After Greece commenced the occupation of Western Anatolia in 1919, a resistance movement led by Mustafa Kemal in Ankara came about. One of the prime targets of this movement was to kick the Greek forces out of Turkey. After a prolonged military conflict with the Greeks, Mustafa Kemal emerged victorious and the Greek forces had to leave Turkey. Thousands of Anatolian Greeks fled with them and sought shelter in Greece. After the war, Turkey and Greece sat at a conference in Lausanne in order to reach a final settlement regarding their differences including the minority question. Eventually on 24 July 1923 they signed an agreement that was supposed to normalize the bilateral relations. Nevertheless, the signing of an agreement did not bring about an immediate resolution of the problems between the two countries. Especially the difficulties that arose in implementing the exchange of populations which was part of the larger Lausanne settlement led to the prolongation of the Turkish-Greek differences. One of the main reasons for these difficulties was Greece’s oppression of the Turkish population in that country both during the negotiations in Lausanne and in the immediate aftermath of the signing of the treaty in July 1923. In violation of its international commitments the Greek government expelled Turks from their homes and confiscated their properties in order to shelter incoming Anatolian Greek refugees in Greek Macedonia. This article analyzes the Greek policy vis-à-vis the Turks in Greece from November 1922 to the end of the year of 1923.
Turkey Greece Lausanne Treaty exchange of populations Western Thrace Turks.
Yunanistan’ın Anadolu’ya asker çıkarıp işgale başlamasından sonra Ankara’da Mustafa Kemal’in önderliğindeki direniş hareketi, Yunan ordularını ülkeden çıkarmak için askerî bir mücadeleye girişti. Bu mücadele sonrasında Yunan orduları Türkiye’yi terk etmek zorunda kaldılar. Yunan orduları Anadolu’dan ayrılırken onlarla beraber çok sayıda Rum da Yunanistan’a akın etti. Savaş sonrasında iki ülke aralarındaki azınlık meseleleri dâhil bütün sorunları çözmek için Lozan’da bir araya geldiler. 24 Temmuz 1923 tarihinde bir antlaşma imzalayarak ilişkilerini normalleştirme yolunda önemli bir adım attılar. Ancak bir antlaşmanın imzalanması iki ülke arasında barışı hemen tesis edemedi. Özellikle Lozan Antlaşması’nın kapsamında yer alan nüfus mübadelesinin uygulanması sırasında karşılaşılan zorluklar, Türkiye ile Yunanistan arasındaki gerginliğin devam etmesine yol açtı. Bu zorlukların ortaya çıkmasının temel sebeplerinden biri, Yunanistan’ın ülkesindeki Türklere daha mübadele müzakereleri devam ederken ve hatta Lozan Antlaşması’nı imzaladıktan sonra uyguladığı baskılardı. Anadolu’dan gelen Rum muhacirlere yer açabilmek için Yunanistan uluslararası bağıtlarına rağmen Türkleri evlerinden çıkardı ve mallarına el koydu. Bu çalışmada 1922 yılının Kasım ayından 1923 yılının sonuna kadar olan dönemde Yunanistan’daki Türklere karşı Atina’nın takip ettiği siyaset incelenecektir.
Türkiye Yunanistan Lozan Antlaşması mübadele Batı Trakya Türkleri.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Osmanlı Tarihi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Ocak 2018 |
Gönderilme Tarihi | 22 Eylül 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Sayı: 27 |