Bu
makale, Türk edebiyatının modernleşme sürecinin başlangıcı sayılan Tanzimat
dönemine ait roman sanatı ve klasik bazı metinler arasında tip merkezli bir
karşılaştırma amacı taşımaktadır. Bu araştırmada özellikle klasik metin örneği
olarak divan şiirinin son önemli mesnevileri ve Tanzimat romanındaki erkek
tipler arasındaki retorik uyumsuzluk ve gelenek dışılık tartışılmaktadır.
Edebiyatın uluslar açısından süregelen bir geleneksel söylem devamlılığı
taşıdığı dikkate alındığında, modern edebiyatımızın ilk roman örneklerinde
karşımıza çıkan tip kurgusunun da, söz konusu devamlılığa olan bağı veya
bağsızlığı, üzerinde düşünülmeye değer bir çerçeve sunmaktadır. Özellikle
Tanzimat dönemi roman metinleriyle klasik şiirin son dönemine ilişkin
mesnevilerdeki tipler, sadece gelenek ve edebî söylem arasındaki bağı değil,
kültür, siyaset ve toplum olgularını da, mukayese etmeyi öncelikli kılar. Yine
klasik şiirin toplumdan uzak olduğu yönündeki eleştirilerin işaret ettiği nokta
dikkate alındığında, Tanzimat romanındaki tip ve karakterlerin kültürel açıdan
aykırı bir görüntü vermesi, klasik şiir noktasında düşündürücüdür. Dolayısıyla
bu çalışma biraz da, iki farklı edebî devre ait anlatı metini, kültürel ve
siyasî açıdan ilişki içinde oldukları toplumla bağlarını sorgulama amacı
taşımakladır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Nisan 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 1 Sayı: 12 |