Investigation of High School Students' Motivation to Play Digital Games

Yıl 2025, Cilt: 6 Sayı: 1, 166 - 179, 29.04.2025

Şebnem Şermin Bilgin , Başak Çavuşoğlu

Öz

This study was aimed to examine the motivations of high school students to play digital games in terms of different variables. The research population consists of students studying at high school level in 10 schools affiliated to Istanbul Provincial Directorate of National Education in the 2022-2023 academic year. The sample group of the research consists of 786 students who participated voluntarily. The data were collected with the “Personal Information Form” used to determine the demographic information of the participants and the “Digital Game Playing Motivation Scale” developed by Demir and Hazar (2018). SPSS 22 package program was used for data analysis. Mann-Whitney U and Kruskal-Wallis H tests were used as nonparametric difference tests. Pearson's correlation and Spearman's rank correlation, which are parametric tests, were applied for correlation tests. The findings of the study showed that the motivation to play digital games is affected by variables such as age, gender, duration of participation in physical activity, high school type and parental education level.

Anahtar Kelimeler

Digital game , Physical activity , Motivation

Lise Öğrencilerinin Dijital Oyun Oynama Motivasyonunun İncelenmesi

Öz

Bu araştırma lise öğrencilerinin dijital oyun oynama motivasyonlarının farklı değişkenler açısından incelemesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma evrenini 2022-2023 öğretim yılında İstanbul İl Milli Eğitim Müdürlüğü’ne bağlı 10 okulda lise düzeyinde eğitim gören öğrenciler oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklem grubunu 786 gönüllü katılım sağlayan öğrenci oluşturmaktadır. Veriler katılımcıların demografik bilgilerini belirlemek amacıyla kullanılan “Kişisel Bilgi Formu”, Demir ve Hazar (2018) tarafından geliştirilen “Dijital Oyun Oynama Motivasyonu Ölçeği” ile toplanmıştır. Verilerin analizinde SPSS 22 Paket programından yararlanılmıştır. Parametrik olmayan fark testleri olarak Mann-Whitney U ve Kruskal-Wallis H testi kullanılmıştır. İlişki testleri için ise parametrik testlerden Pearson korelasyonu ve Spearman sıra korelasyonu uygulanmıştır. Araştırmanın bulguları, dijital oyun oynama motivasyonunun bireyin yaş, cinsiyet, fiziksel aktiviteye katım süresi, lise türü ve anne babanın eğitim düzeyi gibi değişkenlerden etkilendiğini göstermiştir.

Anahtar Kelimeler

Dijital Oyun , Fiziksel aktivite , Motivasyon

Etik Beyan

Araştırmaya başlamadan önce ölçek kullanım izinleri gerekli kişilerden alınarak Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü’ne başvuru yapılmıştır. Enstitü Kurul onayı alındıktan itibaren İstanbul İl Milli Eğitim Müdürlüğü’nden ölçeklerin uygulanabilmesi için izin başvurusu yapılmış olup Araştırma Uygulama İzni alındıktan sonra katılımcılara anket formu uygulanmıştır.

Destekleyen Kurum

Yok

Kaynakça

• Acar, İ. (2015). Türkiye'de gelir dağılımı. Hak İş Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 4(8), 42-59.
• Açıkgöz, S. (2024). Lise öğrencilerinin dijital oyun bağımlılığı ile psikolojik ihtiyaçları ve beş faktör kişilik özellikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi) Bursa Uludağ Üniversitesi.
• Akkaya, F. H., Tutgun Ünal, A. & Tarhan, N. (2021). Y kuşağının dijital oyun bağımlılığının incelenmesi. Online Journal of Technology Addiction and Cyberbullying, 8(1), 1-22.
• Aktaş, B., & Bostancı, N. (2021). Covid-19 pandemisinde üniversite öğrencilerindeki oyun bağımlılığı düzeyleri ve pandeminin dijital oyun oynama durumlarına etkisi. Bağımlılık Dergisi, 22(2), 129-138.
• Altay, A., & Koç, H. (2022). Fiziksel aktiviteye katılım motivasyonu ile dijital oyun oynama motivasyonu arasındaki ilişkinin kadın ve erkek öğrenciler arasındaki farklılıklar açısından incelenmesi. Düzce Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 2(1), 45-60.
• Andersen, L. B., Harro, M., Sardinha, L. B., Froberg, K., Ekelund, U., Brage, S., & Anderssen, S. A. (2006). Physical activity and clustered cardiovascular risk in children: a cross-sectional study (The European Youth Heart Study). The Lancet, 368(9532), 299-304.
• Arda, Ü., Kaya, R., & Çakır, V. O. (2021). Serbest zaman etkinliği olarak dijital oyunlar ve toplumsal cinsiyet. OPUS International Journal of Society Researches, 17(38), 5791-5818.
• Bal, H. (2001). Bilimsel araştırma yöntem ve teknikleri. Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Yayın No: 20 Barut, B. (2019). Ergenlerde dijital oyun bağımlılık düzeyi ile algılanan sosyal destek ve duygu düzenleme arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Hasan Kalyoncu Üniversitesi
• Bayrakdar, A., Yıldız, Y., & Bayraktar, I. (2020). Do e-athletes move? A study on physical activity level and body composition in elite e-sports. Physical education of students, 24(5), 259-264.
• Berkovsky, S., Coombe, M., Freyne, J., Bhandari, D., & Baghaei, N. (2010, April). Physical activity motivating games: virtual rewards for real activity. In Proceedings of the SIGCHI conference on human factors in computing systems (243-252).
• Biricik, Z., & Atik, A. (2021). Gelenekselden dijitale değişen oyun kavramı ve çocuklarda oluşan dijital oyun kültürü. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 9(1), 445-469.
• Canlı, S. K., & Demirarslan, D. (2020). Çocuk oyun alanlarının tarihi gelişimi. Çocuk ve Gelişim Dergisi, 3(6), 60-75.
• Cebeci, S. (2010). Bilimsel araştırma ve yazma teknikleri. Alfa Yayıncılık.
• Chiu, S., & Huang, D. (2009). Study on relationship of parent’s education model, secondary school student’s internet use and addiction in Taiwan. In 2nd International Multi-‐Conference on Engineering and Technological Innovation, Orlando, Florida, USA.
• Chukwbikem, P. (2013). Resources for early childhood education (E.C.E). Mediterranean Journal Of Social Sciences, 4(8), 161-172.
• Demir, G. T. (2022). Beden eğitimi ve spora ilişkin tutum dijital oyun oynama motivasyonunun yordayıcısı mıdır?. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 20(3), 69-79.
• Demir, G. T. & Cicioğlu, H. İ. (2019). Fiziksel aktiviteye katilim motivasyonu ile dijital oyun oynama motivasyonu arasındaki ilişkinin incelenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 17(3), 23-34.
• Ekinci, N. E., Yalçin, I., Özer, Ö. & Kara, T. (2017). An ınvestigation of the digital game addiction between high school students. Online Submission, Journal of Human Sciences, 14(4), 4989-4994.
• Erşan, Ş. (2017). Arranging play and learning environments in early years classroom. Educational research and practice, 54.
• Fedewa, AL., & Ahn, S. (2011). The effects of physical activity and physical fitness on children’s achievement and cognitive outcomes: a meta-analysis. Res Q Exerc Sport, 82(3), 521–535.
• Gökçearslan, Ş., & Günbatar, M. S. (2012). Ortaöğrenim öğrencilerinde internet bağımlılığı. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama Dergisi, 2, 10-12.
• Gökçearslan, Ş., & Durakoğlu, A. (2014). Ortaokul öğrencilerinin bilgisayar oyunu bağımlılık düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, (23), 419-435.
• Göldağ, B. (2018). Lise öğrencilerinin dijital oyun bağımlılık düzeylerinin demografik özelliklerine göre incelenmesi. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 1287-1315.
• Griffiths, M. D., & Davies, M. N. O. (2005). Videogame addiction: Does ıt exist? handbook of computer game studies. In (J. Goldstein ve J. Raessens (Eds.). Boston: MIT Pres, 359, 368.
• Gülbetekin, E., Güven, E., & Tuncel, O. (2021). Adolesanların dijital oyun bağımlılığı ile fiziksel aktivite tutum ve davranışlarını etkileyen faktörler. Bağımlılık Dergisi, 22(2), 148-160.
• Güvendi, B., Demir, G. T., & Keskin, B. (2019). Ortaokul öğrencilerinde dijital oyun bağımlılığı ve saldırganlık. OPUS International Journal of Society Researches, 11(18), 1194-1217.
• Hazar, Z., Demir, G. T., Namlı, S., & Türkeli, A. (2017). Ortaokul öğrencilerinin dijital oyun bağımlılığı ve fiziksel aktivite düzeyleri arasindaki ilşkinin incelenmesi. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 11(3), 320-332.
• Irmak, A. Y., & Erdoğan, S. (2016). Ergen ve genç erişkinlerde dijital oyun bağımlılığı: güncel bir bakış. Türk Psikiyatri Dergisi.
• Karasar, N. (1995). Bilimsel araştırma yöntemi, kavramlar, ilkeler. 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd. Kavlak, M., Sarılır, A. İ., & Tönbol, B. (2022). Dijital oyun bağımlılığı yalnızlığı tetikler mi?. Necmettin Erbakan Üniversitesi Ereğli Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 1-13.
• Kolçak, S. & Çakır, E. (2022). Ortaokul öğrencilerinin dijital oyun oynama motivasyonunun fiziksel aktiviteye katılım motivasyonu üzerine etkisi. Research in Sport Education and Sciences, 24(4), 113-118.
• Kolçak, S. (2020). Ortaokul öğrencilerinin dijital oyun oynama motivasyonunun fiziksel aktiviteye katılım üzerine etkisi (Yüksek lisans tezi). Kafkas Üniversitesi.
• Küçükvardar, M. & Türel, E. (2022). Covid-19 pandemisinde dijital oyun oynama düzeyi üzerine bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (47), 47-58.
• Lubans, DR., Morgan, PJ., Cliff, DP., Barnett, LM., & Okely, AD. (2010). Fundamental movement skills in children and adolescents review of associated health benefits. Sports Med, 40:1019–1035.
• Nergiz, H., & Nergiz, S. F. (2021). Çocuk, ergen veya gençlerde dijital oyun bağımlılığını araştıran ulusal lisansüstü tezlerin incelemesi. Gençlik Araştırmaları Dergisi, 9(23), 53-80.
• Orhan E. (2018). 10-14 Yaş Arasındaki Çocukların Fiziksel Aktivite Seviyesi, Dijital Oyun Bağımlılığı Ve Dikkat Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi.
• Pala, F. K., & Erdem, M. (2011). Dijital oyun tercihi ve oyun tercih nedeni ile cinsiyet, sınıf düzeyi ve öğrenme stili arasindaki ilişkiler üzerine bir çalişma. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(2), 53-71.
• Rothon C, Edwards P, Bhui K, Viner RM, Taylor S., & Stansfeld SA. (2010). Physical activity and depressive symptoms in adolescents: a prospective study. BMC Med, 8:1-9. 4.
• Sevimay Özer, D., & Özer, M. K. (2004). Çocuklarda motor gelişim. Nobel Yayın Dağıtım.
• Şahin, C., & Tuğrul, V. M. (2012). İlköğretim öğrencilerinin bilgisayar oyunu bağmlılık düzeylerinin incelenmesi. Zeitschrift für die Welt der Türken/Journal of World of Turks, 4(3), 115-130.
• Tansel, A., & Bodur, F. B. (2012). Wage inequality and returns to education in Turkey: A quantile regression analysis. Review of Development Economics, 16(1), 107-121.
• Taş, İ., Karacaoğlu, D., Akpınar, İ. & Taş, Y. (2022). Ergenlerde aile yaşam doyumu ile dijital oyun bağımlılığı arasındaki ilişkinin incelenmesi. Online Journal of Technology Addiction and Cyberbullying, 9(1), 28-42.
• Tekkurşun Demir, G., & Cicioğlu, H. (2018). Fiziksel aktiviteye katılım motivasyonu ölçeği (FAKMÖ): geçerlik ve güvenirlik çalışması. İnternational Journal Of Human Sciences, 15(4).
• Tekkurşun Demir, G., & Hazar, Z. (2018). Dijital oyun oynama motivasyonu ölçeği (DOOMÖ): geçerlik ve güvenirlik çalışması. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 12(2).
• Tobias, J. H., Steer, C. D., Mattocks, C. G., Riddoch, C., & Ness, A. R. (2007). Habitual levels of physical activity influence bone mass in 11‐year‐old children from the United Kingdom: findings from a large population‐based cohort. Journal of Bone and Mineral Research, 22(1), 101-109.
• Tüver, A. & Gümüş, H. (2024). Dijital oyun oynama motivasyonu ve serbest zaman fiziksel aktivite kısıtlayıcıları arasındaki ilişki: Ortaöğretim öğrencileri üzerine bir inceleme. Türkiye Spor Bilimleri Dergisi, 8(2), 59-74.
• Yılmaz, M. (2019). Çevrimiçi oyun bağımlılığı ile beden kitle indeksleri, benlik saygısı ve sosyal görünüş kaygısı arasındaki ilişki (Yüksek lisans tezi). Hasan Kalyoncu Üniversitesi.