ORTAÇAĞ’DAN AVANGARD’A BEDEN-KAFA İLİŞKİSİNİN İMGESEL HALLERİ

Yıl 2021, Cilt: 6 Sayı: 10, 76 - 95, 30.06.2021

Serdar Aydın

Öz

İnsan başı, tüm bir beden nosyonunun taşıyıcısı olabilecek imgesel bir yoğunluğa sahiptir. Varlığı, neliği ya da yokluğu kendi başına bir anlam yaratma gücüne sahiptir. Güzellik idealleri içinde parçalarına ayrılması, hayvanlaşması ve anti-idealist perspektif içinde yok olması gibi imgesel dönüşümler, kafayı beden üzerine düşüncelerin özel bir göstereni olarak öne çıkarmış ve bir temsil odağı haline getirmiştir. Bu çerçevede insan başının değişen beden nosyonları ekseninde ortaya koyduğu anlamlar, makalenin içeriği oluşturmaktadır. Kapsam olarak Ortaçağ’dan itibaren tarihsel avangardı da içine alan bir tarih aralığı temel alınmıştır. Araştırmaya açık bir alan olarak konunun günümüz sanatındaki yansımaları için kaynak oluşturabileceği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Kafa, Baş, Beden, Kafasız, Sanat

Kaynakça

• Agamben, G. (2015). Açıklık İnsan ve Hayvan. (M. M. Çilingiroğlu, Çev.) Yapı Kredi Yayınları.
• Arp, H. (2014). Mizah. H. Duranay (Dü.) içinde, Dada Bakire Bir Mikroptur (A. Mahmut, Çev., s. 241). Kült Neşriyat.
• Artun, A. (2013). Flenaur. Modern Hayatın Ressamı (7 b., s. 33-55). içinde İletişim Yayınları.
• Bahtin, M. (2005). Rabelais ve Dünyası (1 b.). (Ç. Öztek, Çev.) Ayrıntı Yayınları.
• Baltrusaitis, J. (2001). Düşsel Ortaçağ (1 b.). (M. A. Kılıçbay, Çev.) İmge Kitabevi.
• Bataille, G. (2013). Acephale. (H. Duranay, Dü.) Kült Neşriyat.
• Bearden, E. B. (2019). Monstrous Kinds: Body, Space, and Narrative in Renaissance Representations of Disability (1 b.). University of Michigan Press.
• Brotchie, A. (1995). Introduction: The Figure of hte Acephal. Encyclopedia Acephalica (s. 9-28). içinde Atlas Press.
• Carroll, N. (2020). Korkunun Felsefesi Veya Kalbin Paradoksları (1 b.). (S. Sarı, Çev.) Hece Yayınları.
• Cozens, A. (1778). Principles of Beauty Relative to the Human Head. Printed by James Dixwell.
• Deleuze, G. (2009). Francis Bacon: Duyumsamanın Mantığı (1 b.). (C. Batukan, & E. Erbay, Çev.) Norgunk.
• Erle, S. (2010). Blake, Lavater and Physiognomy. Modern Humanities Research Association and Routledge.
• Ertaş, A., & Keser, N. (2016). Çağdaş Sanatta Anatomi ve Damien Hirst ün Ecorche Heykelleri. Gazi Üniversitesi Sanat ve Tasarım Fakültesi 2. Uluslararası Sanat Sempozyumu Bildiri Kitabı, 1, 425.
• Jones, P. (2012). Bacon and Bataille. Francis Bacon: critical and theoretical perspectives (s. 49-80). içinde Peter Lang AG.
• Masson, A. (1980). Acéphale or the Initiatory Illusion: Paule Thévenin and André Masson. (P. Thévenin, Röportaj Yapan) http://blacksunlit.com/2016/10/acephale-or-the-initiatory-illusion-paule-thevenin-and-andre-masson-translated-from-french-by-rainer-j-hanshe/ adresinden alındı
• Mirzoeff, N. (2005). Bodyscape Art: Modernity and the Ideal Figure. Routledge.
• Pacteau, F. (2005). Güzellik Semptomu. (B. Erol, Çev.) Ayrıntı Yayınları.
• Surya, M. (2017). Georges Bataille: Ölüm Uğraşı. (I. Ergüden, Çev.) Alfa Yayınları.
• Virag, R. (2001, Mart). George Frederic Watts The Minotaur 1885. 01 29, 2021 tarihinde https://www.tate.org.uk/: https://www.tate.org.uk/art/artworks/watts-the-minotaur-n01634 adresinden alındı
• Winckelmann, J. J. (2017). Antikçağ Sanat Tarihi (2 b.). (O. Özügül, Çev.) Say Yayınları.