Moğolistan’ın
kuzeyinde yaşayan ve Türk dil ailesinden bir dil konuşan Duhalar bugün geriye
kalmış yaklaşık 200 birey ile halâ göçer yaşam tarzını devam ettirmek için
mücadele veriyorlar. Rengeyikleri ile dört mevsim taygada(kuzey ormanları)
yaşayan Duhalar, asıl geçim biçimi olarak avcılık ve toplayıcılık ile
yaşamlarını sürdürüyorlar. Rengeyiklerini binek ve yük hayvanı olarak kullanıp,
sütünü sağıyorlar ancak zorunda kalmadıkça az sayıdaki kıymetli rengeyiklerini
kesip yemiyorlar. Bu makalede asıl geçim biçimi olarak avcılık yapan Duhalarda
av etinin nasıl paylaştırıldığı incelenecektir. Av etinin paylaşılması kuralı
birçok avcı toplayıcı toplumda rastlanan bir kuraldır. Makalede Duhaların bu
paylaşımı nasıl gerçekleştirdiği, avı vuran kişinin et üzerindeki hakkı, ava
katılmayan ailelerin payına düşen hak ve tüm bu ilişkiler zincirinde avcının
nasıl güç kazanıp diğerlerini ezmesi engellenirken, bir yandan da gelecek
avlarda aynı başarıyı sürdürmesi için motive edildiği gibi konulara
antropolojik açıdan değinilecektir. Avcı toplumlarda etin hayvanı vuran kişiye
ait olup olmadığı ve paylaşım kurallarının sosyal ilişkilerde ne gibi bir
işlevi olduğunu anlamak bu makalenin asıl amacıdır. Veriler Duhalar arasında Temmuz-
Eylül 2012, Şubat 2013, Şubat- Haziran 2015 ve Ekim- Aralık 2016 yıllarında
gerçekleştirdiğim alan araştırmasında on bir ay boyunca taygada yaşayarak
yaptığım katılımcı gözlem ve derinlemesine mülakat yöntemlerine dayalıdır.
Duhalar göçerler avcılık tayga paylaşım Moğolistan Türkdilleri
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 6 Temmuz 2019 |
Gönderilme Tarihi | 6 Eylül 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 |