Performans Yönetiminde Başarının Sırrı: İletişim

Yıl 2018, Cilt: 1 Sayı: 1, 51 - 86, 30.12.2018

Ramazan Tiyek , A. Yunus Sarıyıldız

Öz

Performans değerlendirme, önceden belirlenmiş
kriterler çerçevesinde, yapılan işlerin değerlendirilmesi ve gelecek dönemde
yapılması gerekenlerin kararlaştırıldığı bir süreçten oluşmaktadır.
Çalışanların performansının belirli kriterler çerçevesinde sadece dönem sonunda
değil, çalışanların yaptıkları her önemli çalışmadan sonra değerlendirilmesi,
performans değerlendirme sürecinin önemli bir parçasıdır.  

Belirli bir süreci kapsayan performans
değerlendirmeyi yaparken birçok unsura dikkat edilmesi gerekmektedir. Bunlardan
bir tanesi de çalışanların bilgi ihtiyacını karşılayarak, onları motive eden
iletişim öğesidir. Bu kapsamda değerlendirilebilecek iletişim eksikliği,
performans değerlendirme sürecindeki en önemli olumsuzluklardan bir tanesidir.
Bu araştırmanın amacını, performans değerlendirmenin doğru bir şekilde
yapılabilmesi ve etkili sonuçlar alınabilmesi için iletişim sürecinin önemine
dikkat çekmek oluşturmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Performans, Performans Değerlendirme, İletişim, Örgütsel İletişim

Kaynakça

• Akşit, Fisun (2006), “Performans Değerlendirmeye İlişkin Öğretmen Görüşleri (Bigadiç İlköğretim Öğretmenleri Örneği)”, Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 2, 76-101.
• Amsler, G.M.; H.M. Findley ve E. Ingram (2009), “Performance Monitoring: Guidance fort he Modern Workplace”, 12-19. From ABI/INFORM Global (Proquest) database.
• Anitha N. ve Thenmozhi (2011), “Competency Assessment-A Gap Analysis”, Interdiciplinary Journal of Contemporary Research in Business, Cilt: 3, Sayı: 4., 784-794.
• Annakis, John; Antonio Lobo ve Soma Pillay (2011), “Exploring Monitoring, Work Environment and Flexibility as Predictors of Job Satisfaction within Australian Call Centres”, International Journal of Besiness and Management, Cilt: 6, Sayı: 8, 75-93.
• Aslam, Zaad; Hamid Zeeshan, Usman Ayub, Sayed Shaib Shah, Muhammad Javed (2011), “Employees’ Perception of Annual Confidential Report and Performance Management System: Case Study of Zarai Tarakiati Bank Limited”, Interdisciplinary Journal of Contemporary Research in Business, Sayı: 3, No:2, 905-918.
• Barutçugil, İsmet (2002), Performans Yönetimi, 2. Baskı, Kariyer Yayınları, İstanbul.
• Barutçugil, İsmet (2006), Yöneticinin Yönetimi, Kariyer yayınları, İstanbul.
• Başaran, İbrahim Ethem (2004), Yönetimde İnsan İlişkileri, 3. Baskı, Nobel Yayınları, Ankara.
• Bentley, Trevor (1999), İnsanları Motive Etme (Çev. Onur Yıldırım), Hayat Yayınları, İstanbul.
• Boella, Michael ve Steven Goss-Turner (2005), Human Resource Management in the Hospitality Industry, 8. Baskı, Elsevier Butterworth Heinemann, Boston.
• Bouskila-Yam, Osnat ve Avraham N. Kruger (2011), “Strength-based Performance Appraisal and Goal Setting”, Human Resource Management Review, Sayı: 21, 137-147.
• Brown, Michelle; Douglas Hyatt ve John Benson (2010), “Consequences of the Performance Appraisal Experience”, Personnel Review, Cilt: 39, Sayı: 3, 375-396.
• Büte, Mustafa (2011), “Etik İklim, Örgütsel Güven ve Bireysel Performans Arasındaki İlişki”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 25, Sayı: 1.
• Carriere, Jules ve Christopher Bourque (2009), “The Effects of Organizational Communication on Job Satisfaction and Organizational Commitment in a Land Ambulance Service and The Mediating Role of Communication Satisfaction”, Career Development International, Cilt: 14, Sayı: 1.
• Cascio, Wayne F. (1998), Applied Psychology in Human Resource Management, 5. Baskı, Prentice Hall, Upper Saddle River.
• Casson, Herbert N. (2003), İnsan Yönetme Sanatı, (Çev. Özcan Ünlü), Hayat Yayınları, İstanbul.
• Chen, Dong (2011), “Research on Performance Management of Chinese SME”, International Journal of Business and Management, Cilt: 6, Sayı: 4.
• Chen, Jie ve Derek Eldridge (2010), “Are “standardized performance appraisal practices” really preferred? A Case Study in China”, Chinese Management Studies, Sayı: 4, No:3, 244-257.
• Cox, Susie S.; Laure E. Marler; Marcia J. Simmering ve Jeff W. Totten (2011), “Giving Feedback: Developlment of Scales fort he Mum Effect, Discomfort Giving Feedback, and Feedback Medium Preference”, Performance Improvement Quarterly, Cilt: 23, Sayı: 4, 49-69.
• Çelik, Mazlum; Ömer Turunç ve Memduh Begenirbaş (2011), “Örgütsel Performansın Sağlanmasında Örgütte Güven, Tükenmişlik ve Kişiler Arası Çarpıklığın Rolü”, Çağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi , Cilt: 8, Sayı: 1.
• Çerçi, Orhan (2006), Polis Performans Yönetimi, Emniyet Genel Müdürlüğü Basımevi, Ankara.
• David, Emily (2011), Examining the Role of Narrative Performance Appraisal Comments on Performance Change, Houston Üniversitesi, Psikoloji Bölümü, Felsefe Doktora Tezi
• David, Pincus (1984), “Study Links Communication and Job Performance”, Communication World, Cilt: 1, Sayı: 13.
• Demirtaş, Mine (2010), “Örgütsel İletişimin Verimlilik ve Etkinliğinde Yararlanılan İletişim Araçları ve Halkla İlişkiler Filmleri Örneği”, Marmara Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt: 28, Sayı: 1.
• Dikmen, Ahmet Alpay (2011), Makine, İş, Kapitalizm ve İnsan, Tan Kitabevi, Ankara.
• Dikmen, Burcu ve Özgür Özpeynirci (2010), “Matris Tipi Örgütlerde Bireysel Performans Değerlendirme: 360 Derece Yöntemi ve Hedeflerle Yönetim Teknikleri ile Melez Bir Yöntem Uygulaması”, H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 28, Sayı: 1, 71-104.
• Eraslan, Ergün ve Onur Algün (2005), “İdeal Performans Değerlendirme Formu Tasarımında Analitik Hiyerarşi Yöntemi Yaklaşımı”, Gazi Üniversitesi Mühedislik ve Mimarlık Fakültesi Dergisi, Cilt 20, No 1. 95-106.
• Eren, Erol (2010), Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi, 12. Baskı, Beta Yayınları, İstanbul.
• Gomez-Mejia, Luis R., David B. Balkin ve Robert L. Cardy (2001), Managing Human Resources, 3. Baskı, Prentice Hall, New Jersey.
• Gomez-Mejia, Luis R., David B. Balkin ve Robert L. Cardy (2004), Managing Human Resources, 4. Baskı, Prentice Hall, New Jersey.
• Gray, Judy ve Heather Laidlaw (2004), “Improving the Measurement of Communication Satisfaction”, Management Communication Quarterly, Cilt: 17, Sayı: 3.
• Guo, Kristina L. (2009), “Effective Communication in Health Care: Strategies to Improve Communication Skills for Managers”, The Business Review, Cilt: 12, Sayı: 2.
• Güllüoğlu, Özlem (2011), Örgütsel İletişim: İletişim Doyumu ve Kurumsal Bağlılık, Eğitim Akademi, Konya.
• Gürüz, Demet ve Emet Gürel (2006), Yönetim ve Organizasyon, Nobel Yayınları, Ankara.
• Hanks, Kurt (1999), İnsanları Motive Etme Sanatı, (Çev. Can İkizler), Alfa Yayınları, İstanbul.
• Harvard Business School Press (2009), Performans Değerlendirmesi, (Çev. Melis İnan), Optimist Yayınları, İstanbul.
• Jandt, Fred E. (1998), Yönetim Sorunlarına Etkili Çözümler (Çev. Levent Akın ve Vedat G. Diker), Hayat Yayınları, İstanbul.
• Johnson, Gail Cook ve Ronald J. Grey (1988), “Trends In Employee Attitudes: Employee Motivation In High-P”, Canadian Business Review; Autumn 1988; 15, 3; ABI/INFORM Global pg. 26-29.
• Kandlousi, Nader Sheykh Al İslami; Anees Janee Ali ve Anahita Abdollahi (2010), “Organizational Citizenship Behavior in Concern of Communication Satisfaction: The Role of the Formal and Informal Communication”, International Journal of Business and Management, Cilt: 5, Sayı: 10.
• Karatepe, Selma (2005), Örgütlerde İletişim-Güdüleme İlişkisi, Siyasal Kitabevi, Ankara.
• Kaymaz, Kurtuluş (2009), Performans Değerleme ve Çalışan Verimliliği, Dora Yayınları, Bursa.
• Koehler, Jerry W.; Karl W. E. Anatol ve Ronald L. Applbaum (1981), Organizational Communication, 2. Baskı, Holt, Rinehart and Winston, New York.
• Kondrasuk, Jack N. (2011), “The Ideal Performance Appraisal is A Format, Not A Form”, Proceedings of the Academy of Strategic Management, Cilt: 10, Sayı: 1. 61-75.
• Kranz, Garry (2010), “Employees Want Feedback: Even If It’s Negative”, Workforce Management, Cilt: 89, Sayı: 2.
• Kuzmits, Frank E. (1986), Experiential Exercises in Personnel/Human Resource Management, 2. Baskı, Merrill Publishing, Ohio.
• Mathis, Robert L. ve John H. Jackson (1997), Human Resource Management, 8. Baskı, St. Paul, Minneapolis.
• Maund, Linda (2001), An Introduction to Human Resource Management: Theory and Practice, Palgrave, New York.
• McCasland, Robin (2009), “Listen for the Answer”, Communication World, Cilt: 26, Sayı: 5.
• Megginson, Leon C.; Mary Jane Byrd ve William L. Megginson (2006), Small Business Management: An Entrepreneur’s Guidebook, 5. Baskı, McGraw-Hill, Boston.
• Mert, İbrahim Sani (2011), “Çalışanların Performans Değerlendirme Sisteminin Çıktı ve Engellerine Yönelik Algıları”, Business and Economics Research Journal, Cilt: 2, Sayı: 3.
• Morgeson, Frederick P. (2011), “Personnel are People”, Personnel Psychology, Sayı: 64, 1-5.
• Morrison, James, Harris (1971), The Human Side of Management, Addison Wesley, Reading.
• Nickson, Dennis (2007), Human Resource Management For The Hospitality and Tourism Industries, Boston Butterworth-Heinemann, Amsterdam.
• Okakın, Neslihan (2008), Çalışma Yaşamında İnsan Kaynakları Yönetimi, Beta Yayınları, İstanbul.
• Ovson, Alan (2009), “The Art of Feedback”, California CPA, Cilt: 78, Sayı: 3.
• Öztürk, Ümit (2009), Performans Yönetimi, Alfa Yayınları, İstanbul.
• Pace, Ann (2011), “The Performance Management Dilemma”, Training and Development, Cilt: 65, Sayı: 7.
• Penley, Larry E.; Elmore R. Alexander; I. Edward Jernigan ve Catherine I. Henwood (1991), “Communication Abilities of Managers: The Relationship to Performance”, Journal of Management, Cilt: 17, Sayı: 1, 57-76.
• Russell, Jeffrey ve Linda Russell (2010), “The Next Level of Performance Management”, Training and Development, Cilt: 64, Sayı: 4, 42-48.
• Sabuncuoğlu, Zeyyat (2005), İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalı, 2. Baskı, Furkan Ofset, Bursa.
• Sabuncuoğlu, Zeyyat ve Melek Tüz (1996), Örgütsel Psikoloji, Ezgi Kitabevi, Bursa.
• Sabuncuoğlu, Zeyyat ve Melek Tüz (2005), Örgütsel Psikoloji, Furkan Ofset, Bursa.
• Saibou, Harouna (2011), “Performance Appraisal in the Public in Niger”, International Journal of Business and Management, Cilt: 6, Sayı: 6.
• Sanderlin, Reed (1982), Information is not Communication, Business Horizons.
• Schraeder, Mike ve Mark Jordan (2011), “Managing Performance: A Practical Performance on Managing Employee Performance”, The Journal of Quality and Participation, Cilt: 34, Sayı: 2.
• Seyyar, Ali ve Cihan Selek Öz (2007), İnsan Kaynakları Terimleri Ansiklopedik Sözlük, Değişim Kitabevi, Sakarya.
• Sillup, George P. ve Ronald Klimberg (2009), “Assessing the Ethics of Performance Appraisal Systems”, Journal of Management Development, Sayı: 29, No: 1; 38-55.
• Solmaz, Başak (2004), Kurumsal Söylenti ve Dedikodu: Türkiye’deki İşletmeler Üzerine Bir Uygulama, Tablet Yayınları, Konya.
• St-Onge, Sylvie; Denis Morin; Mario Bellehumeur ve Francine Dupuis (2009), “Managers’ Motivation to Evaluate Subordinate Performance”, Qualitative Research in Organizations and Management: An International, Cilt: 4, Sayı: 3, 273-293.
• Sujanto, Leigh (2011), “Performance Anxiety”, Charter, 82,3.
• Şimşek, Muhittin ve Mustafa Nursoy (2002), Toplam Kalite Yönetiminde Performans Ölçme (Örnek Uygulamalar), Hayat Yayınları, İstanbul.
• Tutar, Hasan (2003), Örgütsel İletişim, Seçkin Yayınları, Ankara.
• Vasset, Froydis; Einar Marnburg ve Trude Furunes (2010), “Employees' perceptions of justice in performance appraisals”, Nursing Management, Cilt: 17, Sayı: 2.
• Vural, Z. Beril Akıncı (2005), Kurum Kültürü ve Örgütsel İletişim, 2. Baskı, İletişim Yayınları, İstanbul.
• www.tdk.gov.tr
• www.yargitay.gov.tr