ADIYAMAN KAHTA YÖRESİNDEKİ MEŞE REHABİLİTASYON SAHALARININ SİLVİKÜLTÜREL AÇIDAN DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2017, , 1 - 9, 30.04.2017

Fatih Tonguç , Erdal Tunç

https://doi.org/10.32328/turkjforsci.288419

Cited By: 1

Öz

Ülkemizin gerek ekonomik ve
gerekse sosyal yapısında meydana gelen iyileşmeler ile kırsal alanlardan
kentlere gerçekleşen göçler neticesinde ormanlarımızın üzerindeki baskı
hafiflemiş ve ormanların yapılarında iyileşmeler başlamıştır. Sürdürülebilir
ormancılığın gelişimine bir katkı olarak Orman Genel Müdürlüğü bozuk ve
baltalık olarak işletilen meşe alanlarının verimli hale dönüştürülmesi amacıyla
uygulamaya koyduğu Meşe Ormanlarının Rehabilitasyonu Eylem Planı (2006-2015)
çerçevesinde koruya dönüştürme çalışmaları hız kazanmıştır. Bozuk ve baltalık
meşe meşcerelerinin rehabilitasyonunda kullanılan en yaygın yöntem dip kütük kesimi
ile gençleştirmedir. Mevcut çalışmada Adıyaman Kahta ilçesinde 10 adet meşe
rehabilitasyon alanı seçilmiş ve dip kütük kesiminden sonraki sürgün sayısı,
sürgün boyları ve dip kütük çapları arasındaki ilişkiler incelenmiştir.
Arazideki meşe ağaçlarının ortalama yaşının 26-31 yıl arasında olduğu
belirlenmiştir. Ölçülen kütük çapları 13-58 cm arasında değişmiştir. Kütük
başına düşen sürgün sayısı 2-30 arasında değişim göstermiş, sürgün boyları ise
45-355 cm arasında değişmiştir. Yapılan korelasyon analizleri sonuçlarında rehabilitasyon
alanlarına göre farklılıkların olduğu belirlenmiştir. Ayrıca, rehabilitasyon
sahalarında uygulanabilecek silvikültürel müdahaleler de tartışılmıştır.   

Anahtar Kelimeler

baltalık, rehabilitasyon, meşe, Quercus

SILVICULTURAL ASSESTMENT of OAK REHABILITATION AREAS in ADIYAMAN KAHTA PROVIENCE

Öz

Improvement of economic and
social structures and recent urbanization in Turkey resulted in reduction of
pressures on forest areas. As a result of these developments forest habitats
have began to improve. Directory of Forestry has began a rehabilitation program
(2006-2015) to improve degredaded oak coppice stands to high forets. Coppicing
is a traditional method used for rejuvanation of oak stands. In the present
study, ten oak rehabilitation area in Kahta province of the city of Adıyaman
were seleceted as study to site to investigate relationships among shoot
number, shoot height and stem diameter after coppicing. Average age of oak
trees ranged between 26-31 years. Stem diameters at base changed between 13-58
cm and shoot number per stem changed between 2-30. Measured shoot heights in
the study areas were ranged from 45-355 cm. Correlation coefficients between
measured parameters changed depending on different rehabilitation sites.
Silvicultural treatments suitable to rehabilitation sites have been disscussed
based on the results and field observations.

Anahtar Kelimeler

coppice, rehabilitation, oak, Quercus

Kaynakça

• Anonim. (2003). Kahramanmaraş Orman Bölge Müdürlüğü Adıyaman Orman İşletme
• Anonim, (2015). Türkiye orman varlığı. T.C. Orman ve Su İşleri Bakanlığı, Orman Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Çepel, N. (1983). Orman Ekolojisi, (2. Baskı), İ.Ü. Orman Fakültesi Yayını, Yayın No: 3140/337, İstanbul, (536s).
• Gracia, M., & Retana, J. (1996). Effect of site quality and thinning management on the structure of holm oak forests in northeast Spain. Annales des sciences forestières (Vol. 53, No. 2-3, pp. 571-584), EDP Sciences.
• Hedge, I. C., & Yaltırık, F. (1982). “Quercus L.” In P.H. Davis (Eds.), Flora of Turkey and The East Aegean Island (pp. 659-683). Vol. 7, Edinburg University Press, UK.
• Makineci, E. (1999). İ.Ü. Orman fakültesi araştırma ormanındaki baltalıkların koruya dönüştürülmesi işlemlerinin ölü örtü ve topraktaki değişime etkileri, Doktora Tezi, İ.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, (213 s).
• Muthoo, M. (2001). Certification and sustainable forest management. The private sector speaks: investing in sustainable forest management, (pp175-180).
• Özer, A.E., & BUL, M. (1998). Meşe ve Meşe Ağaçlandırması, Lebib Yalkın Yayınları ve
• Öztürk, S. (2013). Türkiye Meşeleri teşhiş ve tanı kılavuzu, T.C. Orman ve Su İşleri Bakanlığı, Orman Genel Müdürlüğü, ISBN:978-605-4610-24-2. Ankara.
• Papachristou, T. G., & Papanastasis, V. P. (1994). Forage value of Mediterranean deciduous woody fodder species and its implication to management of silvo-pastoral systems for goats. Agroforestry systems, 27(3), 269-282.
• Tunç, E. (2011). Adıyaman Orman İşletme Şefliğindeki meşe baltalıklarında yapılan rehabilitasyon çalışmalarının değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, KSÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü, 86s. Kahramanmaraş.
• Uğurlu, S. (1988). Bozuk meşe baltalıklarının rehabilitasyonu konusunda Güneydoğu Anadolu ormancılık araştırma enstitüsünce yapılan araştırmalar. TC. Orman ve Su İşleri Bakanlığı, Orman Genel Müdürlüğü, Güneydoğu Anadolu ormancılık araştırma enstitüsü yayınları, (24s.), Elazığ.
• Uğurlu, S., Çevik, İ. (1990). Bingöl yöresi bozuk meşe baltalıklarının verimlileştirilmesi çalışmalarında başarıyı etkileyen yetişme yeri faktörleri, Ormancılık Araştırma Enstitüsü Yayınları, Teknik Bülten No: 211, Ankara, (s. 8-54).
• Uğurlu, E., Roleček, J., & Bergmeier, E. (2012). Oak woodland vegetation of Turkey–a first overview based on multivariate statistics. Applied Vegetation Science, 15(4), 590-608.
• URL 1. Meşe Ormanlarının Rehabilitasyonu Eylem Planı (2006-2015). https://www.ogm.gov.tr/ekutuphane/Yayinlar/Me%C5%9Fe%20Ormanlar%C4%B1n%C4%B1n%20Rehabilitasyonu%20Eylem%20Plan%C4%B1.pdf / Erişim 26.01.17
• Yılmaz, M., Tonguç, F. ve Çetin, B. (2009). Doğu Akdeniz bölgesindeki sürgün kökenli kayın ormanlarının gençleşme sorunları, Bartın Orman Fakültesi Dergisi, Özel Sayı (2):633-639.
• Yılmaz, M., Tonguç. F. (2010). Türkiye’de yarı kurak alanlardaki ağaçlandırmalar için önemli bir doğal tür: Tüylü meşe (Quercus pubescens Wild.). 1.Ulusal kuraklık ve çölleşme sempozyumu bildiriler kitabı, 16-18 haziran 2009. Konya, (s.163-165).