Öz
Tunceli ili Pertek ilçesinin öğretim haritasını çıkarmak amacıyla yapılan bu araştırma, tarama modelindedir. Araştırmanın evreni Pertek ilçesi merkez ve köyleridir. Araştırmada veriler Milli Eğitim Müdürlüğü ve Milli Eğitim Bakanlığı MERNİS’den alınmıştır. Araştırmada, 2007-2017 yılları verileri üzerinden değerlendirme yapılmıştır. Verilerin analizinde nüfus piramidi, 5’li yaş kümeleri, en küçük kareler yöntemi, öğrenci akış şeması, geometrik artış yöntemleri, yarı logaritmik kalıp ve istatistikî formüller kullanılmıştır. Bu çalışma, genel olarak durum saptama, eğilim saptama, kestirimlerde bulunma, sonuç ve öneriler şeklinde yapılandırılmıştır. Öğrenci sayısının gelişimi, eğilimi ve kestirimleri sonucunda, okul öncesinde öğrenci sayılarında bir artış eğiliminin olduğu ve on yıllık kestirimlerde bu artışın devam edeceği hesaplanmıştır. İlkokul, ortaokul ve ortaöğretimde ise öğrenci sayısında bir düşüş eğiliminin olduğu ve on yıllık kestirimlerde bu düşüşün devam edeceği sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Adem, M. (1981). Eğitim Planlaması. Ankara: A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi.
- Balcı, A. (2010). Açıklamalı Eğitim Yönetimi Terimleri Sözlüğü. Ankara: Pegem Akademi.
- Başaran, İ. E. ve Çınkır, Ş. (2011). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Ekinoks Yayınları.
- Coombs, P.H. (1973). Eğitim Planlaması Nedir? (Çev. C. Mıhçıoğlu). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
- Gümüş, E. ve Şişman, M. (2012). Eğitim Ekonomisi ve Planlaması. Ankara: Pegem Akademi.
- Gürsoy, A. (2017). Eğitim-Öğretimin Planlanması. Onur, M., Yaylacı, L. ve Sanal, M. (Ed.). Öğretim İlke ve Yöntemleri içinde (ss. 69-84).
- Hesapçıoğlu M. (1989). Eğitim Planlaması ve Yönetim. İstanbul: M.Ü. Yayını, No: 472.
- Kavak, Y. (1992). Eğitim Planlaması Ders Notları. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi.
- Karagöz, F. (2005). Eğitim Planlamasında Coğrafi Bilgi Sistemleri Kullanımı: Eskişehir ili örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
- Karakütük, K. (2016). Eğitim Planlaması. İkinci Baskı. Ankara: Pegem Akademi. Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (24. baskı). Ankara: Nobel Yayınevi.
- İnternet Kaynakları
- TÜİK. http://www.tuik.gov.tr, [Erişim Tarihi: 10.05.2018].
Öz
Kaynakça
- Adem, M. (1981). Eğitim Planlaması. Ankara: A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi.
- Balcı, A. (2010). Açıklamalı Eğitim Yönetimi Terimleri Sözlüğü. Ankara: Pegem Akademi.
- Başaran, İ. E. ve Çınkır, Ş. (2011). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Ekinoks Yayınları.
- Coombs, P.H. (1973). Eğitim Planlaması Nedir? (Çev. C. Mıhçıoğlu). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
- Gümüş, E. ve Şişman, M. (2012). Eğitim Ekonomisi ve Planlaması. Ankara: Pegem Akademi.
- Gürsoy, A. (2017). Eğitim-Öğretimin Planlanması. Onur, M., Yaylacı, L. ve Sanal, M. (Ed.). Öğretim İlke ve Yöntemleri içinde (ss. 69-84).
- Hesapçıoğlu M. (1989). Eğitim Planlaması ve Yönetim. İstanbul: M.Ü. Yayını, No: 472.
- Kavak, Y. (1992). Eğitim Planlaması Ders Notları. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi.
- Karagöz, F. (2005). Eğitim Planlamasında Coğrafi Bilgi Sistemleri Kullanımı: Eskişehir ili örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
- Karakütük, K. (2016). Eğitim Planlaması. İkinci Baskı. Ankara: Pegem Akademi. Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (24. baskı). Ankara: Nobel Yayınevi.
- İnternet Kaynakları
- TÜİK. http://www.tuik.gov.tr, [Erişim Tarihi: 10.05.2018].
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | MAKALELER |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2020 |
| Gönderilme Tarihi | 31 Ocak 2020 |
| Kabul Tarihi | 29 Nisan 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 9 Sayı: 1 |