VERGLEICHENDE ANALYSE DES ALTUIGURISCHEN UND TIBETISCHEN ĀRYA-RĀJĀVAVĀDAKA-SŪTRAS „DAS EDLE SŪTRA (NAMENS) RĀJĀVAVĀDAKA (= DIE BELEHRUNG DES KÖNIGS)“

Yıl 2021, Cilt: 2021 Sayı: 42, 1 - 18, 29.12.2021

Siglinde Dıetz Arzu Kaygusuz

Öz

Eski Uygurca Rājāvavādaka-Sūtra Tibetçeden çevrilmiş olup mevcut tek blok baskı, St. Petersburg’daki Rusya Bilimler Akademisi Doğu El Yazmaları Enstitüsü’nün Serindia koleksiyonunda 2 Kr/4 (yeni numara: SI 5717; Nr. 0372) demirbaş numarasıyla korunmaktadır. Sekiz sayfaya yayılmış 40 satırı ihtiva eden bu Eski Uygurca parça, Rājāvavādaka-Sūtra’nın son bölümünü içermektedir. Birçok çalışmaya rağmen, Eski Uygurca Rājāvavādaka-Sūtra’nın tamamı karşılaştırmalı bir bakış açısıyla tam olarak düzenlenmemiş ve Tibetçe paraleli ile karşılaştırılmamıştır. Bu sebeple, esas olarak bu çalışmada Eski Uygurca Rājāvavādaka-Sūtra’nın tamamı karşılaştırmalı olarak yayımlanacaktır.

Anahtar Kelimeler

Eski Uygurca, Rājāvavādaka-Sūtra, Tibetçe, Eski Uygurca, Rājāvavādaka-Sūtra, Tibetçe

Kaynakça

• Literaturverzeichnis Bernhard, F. (1965-1968). Udānavarga. Hrsg. Bd. I, II. Göttingen. (STT X,1-2; AAWG 54.)
• Catalogue of the Old Uyghur Manuscripts and Blockprints in the Serindia Collection of the Institute of Oriental Manuscripts, RAS. Volume I. Edited by IOM, RAS & The Toyo Bunko. (2021). Tokyo.
• Gabain, A. v. (1964). Die alttürkische Literatur. PhTF, 2, 211-243.
• Hoffman, H. (1956). Die Religionen Tibets. Bon und Lamaismus in ihrer geschichtlichen Entwicklung. Freiburg / München.
• Kasai, Y. (2008). Die uigurischen buddhistischen Kolophone. Turnhout. (BT. XXVI.)
• Ligeti, L. (1962). Sur un passage du Rājāvavādaka-Sūtra ouigour. Németh Armağanı içinde (319-330. ss.).
• Müller, F. W. K. (1918). Toxrï und Kuišan (Küšän). SKPAW içinde (566-586. ss.). Berlin. [Reprint in: SEDTF, 3, 438-458.]
• Oda, J. (1980). Eski Uygurca bir vesikanın Budizmle ilgili küçük bir parçası. TM, 19, 183-202.
• Radloff, W. (1911). Kuan-ši-im Pusar. Eine türkische Übersetzung des XXV. Kapitels der chinesischen Ausgabe des Saddharmapuṇḍarīka. Hrsg. und übersetzt. [Enthält: Beilage I:
• Bruchstück des Ārya Rājāvavādaka-Sūtra genannten Mahāyāna Sūtra (69-90); Beilage II: Ein Fragment aus der Prajñāpāramitā (?) (91-103); Beilage III: Ohne Titel (103-109);
• Beilage IV: Ohne Titel (110)]. St.-Pétersbourg. (Bibliotheca Buddhica. 14.) [Reprint Osnabrück 1970.]
• Röhrborn, K. (2015). Uigurisches Wörterbuch. Sprachmaterial der vorislamischen türkischen Texte aus Zentralasien. Neubearbeitung. II. Nomina-Pronomina-Partikeln. Band 1: a — asvık. Stuttgart.
• Stache-Rosen, V. (1968). Dogmatische Begriffsreihen im älteren Buddhismus. Das Saṅgītisūtra und sein Kommentar Saṅgītiparyāya. Berlin. (STT. IX.)
• Suzuki, D. T. (1955-1961). The Tibetan Tripitaka. Peking edition. Repr. under supervision of the Otani University, Kyoto. Hrsg. Tokyo.
• Uzunkaya, U. (2021). Tibet Budizmi’ne Ait Eski Uygurca Ārya-rājavavādaka-sūtra. Esengü Bitig içinde (773-794. ss.). İstanbul.
• Wilkens, J. (2021). Handwörterbuch des Altuigurischen. Altuigurisch-Deutsch-Türkisch. Eski Uygurcanın El Sözlüğü. Eski Uygurca-Almanca-Türkçe. Göttingen.
• Zieme, P. (1991). Die Stabreimtexte der Uiguren von Turfan und Dunhuang. Studien zur alttürkischen Dichtung. Budapest. (BOH. 33.)
• Zongtse, C. T. (1990). Udānavarga, Bd. III. Der tibetische Text unter Mitarbeit von S. Dietz hrsg. Göttingen. (STT X,3; AAWG 187.)