SOSYAL HİZMET EĞİTİMİ VE AKREDİTASYON (SOCIAL WORK EDUCATION AND ACCREDITATION)

Yıl 2021, Cilt: 5 Sayı: 2, 72 - 84, 30.12.2021

Ali Artam Ayyıldız

Öz

Akreditasyon önceden belirlenen standartlara uygunluk açısından bir kurum ya da programın değerlendirilmesi olarak tanımlanmaktadır. Verilen hizmetleri kalite güvencesi altına almaya yönelik uygunluk değerlendirmeleri “akreditasyon” olarak adlandırılmakta ve kaliteli eğitim ve öğretim için önemli bir unsur olarak görülmektedir. Yüksek öğretimde akreditasyon ilk olarak ABD’de uygulanmış ve yaygınlaşmıştır. Akreditasyon sistemi ABD ve Avrupa’da farklı ilkeler çerçevesinde yürütülmektedir. ABD’de eğitim kurumları için akreditasyon zorunlu iken Avrupa’da ve Türkiye’de isteyen kurumların başvurusu söz konusu olmaktadır. Ülkemizde son yıllarda yüksek öğrenim alanlarında gündemde olan bir konu olmasına karşın akreditasyon çalışmaları sistematik bir yapılanma sergilememiştir. Dünya’da ilk sosyal hizmet eğitim programı akreditasyonu 1919 yılında gerçekleştirilmiştir. Ülkemizde yüksek öğretimde sosyal hizmet eğitimi veren kurum ve programlarında akreditasyon çalışmalarına henüz yeni başlanmaktadır. Bu makalede dünyada sosyal hizmet eğitiminde akreditasyon uygulamalarının olumlu ve olumsuz yönleri literatüre dayalı olarak tartışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Sosyal Hizmet, Akreditasyon, Eğitim, Üniversite

Teşekkür

Bu çalışmanın gerçekleştirilmesinde ,değerli görüşleri ile katkı sağlayan, değerli hocam Prof.Dr.Sunay İl’e teşekkür ederim.

SOCIAL WORK EDUCATION AND ACCREDITATION

Öz

Akreditasyon önceden belirlenen standartlara uygunluk açısından bir kurum ya da programın değerlendirilmesi olarak tanımlanmaktadır. Verilen hizmetleri kalite güvencesi altına almaya yönelik uygunluk değerlendirmeleri “akreditasyon” olarak adlandırılmakta ve kaliteli eğitim ve öğretim için önemli bir unsur olarak görülmektedir .Yüksek öğretimde akreditasyon ilk olarak ABD’de uygulanmış ve yaygınlaşmıştır. Akreditasyon sistemi ABD ve Avrupa’da farklı ilkeler çerçevesinde yürütülmektedir. ABD’de eğitim kurumları için akreditasyon zorunlu iken Avrupa’da ve Türkiye’de isteyen kurumların başvurusu söz konusu olmaktadır. Ülkemizde son yıllarda yüksek öğrenim alanlarında gündemde olan bir konu olmasına karşın akreditasyon çalışmaları sistematik bir yapılanma sergilememiştir. Dünya’da ilk sosyal hizmet eğitim programı akreditasyonu 1919 yılında gerçekleştirilmiştir. Ülkemizde yüksek öğretimde sosyal hizmet eğitimi veren kurum ve programlarında akreditasyon çalışmalarına henüz yeni başlanmaktadır. Bu makalede dünyada sosyal hizmet eğitiminde akreditasyon uygulamalarının olumlu ve olumsuz yönleri literatüre dayalı olarak tartışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

sosyal hizmet, üniversite, akreditasyon, eğitim

Kaynakça

• Acar,H.,Alptekin,K.,Polat,G.,Ulutaş,D.A.(2016).VI.Sosyal Hizmet Eğitim Çalıştayı. Sonuç Raporu,3-4 Haziran , Konya.
• Aithal, P. S.,Shailashree, V., & Kumar, P. M. (2016). Analysis of NAAC Accreditation System using ABCD framework. International Journal of Management, IT and Engineering, 6(1), 30-44.
• Aktan, C. C.,& Gencel, U. (2007). Yüksek öğretimde akreditasyon. Değişim çağında yüksek öğretim içinde. İzmir: Yaşar Üniversitesi Yayınları.
• Aktan, C. C.,& Gencel, U. (2010). Yüksek öğretimde akreditasyon. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 2(2), 137-146.
• Alptekin, K., Topuz, S., & Zengin, O. (2017). Türkiye’de Sosyal Hizmet Eğitiminde Neler Oluyor?. Toplum ve Sosyal Hizmet, 28(2), 50-69.
• Alptekin,K.,Yiğit,T. ve Kahramanoğlu,E (2017) “Türkiye'de Sosyal Hizmet Eğitiminde Ulusal Standartların Değerlendirilmesi ve Geliştirilmesi" .7. sosyal hizmet eğitim çalıştayı, 8-9 Aralık 2017,İstanbul.
• Amaral, A.,&Magalhaes, A. (2004). Epidemiology and the Bologna saga. Higher education, 48(1), 79-100.
• Aslan, B. (2009). “Accreditation Of Higher Education In Different Countries And Improvements In Turkish Higher Education”, Journal of Faculty of Educational Sciences, 42, 1, ss. 287-309.
• ASWEAS.(2012). Avustralian Social work Education and Accreditation Standards.
• Ataman, O.,& Adıgüzel, A. (2019). Türkiye ve Avustralya Öğretmen Yetiştirme Sistemleri ve Akreditasyon Modellerinin Karşılaştırmalı İncelenmesi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 12(2), 678-700.
• Atatekin, E.,&Dulupçu, M. A. (2018). Kalitede Yeni Bir Sayfa mı Yoksa Eskilerin Tekrarı mı? Bazı Devlet Üniversitelerinin Kurumsal İç Değerlendirme Raporlarının Eğitim Perspektifi. Üniversite Araştırmaları Dergisi, 1(1), 14-24. ).
• Bulut, A. (2013). İstanbul tıp fakültesinde yaşanan akreditasyon süreci üzerine. Tıp Eğitimi Dünyası,38:20-22.
• CHEA. (2016). CHEA International Quality Group international quality principles. Erişim Adresi:http: www. Chea.org/pdf/Quality Principles.pdf.
• Chou, M. H.,&Ravinet, P. (2016). The emergent terrains of ‘higher education regionalism’: how and why higher education is an interesting case for comparative regionalism. European Journal of Higher Education, 6(3), 271-287.
• Çelık, Z. (2012). Bologna Süreci'nin Avrupa Yükseköğretim Sistemi Üzerine Etkileri. Yüksekögretim ve Bilim Dergisi, 2(2).
• DiNauta, P.,Omar, P. L., Schade, A., &Scheele, J. P. (2004). Accreditationmodels in highereducation-Experiencesandperspectives. ENQA Workshop Reports 3 Helsinki: Multiprint.
• Eaton, J. S. (2006). An overview of US accreditation. Council for Higher Education Accreditation.
• Eaton, J. S. (2009). Accreditation in the United States. New Directions for Higher Education, 145, 79-86.
• Eckel, P. D.,ve King, J. E. (2004). An overview of higher education in the United States: Diversity, Access and the role of the marketplace. American Council on Education.
• El-Khawas, E. (2001). Accreditation in the United States: Origins, developments and future prospects. Paris: IIEP-UNESCO.
• Elmas, M. (2012). Bologna süreci: Uygulama veya uygulayamama. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 2(3), 137-141.
• Erişen, Y. (2003).Toplam kalite sistemini oluşturmada temel aşama: standartların belirlenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi 1.3 .
• Findik, L. Y. (2016). Is Higher Education Internationalizing In Turkey? 6. European Scientific Journal, 12(13).
• Friend-Pereira, J. C.,Lutz, K., & Heerens, N. (2002). European student handbook on quality assurance in higher education. The National Unions of Students of Europe.
• Göksoy, S. (2014). Eğitim Sistemlerinde Kalite Standartları ve Kalite Standart Alanları. 21. Yüzyılda Eğitim Ve Toplum Eğitim Bilimleri Ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(7).
• Hami Öz, H. (2005). Accreditation processes in Turkish higher education. Higher Education in Europe, 30(3-4), 335-344.
• Hami Öz, H. (2005). Accreditation processes in Turkish higher education. HigherEducation in Europe, 30(3-4), 335-344.
• Harvey, L. (2004). The power of accreditation: views of academics 1. Journal of Higher EducationPolicy and Management, 26(2), 207-223.4
• Haug, G. (2003). Quality Assurance/Accreditation in the Emerging European Higher Education Area: a possible scenario for the future. European Journal of Education, 38(3), 229-240.
• Hussein, S. (2011). Social work qualifications and regulation in European Economic Area (EEA). Report, London.
• Judith, S. E. (2011). An overview of US accreditation. Retrieved January, 24, 2012.
• Kavak, Y. (1999). Öğretmen eğitiminde yeni bir yaklaşıma doğru: Standartlar ve akreditasyon. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 19(19), 313-324.
• Midgley, J. (2009). Comments on “Reinventing social work accreditation”. Research on Social Work Practice, 19(1), 119-120.
• Mizikaci, F. (2003). Quality systems and accredition in higher education: An overview of Turkish higher education. Quality in Higher Education, 9(1), 95-106.
• Mizikaci, F. (2003). Quality systems and accredition in higher education: An overview of Turkish higher education. Quality in Higher Education, 9(1), 95-106.
• Özer, M., Gür, B. S., Küçükcan, T. (2011). Kalite Güvencesi: Türkiye Yükseköğretimi için Stratejik Tercihler. Yüksekögretim ve Bilim Dergisi, 1(2).
• Öztuna,V.(2014). Eğitimde akreditasyonun önemi. Türk Ortopedi ve Travmatoloji Birliği Derneği Dergisi,13:478-480.
• Peker, Ö. (1996), “Eğitimde Kalite ve Akreditasyon”, Amme İdare Dergisi, 29(4), ss.19-32.
• Ryan, P. (2015). Quality assurance in higher education: A review of literature. Higher Learning Research Communications, 5(4). http://dx.doi.org/10.18870/hlrc.v5i4.257
• Stensaker, B. (2011). Accreditation of higher education in Europe–moving towards the US model?.Journal of EducationPolicy, 26(6), 757-769.
• Stoesz, D., ve Karger, H. J. (2009). Reinventing socialwork accreditation. Research on Social Work Practice, 19(1), 104-111.
• Süngü, H.,& Bayrakçı, M. (2010). Bolonya süreci sonrası yükseköğretimde akreditasyon çalışmaları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(4), 895-912.
• Süngü, H.,& Bayrakçı, M. (2010). Bolonya süreci sonrası yükseköğretimde akreditasyon çalışmaları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(4).
• Süngü, H.,& Bayrakçı, M. (2010). Bolonya süreci sonrası yükseköğretimde akreditasyon çalışmaları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(4), 895-912.
• Thyer, B. A. (2009). The CSWE and social work accreditation: Not guilty on all charges. Research on Social Work Practice, 19(1), 127-130.
• Ursin, J.,Huusko, M., Aittola, H., Kiviniemi, U., &Muhonen, R. (2008). Evaluation and quality assurance in Finnish and Italian universities in the Bologna process. Quality in Higher Education, 14(2), 109-120.
• Van Damme, D. (2002). Trends and models in international quality assurance and accreditation in higher education in relation to trade in education services. Higher Education Management and Policy, 14(3).
• Vukasovic, M. (2014). When and how does Europe matter? Higher education policy change in Croatia, Serbia and Slovenia. Higher EducationPolicy, 27(3), 403-423.
• Woldegiyorgis, A. A. (2018). Harmonization of higher education in Africa and Europe: Policyc on vergence at supranational level. Tuning Journal for Higher Education, 5(2), 133-157.
• Wolk, J. L., ve Wertheimer, M. R. (1999). Generalist practice vs. case management: An accreditation contradiction. Journal of Social Work Education, 35(1), 101-113.
• Yiğit, T. (2017). Türkiye’de sosyal hizmet eğitim/öğretiminde kalite güvence sistemi ve akreditasyon standartlarına ilişkin bir model çerçeve önerisi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 28(1), 151-168.
• Yüksek Öğrenim Kalite Güvencesi Yönetmeliği (2015). Yükseköğretim Kurulu Başkanlığı, Resmi Gazete Tarih/Sayı: 15.07.2015/29423, Ankara.
• Yükseköğretim Kalite Güvencesi Yönetmeliği.(2015) Resmi Gazete 20.Temmuz 2015 sayı 29423.