Mütekaddimîn dönemi kelâm eserlerinde hüsün-kubuh ya da ta‘dîl-tecvîr gibi başlıklar altında ahlâka ilişkin teorik tartışmalar yapılmış ve bu tartışmalarla birlikte birbirinden oldukça farklı ahlâk teorileri ortaya çıkmıştır. Mu‘tezile ekolü varlık ve bilgi anlayışları ile paralel bir biçimde ahlâkın kaynağı, ahlâkî bilginin temelleri ve Tanrı-ahlâk ilişkisi gibi meseleleri rasyonel bir zeminde incelemeye çalışmıştır. Buna karşılık Eş‘arî ekol, Tanrı’nın emretmesini ve yasaklamasını merkeze koyan vahiy temelli bir anlayışı savunmuştur. Bu çalışmada Cüveynî ve Mu‘tezile ekolü özelinde, kelâm disiplinindeki teorik ahlâk tartışmalarının bir örneği sunulacaktır. “Ahlâkın kaynağı nedir?”, “İnsan ahlâkî bilgiyi nasıl elde eder?”, “Ahlâkî değerlerin doğası nedir?”, “Tanrı-ahlâk ilişkisi nasıl kurulmalıdır?” gibi ahlâk felsefesinin kadim problemlerine Mu‘tezile’nin yaklaşımı ve Cüveynî’nin, Kitâbü’l-İrşâd adlı eserinde Mu‘tezile ekolünün ahlâk düşüncesine yönelttiği epistemolojik, ontolojik ve teolojik eksenli eleştiriler çalışmanın problematiğini oluşturmaktadır. Böylece Cüveynî’nin Mu‘tezilî ahlâk düşüncesine yönelik eleştirileri üzerinden kelâmın mütekaddimîn döneminde ahlâk meselesinin nasıl ele alındığına odaklanılacak ve İslâm ahlâk literatürü içerisinde söz konusu teorik ahlâk tartışmalarının konumu tespit edilmeye çalışılacaktır.
The ethics was theoretically discussed under specific subjects such as husn and kubh (good and evil), or ta’dīl and tajwīr (justice and injustice) in the Kalām books of Muteqaddimīn period. Thanks to these debates quite different ethical theories from each other emerged. The school of Mu’tazila has sought to examine matters rationally such as the source of ethics, the basis of ethical knowledge, and God-Ethic relations in a parallel manner with their understanding of ontology and epistemology. The Esharī school, conversely, has advocated a revelation-based perspective that centers God’s order and prohibition. I will introduce an example of a debate on theoretical ethics in the discipline of Kalām, both on the subject of Juwaynī and the school of Mu’tazīla. The focus of the paper is Mu’tazili’s approach to the ancient problems of philosophy of ethics such as “What is the source of ethics?”, “How can humans reach ethical knowledge?”, “What is the nature of moral values?”, “How do we establish God-Ethic relations?”, and it also highlights criticisms of Juwaynī against Mutazilī’s approach to the ethics which are epistemologically, ontologically, and theologically based. Thus, I will examine how ethics was discussed in the Muteqaddimīn period by interrogating Juwaynī’s criticisms against Mutazilities approach, and I will try to show the position of ethical discussions in the literature.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 4 Sayı: 8 |