Isced Broad and Narrow Fields Classification of Turkish Higher Education

Yıl 2019, , 138 - 154, 30.12.2019

Metin Toprak , Deniz Kolat Mehmet Şengül Armağan Erdoğan

https://doi.org/10.32329/uad.611011

Öz

This study was carried out to provide the basis for governance and operation model with the regulations to be developed in terms of standards, qualifications, quality assurance, accreditation and recognition and transfer of prior learning for the fields and programs in the Turkish higher education system. In this study, the Turkish higher education system has been analyzed within the framework of the education classification (ISCED) developed by UNESCO. The number and types of programs in 10 broad and 29 narrow fields and the number of students and faculty members were analyzed numerically. Analyses at the level of 80 detailed fields and educational programs at ISCED are left to other studies. In ISCED broad fields, the highest number of programs is in business, administration and, law (18,4%); engineering, manufacturing and construction (17,4%); health and well-being (14,9%) and arts and humanities (14,2%), respectively. The five broad fields with the highest number of students in formal education are business, management and law (21,3%), engineering, manufacturing and construction (20,6%), arts and humanities (14,8%), health and welfare (%), 12,6) and education (9,2%), respectively. The five broad fields with the highest number of faculty members are health and welfare (37,7%), engineering, manufacturing and construction (15,4%), education (13,6%), business, management and law (9,9%), and natural sciences, mathematics and statistics (5,9%), respectively.  In the highest number of students per instructor, the first five broad fields are information and communication technologies (50), business, management and law (47), services (45), social sciences, journalism and information (35) and education (35). The highest number of students among the broad fields is sorted as social sciences, journalism and information (90), engineering, manufacturing and construction (90), business, management and law (87), education (79), and arts and humanities (78). The distribution of the number of programs and the students shows a parallelism in the broad fields. However, same parallelism is not observed in the distribution of teaching staff by fields. The type and number of programs and the number of teaching staff and students by programs and the relationship between education, occupation and economic activity are critical in the country’s future imagination. This study is considered as the first step of this connection.

Anahtar Kelimeler

ISCED broad and narrow fields classification, Turkish higher education qualifications framework, Basic fields qualifications, European Qualifications Framework, Turkish Qualifications Framework

Türk Yükseköğreniminin ISCED Geniş ve Dar Alan Sınıflaması

Öz

Türk
yükseköğrenim sistemindeki alan ve programlara yönelik standartlar,
yeterlilikler, kalite güvencesi, akreditasyon ve önceki öğrenmelerin tanınması
ve transferi konularında geliştirilecek düzenlemeler ile yönetişim ve işletim
modeline zemin oluşturmak üzere bu çalışma gerçekleştirilmiştir.

Bu
çalışmada Türk yükseköğrenim sistemi, UNESCO’nun geliştirdiği eğitim
sınıflaması (ISCED) çerçevesinde; 10 geniş alan ve 29 dar alandaki program
çeşidi ve sayısı ile öğrenci ve öğretim elemanı mevcudu itibariyle sayısal
olarak incelenmiştir. ISCED’deki 80 ayrıntılı alan ve eğitim programları
düzeyindeki analizler, başka çalışmalara bırakılmıştır.

ISCED
geniş alanlarında, program sayısı bakımından en fazla program işletme, yönetim
ve hukuk (%18,4); mühendislik, imalat ve inşaat (%17,4); sağlık ve refah
(%14,9) ve sanat ve beşeri bilimler (%14,2) geniş alanlarındadır. Öğrenci
sayısının (açık öğretim hariç) en yüksek olduğu beş geniş alan işletme, yönetim
ve hukuk (%21,3), mühendislik, imalat ve inşaat (%20,6), sanat ve beşeri
bilimler (%14,8), sağlık ve refah (%12,6) ve eğitimdir (%9,2). Öğretim
elemanlarının en fazla olduğu beş geniş alan sağlık ve refah (%37,7),
mühendislik, imalat ve inşaat (%15,4), eğitim (%13,6), işletme, yönetim ve
hukuk (%9,9) ve doğa bilimleri, matematik ve istatistiktir (%5,9).

Öğretim
elemanı başına düşen öğrenci sayısının en yüksek olduğu ilk beş geniş alan
bilgi ve iletişim teknolojileri (50), işletme, yönetim ve hukuk (47), hizmetler
(45), sosyal bilimler, gazetecilik ve enformasyon (35) ve eğitimdir (35).
Program sayısı başına en fazla öğrenci sırasıyla sosyal bilimler, gazetecilik
ve enformasyon (90), mühendislik, imalat ve inşaat (90), işletme, yönetim ve
hukuk (87), eğitim (79) ve sanat ve beşeri bilimlerdir (78).

Program
sayısı ve öğrenci sayısının geniş ve dar alanlar itibariyle dağılımı birbirine paralellik
gösterirken, öğretim elemanları bakımından bu paralellik gözlenmiyor.  

Program
çeşidi ve sayısı ile programlar itibariyle öğretim elemanı ve öğrenci sayıları
ile eğitim, meslek ve ekonomik faaliyet ilişkisi, ülkenin gelecek tasavvurunda
kritik önemdedir. Bu çalışma, sözkonusu bağlantının ilk adımı olarak
değerlendirilmektedir. 

Anahtar Kelimeler

ISCED geniş ve dar alan sınıflaması, Türkiye yükseköğretim yeterlilikler çerçevesi, Temel alan yeterlilikleri, Avrupa Yeterlilikler Çerçevesi, Türkiye Yeterlilikler Çerçevesi

Kaynakça

• ILO. (1988). International Standard Classification of Occupations, ISCO-88. https://www.ilo.org/public/english/bureau/stat/isco/isco08/
• ILO. (2008). International Standard Classification of Occupations, ISCO-08. https://www.ilo.org/public/english/bureau/stat/isco/isco08/index.htm
• Mongkolhutthi, Preechaya. (2019). Inequality and imbalance of professional development opportunities: The case of a higher educational institution in Southeast Asia. Journal of Applied Research in Higher Education. https://doi.org/10.1108/JARHE-01-2018-0010
• MYK. (2016). Turkish Referencing Report, http://tyc.gov.tr/trr.pdf
• Nguyen, Thi Van Su ve Laws, Kevin. (2019). Changes in higher education teachers’ perceptions of curriculum. Journal of Applied Research in Higher Education, 11(1), 76-89.
• Schneider, Silke L. (2013). The International Standard Classification of Education 2011, içinde, Elisabeth Birkelund, G. (Ed.) Class and Stratification Analysis, Comparative Social Research. 30, 365-379.
• Stonkiene, Marija, Matkeviciene, Renata ve Vaiginiene, Erika. (2016). Evaluation of the national higher education system’s competitiveness: Theoretical model. Competitiveness Review. 26(2), 116-131.
• Tay, Huay Ling ve Low, Stephen Wee Kiat. (2017), Digitalization of learning resources in a HEI – a lean management perspective. International Journal of Productivity and Performance Management, 66(5), 680-694.
• Toprak, Metin, Kolat, Deniz ve Şengül, Mehmet. (2018). ISCED Eğitim ve Öğretim Alanları 2013 (ISCED-F 2013) Kılavuzu. Yükseköğretim Dergisi, 8(1), 113-123.
• Toprak, Metin ve Armağan Erdoğan. (2013). Lisansüstü eğitimde Avrupa yaklaşımı. VI. Ulusal Lisansüstü Eğitim Sempozyumu, Bildiriler Kitabı, Sakarya Üniv. Y., 95, 10-36.
• Toprak, Metin, Erdoğan, Armağan ve Açıkgöz, Ömer. (2013). Field qualifications: A framework suggestion. The New Educational Review. 31(1), 153-164.
• Toprak, Metin, Kolat, Deniz, Şengül, Mehmet ve Erdoğan, Armağan. (2019). Türk Yükseköğreniminin Görünümü: Betimsel Bir Analiz. Üniversite Araştırmaları Dergisi, Ağustos, 2(3), basımda.
• UNESCO. (2015). International Standard Classification of Education: Fields of Education and Training 2013 (ISCED-F 2013) – Detailed Field Descriptions. http://uis.unesco.org/sites/default/files/documents/international-standard-classification-of-education-fields-of-education-and-training-2013-detailed-field-descriptions-2015-en.pdf
• UNSD. (2008). International Standard Industrial Classification of all Economic Activities (ISIC). https://unstats.un.org/unsd/iiss/International-Standard-Industrial-Classification-of-all-Economic-Activities-ISIC.ashx
• YÖK. (2009). Türkiye Yükseköğretim Yeterlilikler Çerçevesi, http://tyyc.yok.gov.tr
• YÖK. (2011). Temel Alan Yeterlilikleri. http://tyyc.yok.gov.tr/?pid=48
• Wu, Yen-Chun Jim ve Shen, Ju-Peng. (2016). Higher education for sustainable development: a systematic review. International Journal of Sustainability in Higher Education. 17(5), 633-651.
• Yağan Saadet Aylin, & Çubukçu Zühal. (2019). Türkiye ve İngiltere doktora programlarının karşılaştırılması. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi. 9(1), 134-143.