Belirtili Ad Tamlamalarının Anlamları

Yıl 2012, Sayı: 24, 33 - 40, 01.06.2012

Ahmet Benzer

Öz

Araştırmada belirtili ad tamlamasının kaç farklı anlamı aktardığı çalışma konusu edinilmiştir. Belirtili ad tamlamaları anlam bakımından şimdiye kadarki çalışmalarda en fazla yedi farklı gruba ayrılarak incelenmiştir. Bu araştırmada 969 belirtili isim tamlaması kendi içerisinde 11 farklı gruba ayrılmıştır. Bu çalışma sonucunda belirtili ad tamlamaları ile en çok iyelik anlamının yansıtıldığı sonrasında yer ve en az da sıra anlamlarının verildiği tespit edilmiştir

Anahtar Kelimeler

Ad tamlaması, iyelik, ilgi

Meanings of determinative noun phrase

Öz

The topic of this study is how many different meaning is transfered by determinative noun phrase. Determinative noun phrase as semantically has been divided into maximum seven different groups in studies carried out to date. In this study, 969 determinative noun phrases is divided into 11 different groups. In the result of this study is determined that determinative noun phrase transfered mostly possessive meaning, secondly place meaning and at least series meaning

Anahtar Kelimeler

Noun phrase, possessive, genitif

Kaynakça

• ATABAY, Neşe; KUTLUK, İbrahim ve ÖZEL, Sevgi, (1983), Sözcük Türleri, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• BANGUOĞLU, Tahsin, (1986), Türkçenin Grameri, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basım evi, 2. Baskı.
• BARKER, Chris, (2008), “Possessives and Relational Nouns”, Semantics: An International Handbook of Natural Language Meaning, Berlin, New York: Mouton de Gruyter Yayınları, 1-27.
• BİLGEGİL, M. Kaya, (1982), Türkçe Dilbilgisi, İstanbul: Dergah Yayınları, 2. Baskı.
• DEMİR, Celal, (2007), “Türkiye Türkçesinde İsim Tamlamasını Oluşturan Ögelerin Söz Dizimsel ve Anlamsal Özellikleri”, Turkish Studies 2/4. 1135-1142.
• DENY, Jean, (1941), Türk Dili Grameri, (Osmanlı Lehçesi), (Çev. Ali Ulvi Elöve), İstanbul: Maarif Matbaası.
• DİXON, R. M. W., (2005), A Semantic Approach to English Grammar, New York: Oxford Üniversitesi Yayınları.
• ERGİN, Muharrem, (1972), Türk Dil Bilgisi, İstanbul: Bayrak Yayınevi.
• ERKMAN, Fatma, (2008), Dile Genel Bir Bakış, İstanbul: Multilingual Yayınevi.
• GÜNEŞ, Sezai, (1996), Türk Dili Bilgisi, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Yayınları, 2. Baskı.
• HERSLUND, Michael ve Baron, Irene, (2001), “Dimensions of Possession”, Dimensions of Possession. Amsterdan/ Philadelphia, John Benjamin Yayınları: 85-98.
• İNAN, Abdülkadir, (1958), “S. S. MAYZEL Türk Dilinde İzafet, (Izafet v Turetskom Yazıke,) Sov. Cumhuriyeti İlimler Akademisi Yayımlarından M.-L. 1957”, Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten 1958: 279-313.
• KAÇALİN, S. Mustafa, (2002), “İyelik Tamlamasında Çokluk Üçüncü Kişi Sorunu”, Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2. Sayı: 142-146.
• KEMAL, Orhan, (2004), Cemile, İstanbul: Epsilon Yayınları.
• KORKMAZ, Zeynep, (2003), Türkiye Türkçesi Grameri: ùekil Bilgisi, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• KULİN, Ayşe, (2008), Gece Sesleri, İstanbul: Remzi Kitabevi.
• LANGACKER, Ronald W., (1995), “Possession and Possessive Constructions”, Language and the Cognitive Construal of the World, Berlin, New York, Mouton de Gruyter Yayınları, 51-79.
• SAFA, Peyami, (1996), Dokuzuncu Hariciye Koğuşu, İstanbul: Ötüken Neşriyat.
• STORTO, Gianluca, (2005), “Possessives in Context”, Possessives and Beyond: Semantics and Syntax, Amherst, Massachusetts Üniversitesi, 59-86.
• STORTO, Gianluca, (2003), Possessives in Context: Issues in the Semantics of Possessive Constructions, Los Angeles: California Üniversitesi, Doktora Tezi.
• ŞAFAK, Elif, (2004), Araf, İstanbul: Metis Yayınları.
• TİMURTAĞ, Faruk, (1981), Eski Türkiye Türkçesi, İstanbul: Enderun Kitabevi.
• VİKNER, Carl ve JENSEN, Per Anker, (2002), “A Semantic Analysis of the English Genitive. Interaction of Lexical and Formal Semantics”, Studia Linguistica, 56, (2): 191-226.