Present Status of Viticulture in Eğil County, Diyarbakir Province, Its Problems and Possible Solutions

Year 2014, Volume: 1 Issue: 4, 490 - 500, 05.11.2014

Atilla Çakır , Ersin Karakaya , Kadri Kuzu

Abstract

This study was conducted in 100 vineyard enterprises representing the Diyarbakır Eğil district. Data are obtained by questionnaire from 100 producers. In the light of the data gathered in the study, it was aimed to determine the educational status, age, bond business conditions and the size of the organization. According to the results of the questionnaire, it was determined that the level of education of the producers dealing with vineculture in that district was low (44.0% primary school). The average age of the surveyed producers was 50 and 21.0% and the vineyard areas were found to be under 20 da. Viticulture is done as a family business in the region. All of the surveyed vineyard producers have stated that they have used "other" training system in the rate of 65.0%. They are preferring this system because it has  been recommended to do so. It was determined that the producers are not members of  any cooperatives nor a union. 65.0% of producers noted that the grape production is not profitable (mean 1.34) proper knowledge of viticultural techniques are required, viticulture is labor intensive activity and increasing the knowledge on production techniques will contribute tot he production that a large proportion of growers agreed . As a result,  providing information about viticulture and increasing the income amount of producers  is projected via improving the arrangements. In this study, we aimed not only to investigate the problems of viticulture in Diyarbakır-Eğil, but also to contribute solutions.

Keywords

-

Diyarbakır İli Eğil İlçesi Bağcılığının Mevcut Durumu, Sorunları ve Çözüm Önerileri

Abstract

Bu çalışma Diyarbakır ili Eğil ilçesini temsil eden 100 adet bağ işletmelerinde yürütülmüştür. Veriler 100 üreticiden anket yoluyla elde edilmiştir. Çalışmada elde edilen verilerin ışığında üreticilerin eğitim durumları, yaş durumları, bağ işletmelerinin büyüklük durumları ve örgütlenme durumlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Anket çalışmasının sonuçlarına göre; bağcılıkla uğraşan üreticilerin eğitim düzeyi (%44.0 ilkokul) düşüktür. Ankete katılan üreticilerin yaş ortalaması 50 ve bağ alanlarının %21.0’ının 20 da’nın altında olduğu saptanmıştır. Bağcılık, yörede aile işletmeciliği şeklinde yapılmaktadır. Ankete katılan üreticilerin tamamı bağlarında “diğer” terbiye sistemini kullandıklarını ve bu terbiye sistemini %65.0 oranında “tavsiye edildiğinden dolayı tercih ettiklerini belirtmişlerdir. Üreticilerin tamamının kooperatif ya da birlik üyesi olmadıkları belirlenmiştir. Üreticilerin %65.0’ı üzüm üretiminden iyi para kazanamadığı (ort:1.34), üzüm üretim tekniğini iyi bilmediği, ve daha fazla tarımsal bilginin üretimi arttıracağı konularına büyük oranda katıldıkları gözlemlenmiştir. Sonuç olarak; üreticilere bağcılık konusunda tarımsal bilginin verilmesi ve üreticinin gelirinin iyileştirilmesi için düzenlemeler yapılması öngörülmektedir. Bu araştırma kapsamında, mevcut verilerden de yararlanılmak suretiyle, Diyarbakır-Eğil genelinde karşılaşılan sorunlar ve bu sorunların çözülmesinde yararlı olacağına inanılan çözüm önerileri sunulmaya çalışılmıştır.

Keywords

Diyarbakır-Eğil, bağcılık, eğitim düzeyi, örgütlenme, üzüm üreticisi

References

• Anonim, 2014. Ki-kare Analiz
• (http://www.istatistikanaliz.com) Tarihi: 20.08.2014) Testi. (Erişim