Uygulamalı Bilimlerde Yenilikçilik Davranışı: Mimarlık Öğrencilerinin “Yeni” ile Olan İlişkilerinin Sorgulanması

Yıl 2024, , 363 - 381, 20.12.2024

Halit Beyaztaş , Çiğdem Tekin , C. Zeynep Oğuz

https://doi.org/10.32329/uad.1514169

Öz

Türkiye mimari üretim ortamında yenilenme, yeniden inşa etme davranışının yoğunluğu da dikkate alınarak mimarlık öğrencilerinin; hızlı ve yeni çözüm üretebilen, yeniye uyum sağlayabilen ve risk alarak uygulama yapabilen davranışlara sahip olmaları gerekmektedir. Bu amaçla çalışma kapsamında Mimarlık Bölümü birinci sınıf birinci dönem öğrencilerinin yeni ile olan ilişkisi belirlenmeye çalışılmıştır. Öğrencilerin henüz hiç mimarlık eğitimi almamış olması, bireysel özelliklerinin belirlenebilmesi için önemlidir. Bu nedenle mimarlık eğitimine yeni başlamış olan birinci sınıf birinci dönem öğrencileri ile çalışılmıştır. Bu çalışma iki ayrı yönteme dayalı bir araştırma desenine sahiptir. Biri nicel araştırma yöntemlerinden tarama (anket) ve diğeri nitel analiz yöntemi ile birebir görüşme, veri toplama (maket ve rapor teslimi) tekniği ile yapılmıştır. Anket modelinde; bireysel yenilikçilik ölçeği anketi kullanılmıştır. Uygulamada; teknolojiden hızlı beslenen yapı malzemesi dersi kapsamında; dersi destekleyecek, öğrencinin problem çözme davranışını ve yeniye olan ilgisini belirleyebilecek içerikte oluşturulmuştur. Yenilikçilik anketi sonuçları öğrencilerin; “sorgulayıcı” bir kimlikte olduğunu ortaya koymuştur. Öğrencilerin uygulamada malzeme önerme davranışları da anket sonuçlarını destekleyecek niteliktedir. Yeni ile olan ilişkileri/davranışları “sorgulayıcı” olarak bulunan öğrencilerin, uygulama çalışmalarında da önce anlama, ikna olma, alışma ve güvenli alandan çıkma ile daha özgün fikirler önerebildikleri gözlenmiştir. Çalışmanın sonuçları, Türkiye’de farklı meslek adayları için yapılan yenilikçilik ölçeği araştırmaları ile karşılaştırıldığında, sonuçların ağırlıklı olarak “sorgulayıcı” olduğu ve bu çalışma ile uyumlu olduğu belirlenmiştir. 21. yüzyıl becerilerinde ön plana çıkan “yenilikçi bireyler”e sahip bir toplum için, sadece mimarlık meslek alanı eğitiminde değil üst ölçekte eğitim ve yüksek öğretim reformunu gerektirmektedir.

Anahtar Kelimeler

mimar adayı öğrenciler, yapı malzemesi dersi, yenilikçilik

Etik Beyan

Bu çalışma için etik kurul izni Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Araştırma ve Yayın Etik Kurulu'nun 15/01/2024 tarihli ve 148016 numaralı kararı ile alınmıştır.

Innovation Behavior in Applied Sciences: Questioning Architecture Students’ Relationships with the “New”

Öz

In the architectural production environment of Turkey, considering the intensity of renovation and reconstruction behaviors, it is essential for architecture students to possess qualities such as the ability to generate quick and innovative solutions, adapt to the new, and take risks in implementation. For this purpose, this study aims to determine the relationship of first-year, first-semester architecture students with ‘newness.’ The fact that these students have not yet received any architectural education is important for identifying their individual characteristics. Therefore, the study was conducted with first-year, first-semester students who had just started their architectural education. This study employs a research design based on two different methods. One is a quantitative research method using a survey, and the other is a qualitative analysis method involving one-on-one interviews and data collection through model submissions and reports. In the survey model, the ‘Individual Innovativeness Scale’ was used. In the application phase, within the scope of the course on building materials, which is quickly influenced by technology, the content was designed to support the course and to assess the students’ problem-solving behaviors and their interest in newness. The results of the innovation scale revealed that the students are in the early majority category. In other words, they possess a ‘deliberate’ identity. The students’ behavior of proposing new materials during the application phase also supports the survey results. It was observed that students, whose relationship/behavior with newness was found to be ‘deliberate,’ were able to propose more original ideas in the application phase after going through stages of understanding, being convinced, getting accustomed, and stepping out of their comfort zones. When compared with studies conducted on the innovativeness scale for different professions in Turkey, the results are aligned with this study. For a society that emphasizes ‘innovative individuals,’ which is a key 21st-century skill, reform in education and higher education on a broader scale, not only in the field of architecture education, is required.

Anahtar Kelimeler

architect candidates, construction material course, innovation

Kaynakça

• Başaran, S. D., & Keleş, S. (2015). Yenilikçi Kimdir? Öğretmenlerin Yenilikçilik Düzeylerinin İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(4), 106–118.
• Braak, J. van. (2001). Individual characteristics influencing teachers’ class use of computers. Journal of Educational Computing Research, 25(2), 141–157. https://doi.org/doi.org/10.2190/81YV-CGMU-5HPM-04
• Çelik, K. (2013). The Relationship between Individual Innovativeness and Self-efficacy Levels of Student. International Journal of Scientific Research in Education, 6(1), 56–67.
• Çubukcu, A., & Çubukcu, Z. (2024). Türkiye’nin On Birinci Kalkınma Planında Yer Alan Bilim ve Teknoloji Politikalarının Analizi: Küresel İnovasyon Endeksi Çerçevesinde Bir Değerlendirme. Gazi İktisat ve İşletme Dergisi, 10(1), 108–119.
• Çuhadar, C., Bülbül, C., & Ilgaz, G. (2013). Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik özellikleri ile teknopedagojik eğitim yeterlikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. İlköğretim Online, 12(3), 797–807.
• Eğitim-Bir Sen. (2024). Eğitime Bakış 2023 izleme ve değerlendirme raporu (Vol. 124). https://www.ebs.org.tr/storage/publication/65f987cca8f711710852044.pdf
• Garip, S. (2023). Sosyal Bilimlerde Nicel Araştırma Geleneği Üzerine Kuramsal Bir İnceleme. Uluslararası Sosyal Alan Araştırmaları Dergisi, 12(1), 1–19.
• Goldsmith, R. E., & Foxall, G. R. (2003). The measurement of ınnovativeness. In L. V Shavinina (Ed.), International Handbook of Innovativeness (Elsevier S, pp. 321–322).
• Greenhalgh, T., Robert, G., Macfarlane, F., Bate, P., & Kyriakidou, O. (2004). Diffusion of innovations in service organizations: Systematic review and recommendations. Milbank Quarterly, 82(4), 581–629.
• Gür, B. S., Çelik, Z., & Özoğlu, M. (2012). Policy options for Turkey: A critigue of the interpretation and utilization of PISA results in Turkey. Journal of Education Policy, 27(1), 1–21. https://doi.org/10.1080/02680939.2011.595509
• Hurt, H. T., Joseph, K., & Cook, C. D. (1977). Scale for the Measurement of Innovativeness. Human Communication Research, 4, 58–65.
• Kert, S. B., & Tekdal, M. (2012). Farklı eğitim fakültelerine devam eden bireylerin yenilikçilik algılarının karşılaştırılması. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 11(4), 1150–1161.
• Kılıçer, K. (2011). Bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi öğretmen adaylarının bireysel yenilikçiilk profilleri ve demokratik tutumlarına etkisi. Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir Üniversitesi.
• Koçak, C., & Önen, A. S. (2012). Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik özelliklerine göre yansıtıcı düşünme eğilimlerinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 46–54.
• Köroğlu, A. Y. (2014). Okul öncesi öğretmenlerinin ve öğretmen adaylarının bilişim teknolojileri özyeterlik algıları, teknolojik araç-gereç kullanım tutumları ve bireysel yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Korucu, A. T., & Olpak, Y. Z. (2015). Öğretmen Adaylarının Bireysel Yenilikçilik Özelliklerinin Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 5(1), 111–125.
• Larson, L. C., & Miller, T. N. (2011). 21st Century Skills: Prepare Students for the Future. Kappa Delta Pi Record, 47(3), 121–123. https://doi.org/10.1080/00228958.2011.10516575
• Milli Eğitim Bakanlığı. (2023). PISA Nedir? PISA-Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı, https://pisa.meb.gov.tr/www/pisa-nedir/icerik/4 (Erişim: 24.09.2024)
• OECD. (2019). PISA 2018 assesment and analytical framework. In OECD publishing. http://www.oecd-library.org/content/publication/b25efab8-en
• Özgür, H. (2013). Bilişim teknolojileri öğretmen adaylarının eleştirel düşünme eğilimleri ile bireysel yenilikçilik özellikleri arasındaki ilişkinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 409–420.
• Öztürk, Z. Y., & Summak, M. S. (2014). İlköğretim öğretmenlerinin bireysel yenilikçiliklerinin incelenmesi. International Journal of Science Culture and Sport, 1, 844–853.
• Pathak, P., Pal, P. R., Shrivastava, M., & Ora, P. (2019). Fifth Revolution: Applied AI & Human Intelligence with Cyber Physical Systems. International Journal of Engineering and Advanced Technology, 8(3), 23–27.
• Pope, A. (1711). An Essay of Criticism, Part II.
• Rogers, E. M. (1983). Diffusion of Innovations. Third press. The Free press. A Division of Macmillan Publishing Co., Ing., New York.
• Rogers, E. M. (2003). Diffusion of innovations (Fifth Edit). Free Press.
• Romer, P. (2007). Türkiye inovasyonla nasıl kalkınacak. Türkiye 2. İnovasyon Konferansı, 93–108.
• Şirin, S. (2017). Bir Türkiye Hayali. Doğan Kitap.
• Suto, I., & Eccles, H. M. (2014). The Cambridge approach to 21st century skills: Definitions, development and dilemmas for assessment. IAEA Conference, 1–10.
• Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı. (2023). 21. yüzyıl Becerileri ve Değerlere Yönelik Araştırma Raporu.
• Timucin, M. (2009). Diffusion of technological innovation in a foreign languages unit in Turkey: A focus on risk-aversive teachers. Technology. Pedagogy and Education, 18(1), 75–86.
• Ünal, H. (2014). Üniversite öğrencilerinin bireysel yenilikçilik kategorilerinin belirlenmesi. Uluslararası Hakemli Akademik Spor Sağlık ve Tıp Bilimleri Dergisi, 4(11), 68–74.
• Yenice, N., & Yavaşoğlu, N. (2018). Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Bireysel Yenilikçilik Düzeyleri ile Bireysel Yaratıcılıkları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Eğitimde Kuram ve Uygulama Dergisi, 14(2), 107–128.
• Yetkin, G., & Coşkun, E. G. (2021). Endüstri 5.0 ve Mimarlık. Avrupa Bilim ve Teknoloji Dergisi, 27, 347–353.
• Yılmaz, N. (2013). An investigation of preservice early childhood teachers? Levels of individual innovativeness and perceived attributes of instructional computer use. (Unpublished master’s thesis). Middle East Technical University, Ankara.