Öz
Kaynakça
- AK, Coşkun (2001). Bağdatlı Rûhî Dîvânı. Bursa: Uludağ Üniversitesi Yay.
- AKSOYAK, İsmail Hakkı (2009). Gelibolulu Mustafa Âlî Divan, c. I-III. Boston: Harvard Üniversitesi Yakındoğu Dilleri ve Medeniyetleri Bölümü Yay.
- BURRILL, Kathleen (1972). The Quatrains of Nesîmî: Fourtheenth Century Turkic Hurufi. Paris: 1972.
- ÇAVUŞOĞLU, Mehmet-M. Ali Tanyeri (1981). Hayretî Divan. İstanbul: İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Yay.
- GÖLPINARLI, Abdülbaki (1989). Hurufi Metinleri Kataloğu, Ankara: TTK Yay.
- İSEN, Mustafa (hzl.) (1990). Usûlî Divanı. Ankara: Akçağ.
- İSEN, Mustafa (hzl.) (1994). Künhü'l-Ahbâr'ın Tezkire Kısmı, Ankara: TTK Yay.
- KÜTÜKOĞLU, Bekir (1989). “Âlî Mustafa Efendi (Hayatı)”, DİA, İstanbul: TDV Yay., II: 414-416.
- MACİT, Muhsin (2002). Karakoyunlu Hükümdarı Cihanşah ve Türkçe Şiirleri. Ankara: Grafiker.
- MUHTAR, Cemal (1986). "Hurufi Türk Şairleri", M.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, IV: 219-226.
- NORRIS H.T. (2005). "The Hurufi Legacy of Fadlullah of Astarabad", The Heritage of Sufism II: The Legacy of Medieval Persian Sufism (1150-1500). Oxford: 1999: 87-97.
- SOLMAZ, Süleyman (2005). Ahdî ve Gülşen-i Şu'arâsı. Ankara: AKM Yay.
- TATÇI, Mustafa (2006). Hayretî’nin Dini-Tasavvufi Dünyası. İstanbul: Horasan.
- USLUER Fatih (2009). Hurufilik. İstanbul: Kabalcı.
Öz
Klasik Türk Edebiyatı’nda Hurufilik felsefesini kullanan şairlerin Hurufi olarak tanımlanması veya tanımlanmaması çoğu zaman araştırmacının takdirine bırakılmıştır. Bu makale öncelikle araştırmalarda sıkça kullanılan “Hurufi” ve “Hurufilikten etkilenmiş” gibi kavramları tartışmaya açmaktadır. Hurufiliğe ait kavramları ve yorumları kullanan ancak bunlar dışında Hurufiliklerine ait elimizde herhangi bir bilgi bulunmayan Klasik Türk Edebiyatı şairlerinin Hurufilikleri bu makalenin asıl konusunu oluşturmaktadır. Dolayısıyla şiirlerini ve yazılarını Hurufiliği yaymak için kullanmış, Hurufiliği tartışılmaz olan Nesîmî, Refî’î, Misâlî, Arşî gibi şairler bu makalenin kapsamı dışındadır. Hurufi oldukları veya Hurufilikten etkilendikleri iddia edilen Hayretî, Usûlî, Rûhî-i Bağdâdî, Gelibolulu Âlî ve Hakîkî üzerinde durulacak ve öne sürdüğümüz metot çerçevesinde konuyla ilgili beyitler değerlendirilecektir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- AK, Coşkun (2001). Bağdatlı Rûhî Dîvânı. Bursa: Uludağ Üniversitesi Yay.
- AKSOYAK, İsmail Hakkı (2009). Gelibolulu Mustafa Âlî Divan, c. I-III. Boston: Harvard Üniversitesi Yakındoğu Dilleri ve Medeniyetleri Bölümü Yay.
- BURRILL, Kathleen (1972). The Quatrains of Nesîmî: Fourtheenth Century Turkic Hurufi. Paris: 1972.
- ÇAVUŞOĞLU, Mehmet-M. Ali Tanyeri (1981). Hayretî Divan. İstanbul: İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Yay.
- GÖLPINARLI, Abdülbaki (1989). Hurufi Metinleri Kataloğu, Ankara: TTK Yay.
- İSEN, Mustafa (hzl.) (1990). Usûlî Divanı. Ankara: Akçağ.
- İSEN, Mustafa (hzl.) (1994). Künhü'l-Ahbâr'ın Tezkire Kısmı, Ankara: TTK Yay.
- KÜTÜKOĞLU, Bekir (1989). “Âlî Mustafa Efendi (Hayatı)”, DİA, İstanbul: TDV Yay., II: 414-416.
- MACİT, Muhsin (2002). Karakoyunlu Hükümdarı Cihanşah ve Türkçe Şiirleri. Ankara: Grafiker.
- MUHTAR, Cemal (1986). "Hurufi Türk Şairleri", M.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, IV: 219-226.
- NORRIS H.T. (2005). "The Hurufi Legacy of Fadlullah of Astarabad", The Heritage of Sufism II: The Legacy of Medieval Persian Sufism (1150-1500). Oxford: 1999: 87-97.
- SOLMAZ, Süleyman (2005). Ahdî ve Gülşen-i Şu'arâsı. Ankara: AKM Yay.
- TATÇI, Mustafa (2006). Hayretî’nin Dini-Tasavvufi Dünyası. İstanbul: Horasan.
- USLUER Fatih (2009). Hurufilik. İstanbul: Kabalcı.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sanat ve Edebiyat |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 26 Mart 2019 |
| Gönderilme Tarihi | 26 Mart 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 23 Sayı: 1 |
