OĞUZ DESTANI Reşideddin Oğuznâmesi, Tercüme ve Tahlili, İstanbul: Enderun Kitabevi.
  • TURAN, O. (1945), “Eski Türklerde Okun Hukukî Bir Sembol Olarak Kullanılması”, Ankara: Belleten XXXV: 305-318
  • -------------- (2000) Türk Cihân Hâkimiyeti Mefkûresi Târihi, İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
Toplam 33 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Bilge Özkan Nalbant Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Haziran 2010
Yayımlandığı Sayı Yıl 2010 Sayı: 20

Kaynak Göster

APA Özkan Nalbant, B. (2010). “Oğuz” Sözcüğünün Kökeni Üzerine Yeni Düşünceler. Türkbilig(20), 47-59.