Reflection of Gender-Based Violence on Children: Child Abuse

Yıl 2022, Cilt: 6 Sayı: 2, 160 - 174, 31.12.2022

Zilan Uğurlu

https://doi.org/10.55109/tushad.1220677

Cited By: 1

Öz

Biological sex is the biological differences that individuals are born with. Gender is the roles, responsibilities and behavior patterns attributed to men and women in society because of their gender. Gender-based gender roles aim to create a control mechanism over the individual and society by putting men and women into a behavioral pattern. These roles restrict individuals, predominantly cause discrimination against women and girls and impose coercive responsibilities. Individuals who do not meet these expectations face violence. Gender-based violence is directed from men to women in the family, and then from men and women to girls and boys, due to the roles that the traditional male-dominated society imposes on women and men. Violence and ill-treatment against children is very common in society. Child maltreatment is the whole of neglect and abuse. Gender-based violence underlies child abuse. The abuse of girls and boys is transmitted from generation to generation by teaching stereotypes that include discrimination based on gender. Child abuse emerges as “physical, emotional/psychological, economic and sexual abuse”.

Anahtar Kelimeler

Gender, Violence, Child Abuse

Toplumsal Cinsiyete Dayalı Şiddetin Çocuğa Yansıması: Çocuk İstismarı

Öz

Biyolojik cinsiyet, bireylerin doğuştan getirdikleri biyolojik farklılıklardır. Toplumsal cinsiyet, toplumdaki kadın ve erkek bireylere cinsiyeti nedeniyle yüklenen rol, sorumluluk ve davranış kalıplarıdır. Toplumsal cinsiyete dayalı cinsiyet rolleri, kadın ve erkek bireyleri bir davranış kalıbına sokarak birey ve toplum üzerinde kontrol mekanizması oluşturmayı amaçlamaktadır. Bu roller bireyleri kısıtlamakta, ağırlıklı olarak da kadınlar ve kız çocuklarına ayrımcı davranılmasına neden olmakta ve zorlayıcı sorumluluklar yüklemektedir. Bu beklentileri karşılamayan bireyler şiddetle karşılaşmaktadır. Toplumsal cinsiyete dayalı şiddet, geleneksel erkek egemen toplumun kadın ve erkek bireylere dayattığı roller nedeniyle aile içinde erkekten kadına ve onu takiben erkek ve kadından kız ve erkek çocuklara yönelmektedir. Çocuğa yönelik şiddet ve kötü muamele toplumda oldukça yaygındır. Çocuğa kötü muamele çocuklara uygulanan ihmal ve istismarın bütünüdür. Çocuk istismarlarının temelinde toplumsal cinsiyete dayalı şiddet yatmaktadır. Kız ve erkek çocuklara uygulanan istismar toplumsal cinsiyete dayalı ayrımcılık içeren kalıplar öğretilerek nesilden nesile aktarılmaktadır. Çocuk istismarı “fiziksel, duygusal/psikolojik, ekonomik ve cinsel istismar” olarak karşımıza çıkmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Toplumsal cinsiyet, Şiddet, Çocuk istismarı

Kaynakça

• Alpan, E. D. (2018). Toplumsal Cinsiyet Kalıp Yargılarının Çocuk Oyunlarına Yansıması. Sanat Dergisi, (31), 80-89. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/ataunigsfd/issue/40055/294617
• Başerer Berber, Z. (2021). Eğitimde Toplumsal Cinsiyet Eşitsizliğini Giderme Yolları. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 10(3) , 1215-1223 . Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/teke/issue/65009/1000834
• Cankur, S., Kırımsoy, E., Şekercioğlu, G., Özkol, H., Yıldırım, E., Erdoğan, N., Sav, C., Dülger, K. ve Tekeoğlu, M. (2012). Çocukların Ev İçinde Yaşadıkları Şiddet Araştırması. Mart: 37.
• Connelly, K., & Heesacker, M. (2012). Why is benevolent sexism appealing? Associations with system justification and life satisfaction. Psychology of Women Quarterly, 36(4), 432-443.
• Cromer, L. D., & Goldsmith, R. E. (2010). Child sexual abuse myths: Attitudes, beliefs, and individual differences. J Child Sex Abuse, 19: 618-647.
• Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı. (ÇSGB). (2007). Aile ve iş yaşamının uyumlaştırılması çalışma grubu nihai rapor. Ankara.
• Çetintaş, A., Ersoy, E., Kaya, Y. ve Aksüt, Y. (2021). Çocuk Cinsel İstismarı ve Toplumsal Risk Faktörleri. Journal of History School, 52, 2114-2137.
• Dokgöz, H. ve Tırtıl, L. (2007). Çocuğa Yönelik Şiddet Çocuk İstismarı ve İhmali. Toplum ve Hekim, 22(5): 391-399.
• Dollar, D. & Gatti, R. (1999). Gender inequality, income and growth: are good times for women? Policy research report on gender and development. Working Paper Series, No 1, The World Bank.
• Dökmen, Z. (2009). Toplumsal Cinsiyet-Sosyal Psikolojik Açıklamalar. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• ECPAT International. (2005). Subgroup Against the Sexual Exploitation of Rights of the Child. Semantics or Substance. Towards a shared understanding of terminology referring to the sexual exploitation of children.
• Elbadawy, A., Assaad, R., Ahlburg, D., & Levison, D. (2007). Private and group tutoring in Egypt: Where is the gender inequality. The Economic Research Forum (ERF) Working Paper Series No. 429. Cairo, Egypt.
• Fontes, L. A., & Plummer, C. (2010). Cultural issues in disclosures of child sexual abuse. Journal of child sexual abuse. 19(5): 491-518.
• Genç, H. N. (2018). Atasözlerinde Toplumsal Cinsiyet Algısı Olarak Kadın. Folklor/Edebiyat, 24(94), 13-34.
• Gürol, A. ve Dilli, C. (2007). Zorunlu eğitim çağında bulunan kız çocuklarının okula gitmeme sebepleri (Şırnak ili örneği). XVI: Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Tokat: Gaziosmanpaşa Üniversitesi.
• Hébert, M., Collin-Vézina, D., Daigneault, I., Parent, N., & Tremblay, C. (2006). Factors linked to outcomes in sexually abused girls: A regression tree analysis. Comprehensive Psychiatry, 47(6):443-455.
• İçağasıoğlu Çoban, A., ve Özbesler, C. (2009). Türkiye’de Aileye Yönelik Sosyal Politika ve Hizmetler. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 18(18), 31-42. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/spcd/issue/21099/227224
• ILO. (2017). Global Estimates of Child Labour: Results and Trends, 2012-2016, Geneva, Retrieved from https://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/---dgreports/---dcomm/documents/publication/wcms_575499.pdf (Erişim Tarihi: 15.09.2022)
• Kabul, M. ve Bıkmazer, A. (2022). Cinsel istismar mağduru çocuklarda olayın ortaya çıkış süresini etkileyen faktörler. Adli Tıp Dergisi. 36(2): 74-78.
• Kara Uzun, A. ve Șimșek Orhon, F. (2013). Adolesan Gebeliklerin Anne ve Bebek Sağlığına Olan Etkileri. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası, 66(1), 19-23.
• Karadeniz, O. ve Yılmaz, H. (2007). Türkiye’de kadının işgücü piyasası içindeki konumu ve işgücü piyasasına katılımını etkileyen faktörler. İş Dünyasında Kadın, içinde (23-41). İstanbul: TÜRKONFED Yayını.
• Kellogg, N. (2005). American Academy of Pediatrics Committee on Child Abuse and Neglect. The evaluation of sexual abuse in children. Pediatrics, 116(2): 506-512.
• Küçük, S. (2003) Cinsiyet ayrımlı atasözlerinde kadın ve erkek kimliği. AKÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(2): 213-224.
• Küçükkaraca, N. ve Albayrak, H. (2016). Çocuğa yönelik cinsel istismar ve hegemonik erkeklik algısı: Neden sonuç ilişkisi üzerine bir tartışma. Sosyal Bilimler Dergisi, 1(4), 85-108.
• Küntay, E. ve Erginsoy, G. (2005). Ticari Seks İşçisi Kız Çocuklar. İstanbul, Bağlam Yayıncılık.
• Lemaigre, C., Taylor, E. P., & Gittoes, C. (2017). Barriers and facilitators to disclosing sexual abuse in childhood and adolescence: A systematic review. Child Abuse & Neglect, 70: 39-52.
• McGuffey, C. S. (2008). Saving masculinity: Gender reaffirmation, sexuality, race, and parental responses to male child sexual abuse. Social Problems, 55(2), 216-237.
• Özateş, Ö. S. (2007). Sosyal hizmet bakış açısıyla toplumsal cinsiyet ayrımcılığı nedeniyle temel eğitimden kopan kız çocukları sorunu. Toplum ve Sosyal Hizmet, 18(2), 77-88. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/tsh/issue/48442/613657
• Özbay, F. (1994). Women’s Labour in Rural and Urban Settings. Boğaziçi Journal: Review of Social, Economic and Administrative Studies, 8: 1-2.
• Pereda, N., Guilera, G., Forns, M., & Gómez-Benito, J. (2009). The prevalence of child sexual abuse in community and student samples: A meta-analysis. Clinical psychology review, 29(4): 328-338.
• Polat, O. (2007). Tüm boyutlarıyla çocuk istismarı-1. Tanımlar. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Sakallı Uğurlu, N. (2002). Çelişik Duygulu Cinsiyetçilik Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 17: 47-58.
• Sosyal Politika Forumu. (2009). Türkiye’de çocuk bakım hizmetlerinin yaygınlaştırılmasına yönelik bir öneri: Mahalle kreşleri. Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Politikalar Forumu Araştırma Raporu, İstanbul.
• Stoltenborg, M., Van Ijzendoorn, M. H. , Euser, E. M., & Bakermans Kranenburg, M. J. (2011). A global perspective on child sexual abuse: Meta-analysis of prevalence around the world. Child maltreatment, 16(2): 79-101.
• Sungurtekin Özkan, M. (2013). Erken yaşta evliliklerin önlenmesi konusunda yargının üstlenebileceği rol. Journal of Yaşar University, 8, 2177-2189.
• Şahin, F. ve Taşar, M. A. (2012). Cinsel istismar ve ensest . Türk Pediatri Arşivi, 47(3), 159-164.
• Şimşek, F., Ulukol, B. ve Bingöler, B. (2004). Çocuk İstismarına Disiplin Penceresinden Bakış. Adli Bilimler Dergisi, 31: 47-52.
• Tang, C. S. K., & Yan, E. C. W. (2004). Intention to participate in child sexual abuse prevention programs: A study of Chinese adults in Hong Kong. Child Abuse Neglect, 28: 1187-1197.
• Topçu, S. (2009). Ensest. İçinde: Özçelik, B. (yazar). Cinsel İstismar. Ankara: Phoenix, 81-124.
• Türkçapar, M. H. (2009). Şiddet Ve Düşünce. Başka/Psikiyatri ve Düşünce Dergisi, 3:90-102.
• UNDP. (2010). Türkiye ve Kalkınmada Kadın-Erkek Eşitliği. Retrieved from http://www.undp.org.tr/Gozlem3.aspx?WebSayfaNo=618
• UNICEF. (2013). Female Genital Mutilation Cutting: A Statistical Overview And Exploration of the Dynamics of Change. Retrieved from http://www.unicef.org/media/files/FGCM_Lo_res.pdf (Erişim Tarihi, 30.09.2022).
• World Health Organization. (WHO). (2020). Child maltreatment. Retrieved from https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/child-maltreatment (Erişim Tarihi: 08.11.2022)
• Yağan Güder, S. ve Güler Yıldız, T. (2016). Okul öncesi dönemdeki çocukların toplumsal cinsiyet algılarında ailenin rolü. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 31(2), 424-446.
• Yücel, P. H. ve Ögel, K. (2008). Çocuklara Yönelik Cinsel Sömürü ve Biçimleri. Türkiye Klinikleri Pediatric Sciences-Special Topics, 4(6), 6-11.