Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Türkiye’de Makine Mühendisliği Eğitimi Veren Üniversitelerin Mevcut Durumunun Araştırılması

Yıl 2023, Cilt: 6 Sayı: 2, 191 - 198, 20.06.2023
https://doi.org/10.32329/uad.1208726

Öz

Araştırma, Türkiye'deki üniversitelerde Makine Mühendisliği eğitimi veren kurumların güncel hallerinin tespiti amacıyla gerçekleştirilmiştir. Türkiye’de Makine Mühendisliği bölümü bulunan yükseköğretim kurumları yönetimsel durum, öğretim ve ilerleme durumu, öğretim elemanı bakımından incelenmiş ve durumları gözlenmiştir. Araştırma dataları Nisan–Mayıs 2022 tarihleri süresince üniversitelerde Makine Mühendisliği eğitimi bulunan bölümlerin resmi internet sayfalarından, Öğrenci Seçme ve Yerleştirme Merkezi’nin kılavuzlarından ve Yükseköğretim Kurulunun elektronik veri tabanı yararlanılarak bir araya getirilmiştir. 2022 yılı Mayıs ayı itibari ile ülkemizde (KKTC dahil) 116 bölümde Makine Mühendisliği eğitimi bulunmaktadır. Bu üniversitelerdeki bölümlerden, 84’ü devlet üniversitesi, 32’si vakıfa ait olup, 108’i mühendislik fakültesi,6’sı teknoloji fakültesi ve 2’si makine fakültesidir. Bölümlerde toplam 2283 öğretim üye ve elemanı ve 2022 yılı için bölümlere yerleşen 7445 Makine Mühendisliği öğrencisi vardır. Bölümlerdeki öğretim elemanları ve yöneticilerin sahip oldukları unvanlar, meslekleri, bölümlerdeki lisansüstü eğitim verme durumu, üniversitelerin bulunduğu konumlar, anabilim dallarının sayısı, yabancı dil eğitimi, akreditasyon gibi karakteristikleri hakkında kapsamlı bir inceleme yapılmıştır. Çalışma bulguları Makine Mühendisliği bölümlerinde 1 öğretim elemanı başına ortalama 23 öğrenci denk geldiğini, Makine Mühendisliği bölümlerinin yöneticilerine bakıldığında ise yalnızca %16,4’ünün mesleğinin Makine Mühendisi olmadığı gibi kayda değer çıktılar göstermektedir. Bölümler için ayrı ayrı değerlendirme yapıldığında her faaliyet alanda birbirlerine kıyasla temel ayrımlar içerdiği sonucu çıkmaktadır.

Kaynakça

  • ABET. (2022). ABET kriteri. Accreditation Board for Engineering and Technology, https://www.abet.org/accreditation/accreditation-criteria/criteria-for-accrediting-engineering-programs-2022-2023/ adresinden erişildi.
  • Akgül, A., Uçar, M. K., Öztürk, M. M. & Ekşi, Z. (2013). Mühendislik eğitiminin iyileştirilmesine yönelik öneriler, geleceğin mühendisleri ve işgücü analizi. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 17(1), 14–18.
  • Aksungur, S. & Koca, T. (2018). Fütürizm akımı bağlamında makine mühendisliğinin geleceği. Mesleki Bilimler Dergisi, 1–10.
  • Altun, Ö., Tımurlap, Ç., Yılmaz, S. & Ulutan, M. (2011). Amerika Birleşik Devletleri’nde makina mühendisliği eğitimi. Mühendis ve Makina, 52(621), 36–42.
  • Anaç, N. & Polat, N. (2021). Makine mühendisliği eğitiminde kullanılan ders kitaplarına ilişkin bir inceleme. Uluslararası Ders Kitapları ve Eğitim Materyalleri Dergisi, 4(1), 1–11.
  • Avşaroğlu, N. (2007). Türkiye’de mühendislik eğitimi ve maden mühendisliği eğitimine genel bir bakış. TMMOB Maden Mühendisleri Odası.
  • Çam, B. & Erbay, B. L. (2011). Çin de makina mühendisliği eğitimi. Mühendis ve Makina, 52(621), 26–35.
  • Doğan, B. & Er, Ü. (2011). İtalya da makine mühendisliği eğitimi. Mühendis ve Makina, 52(621), 56–60.
  • Doğan, B. (2008). Makine mühendisliği eğitiminde temel sorunlar ve çözümler. Mühendis ve Makina, 49(580), 9–12.
  • Erdem, A. R.(2016). Yükseköğretimi ve üniversiteyi farklılaştıran kritik öğe: akademik strateji. A. Aypay (Ed.), Türkiye’de yükseköğretim: alanı, kapsamı ve politikaları (ss. 243–260). Ankara: PEGEM Akademi.
  • Gençoğlu, M. T. & Gençoğlu, E. (2005). Mühendislik eğitiminde yeni yaklaşımlar. TMMOB Elektrik Mühendisleri Odası.
  • Gür, B. S. (2022). Yükseköğretime geçişte bölgeler ve iller arası öğrenci hareketliliği. Üniversite Araştırmaları Dergisi. 5(2), 130-139.
  • Karahan, M. (2013). Yükseköğretim kurumları kalite yeterliliklerinin öğrenci memnuniyeti ve sürdürülebilirlik açısından incelenmesi: İnönü üniversitesi Malatya MYO uygulaması. Dicle Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(3), 1–9.
  • Kariyer.net(2022). Makine Mühendisliği Nedir? Kariyer net. https://www.kariyer.net/bolumler/makine%2Bmuhendisligi/nedir adresinden erişildi.
  • Kocaman, G. & Yurumezoglu, H. A. (2015). Situation analysis of nursing education in turkey: nursing education with numbers (1996-2015). Journal of Higher Education and Science, 5(3), 255.
  • Kömürlü, E. (2019). 1960’lara kadar Türkiye’de ilk üniversitelerin kuruluşları. Üniversite Araştırmaları Dergisi,2(1), 35-42.
  • Kuşhan, M. C. (2011). Avustralya da makine mühendisliği eğitimi. Mühendis ve Makina, 52(621), 74–75.
  • Kütahya Dumlupınar Üniversitesi, Makine Mühendisliği Bölümü (2022). Makina mühendisliği ve eğitimi. https://makina.dpu.edu.tr/tr/index/sayfa/763/makina-nedir-makina-muhendisligi-ve-egitimi adresinden erişildi.
  • ÖSYM (2022). 2021 Yılı Merkezi Yerleştirme ile Öğrenci Alan Yükseköğretim Lisans Programları. Ölçme, Seçme ve Yerleştirme Merkezi. https://dokuman.osym.gov.tr/pdfdokuman/2021/YKS/YERLESTIRME/tablo4_31082021.pdf.
  • ÖSYM (2022). 2021 Yılı Yükseköğretim Kurumları Sınavı (YKS) Yükseköğretim Programları ve Kontenjanları Kılavuzu. Ölçme, Seçme ve Yerleştirme Merkezi.
  • https://dokuman.osym.gov.tr/pdfdokuman/2021/YKS/kntkilavuz05082021.pdf. Öz, R. & Yüksel, B. (2007). Uzaktan eğitim: makine mühendisliği örneği. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 167–182.
  • Özkütük, N., Orgun, F. & Akçakoca, B. (2018). General situation report about the higher education institutes providing nursing education in Turkey. Yuksekogretim Dergisi, 8(2), 150–157.
  • Özsoy, A. (2013). Mühendislik eğitimine çalışan mühendislerin bakışı ve işyeri eğitimi. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 17(1), 77–85.
  • Rende, H. (2011). Almanya da makina mühendisliği eğitimi. Mühendis ve Makina, 52(621), 43–50.
  • Russalian, V. (2011). Hindistan da makine mühendisliği eğitimi. Mühendis ve Makina, 52(621), 51–55.
  • Yamamoto Telli, G. (2018). Türkiye’de yükseköğretim sistemi üzerine düşünceler. Üniversite Araştırmaları Dergisi, 1(3), 132-138.
  • Yılmaz, E. (2020). Makine mühendisliği anabilim dallarının ve çalışma alanlarının incelenmesi. Mesleki Bilimler Dergisi, 9(1), 36–42.
  • YÖK (2022). YÖK Atlas Tyt- Ayt Net Sihirbazı. Yükseköğretim Kurulu. https://yokatlas.yok.gov.tr/netler-tablo.php?b=10141.

RESEARCHING THE CURRENT STATUS OF THE UNIVERSITIES OF MECHANICAL ENGINEERING EDUCATION IN TURKEY

Yıl 2023, Cilt: 6 Sayı: 2, 191 - 198, 20.06.2023
https://doi.org/10.32329/uad.1208726

Öz

The research was carried out in order to determine the current status of the institutions providing Mechanical Engineering education in universities in Turkey. Higher education institutions with Mechanical Engineering departments in Turkey were examined in terms of administrative status, teaching and progress, teaching staff and their status was observed. The research data were gathered by using the official websites of the departments with Mechanical Engineering education at universities, the guides of the Student Selection and Placement Center, and the electronic database of the Council of Higher Education between April and May 2022. As of May 2022, there is Mechanical Engineering education in 116 departments in our country (including the TRNC). Of the departments in these universities, 84 are state universities, 32 belong to foundations, 108 are engineering faculties, 6 are technology faculties and 2 are machinery faculties. There are 2283 faculty members and staff in the departments and 7445 Mechanical Engineering students who are placed in the departments for the year 2022. A comprehensive examination was made about the characteristics such as the titles of the lecturers and administrators in the departments, their professions, postgraduate education in the departments, the locations of the universities, the number of departments, foreign language education, accreditation. The findings of the study show that there is an average of 23 students per 1 instructor in Mechanical Engineering departments, and only 16.4% of the managers of Mechanical Engineering departments are not Mechanical Engineers by profession. When separate evaluations are made for the departments, it is concluded that there are fundamental distinctions in each field of activity compared to each other

Kaynakça

  • ABET. (2022). ABET kriteri. Accreditation Board for Engineering and Technology, https://www.abet.org/accreditation/accreditation-criteria/criteria-for-accrediting-engineering-programs-2022-2023/ adresinden erişildi.
  • Akgül, A., Uçar, M. K., Öztürk, M. M. & Ekşi, Z. (2013). Mühendislik eğitiminin iyileştirilmesine yönelik öneriler, geleceğin mühendisleri ve işgücü analizi. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 17(1), 14–18.
  • Aksungur, S. & Koca, T. (2018). Fütürizm akımı bağlamında makine mühendisliğinin geleceği. Mesleki Bilimler Dergisi, 1–10.
  • Altun, Ö., Tımurlap, Ç., Yılmaz, S. & Ulutan, M. (2011). Amerika Birleşik Devletleri’nde makina mühendisliği eğitimi. Mühendis ve Makina, 52(621), 36–42.
  • Anaç, N. & Polat, N. (2021). Makine mühendisliği eğitiminde kullanılan ders kitaplarına ilişkin bir inceleme. Uluslararası Ders Kitapları ve Eğitim Materyalleri Dergisi, 4(1), 1–11.
  • Avşaroğlu, N. (2007). Türkiye’de mühendislik eğitimi ve maden mühendisliği eğitimine genel bir bakış. TMMOB Maden Mühendisleri Odası.
  • Çam, B. & Erbay, B. L. (2011). Çin de makina mühendisliği eğitimi. Mühendis ve Makina, 52(621), 26–35.
  • Doğan, B. & Er, Ü. (2011). İtalya da makine mühendisliği eğitimi. Mühendis ve Makina, 52(621), 56–60.
  • Doğan, B. (2008). Makine mühendisliği eğitiminde temel sorunlar ve çözümler. Mühendis ve Makina, 49(580), 9–12.
  • Erdem, A. R.(2016). Yükseköğretimi ve üniversiteyi farklılaştıran kritik öğe: akademik strateji. A. Aypay (Ed.), Türkiye’de yükseköğretim: alanı, kapsamı ve politikaları (ss. 243–260). Ankara: PEGEM Akademi.
  • Gençoğlu, M. T. & Gençoğlu, E. (2005). Mühendislik eğitiminde yeni yaklaşımlar. TMMOB Elektrik Mühendisleri Odası.
  • Gür, B. S. (2022). Yükseköğretime geçişte bölgeler ve iller arası öğrenci hareketliliği. Üniversite Araştırmaları Dergisi. 5(2), 130-139.
  • Karahan, M. (2013). Yükseköğretim kurumları kalite yeterliliklerinin öğrenci memnuniyeti ve sürdürülebilirlik açısından incelenmesi: İnönü üniversitesi Malatya MYO uygulaması. Dicle Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(3), 1–9.
  • Kariyer.net(2022). Makine Mühendisliği Nedir? Kariyer net. https://www.kariyer.net/bolumler/makine%2Bmuhendisligi/nedir adresinden erişildi.
  • Kocaman, G. & Yurumezoglu, H. A. (2015). Situation analysis of nursing education in turkey: nursing education with numbers (1996-2015). Journal of Higher Education and Science, 5(3), 255.
  • Kömürlü, E. (2019). 1960’lara kadar Türkiye’de ilk üniversitelerin kuruluşları. Üniversite Araştırmaları Dergisi,2(1), 35-42.
  • Kuşhan, M. C. (2011). Avustralya da makine mühendisliği eğitimi. Mühendis ve Makina, 52(621), 74–75.
  • Kütahya Dumlupınar Üniversitesi, Makine Mühendisliği Bölümü (2022). Makina mühendisliği ve eğitimi. https://makina.dpu.edu.tr/tr/index/sayfa/763/makina-nedir-makina-muhendisligi-ve-egitimi adresinden erişildi.
  • ÖSYM (2022). 2021 Yılı Merkezi Yerleştirme ile Öğrenci Alan Yükseköğretim Lisans Programları. Ölçme, Seçme ve Yerleştirme Merkezi. https://dokuman.osym.gov.tr/pdfdokuman/2021/YKS/YERLESTIRME/tablo4_31082021.pdf.
  • ÖSYM (2022). 2021 Yılı Yükseköğretim Kurumları Sınavı (YKS) Yükseköğretim Programları ve Kontenjanları Kılavuzu. Ölçme, Seçme ve Yerleştirme Merkezi.
  • https://dokuman.osym.gov.tr/pdfdokuman/2021/YKS/kntkilavuz05082021.pdf. Öz, R. & Yüksel, B. (2007). Uzaktan eğitim: makine mühendisliği örneği. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 167–182.
  • Özkütük, N., Orgun, F. & Akçakoca, B. (2018). General situation report about the higher education institutes providing nursing education in Turkey. Yuksekogretim Dergisi, 8(2), 150–157.
  • Özsoy, A. (2013). Mühendislik eğitimine çalışan mühendislerin bakışı ve işyeri eğitimi. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 17(1), 77–85.
  • Rende, H. (2011). Almanya da makina mühendisliği eğitimi. Mühendis ve Makina, 52(621), 43–50.
  • Russalian, V. (2011). Hindistan da makine mühendisliği eğitimi. Mühendis ve Makina, 52(621), 51–55.
  • Yamamoto Telli, G. (2018). Türkiye’de yükseköğretim sistemi üzerine düşünceler. Üniversite Araştırmaları Dergisi, 1(3), 132-138.
  • Yılmaz, E. (2020). Makine mühendisliği anabilim dallarının ve çalışma alanlarının incelenmesi. Mesleki Bilimler Dergisi, 9(1), 36–42.
  • YÖK (2022). YÖK Atlas Tyt- Ayt Net Sihirbazı. Yükseköğretim Kurulu. https://yokatlas.yok.gov.tr/netler-tablo.php?b=10141.
Toplam 28 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Berkay Karacor 0000-0001-5208-366X

Yayımlanma Tarihi 20 Haziran 2023
Yayımlandığı Sayı Yıl 2023 Cilt: 6 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Karacor, B. (2023). Türkiye’de Makine Mühendisliği Eğitimi Veren Üniversitelerin Mevcut Durumunun Araştırılması. Journal of University Research, 6(2), 191-198. https://doi.org/10.32329/uad.1208726

Articles published in the Journal of University Research (Üniversite Araştırmaları Dergisi - ÜAD) are licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International (CC BY 4.0) License 32353.