Mizah Güreşte Milli Takım Sporcusu Olmaya ya da Olmamaya Göre Değişir mi?

Yıl 2022, Cilt: 3 Sayı: 2, 86 - 94, 31.08.2022

Zeynel Uyanık Ekrem Dal Serdar Kocaekşi

Öz

İnsan yaşamında güçlü etkileri olan ve etkin bir role sahip olduğuna inanılan mizah, sporcu verimini ve başarısını etkileyen bir etken olarak görülmektedir. Mizahı bu yönden ele aldığımız da sporcuların bedensel sağlamlıklarının yanında, zihinsel olarak da hazır olması performansının gelişmesine yol açacaktır. Bu sebeple bu araştırmanın esas amacı güreş sporcularının mizah yaşantılarını, milli sporcu olan ve olmayan sporcular arasında bir karşılaştırma yapılarak incelemektir. Bu amaçla Türkiye genelinden bazı illerde güreş yapan 14-46 yaş aralığında (Ort: 23,42±6,9) 79 Milli olan, 55 Milli olmayan, Spor yaşı olarak (X: 10,13; Ss: 6,52) ortalama süresine sahip olduğu bulunan toplamda 134 güreş sporcusu çalışmaya katılmıştır. Çalışmada veri toplama aracı olarak, demografik verileri belirlemek için „‟Kişisel Bilgi Formu‟‟, mizah tarzlarını ölçmek için „‟Mizah Yaşantıları Ölçeği‟‟ uygulanmıştır. Verilerin analizinin yapılması için SPSS analiz programı kullanılmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikler, Bağımsız gruplar için t testi analizleri kullanılıştır. Sporcuların eğitim seviyesi değişkeninde mizah tarzları alt boyutlarında anlamlı fark yoktur (p<0,05). Bunun yanı sıra
tanımlayıcı istatistikler incelendiğinde, KGM (lise: X=27,03; üniversite: X=27,16) diğer mizah tarzları alt boyutlarına göre düşükken, KYM boyutunda (lise: X=32,93; üniversite: X=33,95) olarak diğer mizah alt boyutlarından yüksek bulunmuştur. Milli olan ve olmayan sporcuların KGM ve SM tarzlarında anlamlı fark bulunmuştur (p<0,05). Verilere göre milli olmayan güreşçiler milli olanlara göre KGM tarzında (t=-2,039; p=0,044) ve SM tarzında (t=-2,951; p=0,004) daha fazla ortalamaya sahiptir. Sonuç olarak; mizahın, milli sporcu olma ve olmama durumuna göre özellikle “KGM” ve “SM” tarzına sahip bireylerde farklılık gösterdiği söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Mizah Tarzları, Elit Sporcu, Güreş

Kaynakça

• Berk, R. A. (2001). Mizahın etken maddeleri: Yaşlı yetişkinler için psikofizyolojik yararlar ve riskler. Eğitim Greontolojisi, 27, 323-339.
• Burke, K. L., Peterson, D. ve Nix, C. L. (1995). The effects of the coaches „use to humor on female volleyball players‟evaluation of their coaches. Journal of Sport Behavior, 18(2), 83-90.
• Cengiz, R., Kayhan, M. ve Acet, M. (2016). Beden eğitimi öğretmenlerinin mizah tarzları ile algılanan duygusal bezdirme üzerine araştırma. International Journal of Science Culture and Sport, 4(2), 490-501.
• Chen, G. H. ve Martin, R. A. (2007). A comparison of humor styles, coping humor and mental healt between Chinese and Canadian University students. International Journal of Humor Research, 20, 215–234. doi:10.1515/HUMOR.2007.011
• Graham, E. E., Papa, M. J. ve Brooks, G. P. (1992). Functions of humor in conversation: Conceptualization and measurement. Western Journal of Communication, 56(2), 161- 183.
• Fine, G. A. ve Soucey, M. D. (2005). Joking cultures: Humor themes as social regulation in group life. Humor, 18, 1–22.
• Jeder, D. (2014). Implications of using humor in the classroom. Social and Behavioral Sciences, 180(2015), 828–833.
• Martin, R. A., Puhlik-Doris, P., Larsen, G., Gray, J. ve Weir, K. (2003). Individual differences in uses of humor and their relation to psychological well-being: Development of the humor styles questionnaire. Journal of Research in Personality. 37(2003), 48–75.
• Merdan, H. E. ve Aşçı, F. H. (2020). Optimal performans duygu durumu, zihinsel dayanıklılık, takım sargınlığı ve antrenör sporcu ilişkisinin yordayıcısı olarak mizah tarzı: Adolesan sporcular üzerine çalışma. Hacettepe Journal of Sport Sciences, 32(1), 20-37.
• Morreall, J. (2014) Humor, philosophy and education. Educational Philosophy and Theory, 46(2), 120-131.
• Hester, N. T. (2010). The examination of humor usage and its relationship to cohesion in male collegiate basketball. (Doctoral Dissertation). The University of North Carolina.
• Özsarı, A. (2021). Farklı spor branşlarındaki hakemlerin mizah tarzlarının incelenmesi. Ankara: Gece Kitaplığı.
• Shammi, P. ve Stuss D. T. (1999). Humour appreciation: A role of the right frontal lobe. Brain, 122, 657–666.
• Snyder, E. E. (1991). Sociology of sport and humor. International Review for the Sociology of Sport, 26(2), 119–131.
• Tümkaya, S. (2007). Burnout and humor relationship among university lecturers. Humor, 20(1), 73–92.
• Sullivan, P. (2013). Humor styles as a predictor of satisfaction within sport teams. Humor, 26(2), 343-349.
• Szabo, A. (2003). The acute effects of humor and exercise on mood and anxiety, Journal of Leisure Research, 35(2), 152-162.
• Yerlikaya, E. E. (2009). Üniversite öğrencilerinin mizah tarzları ile algılanan stres, kaygı ve depresyon düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. (Doktora Tezi). Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.