Oyun ve Tarihsel Olarak Oyunun Eğitimdeki Yeri

Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 1, 66 - 78, 20.04.2018

Gamze İnan Kaya

Öz

Oyun, bebeklikten
itibaren insan yaşantısının bir parçası olagelen ve zaman içinde biçim
değiştirerek varlığını sürdüren bir etkinliktir. Eğitim de, tıpkı oyun gibi,
yaşam boyu devam eden bir süreç olarak tanımlanmaktadır. Dolayısıyla, erken
dönemlerden itibaren insan hayatının parçası olmaya başlayan oyunun ve eğitimin
yolları sıklıkla kesişmektedir. Bu çalışmanın amacı, oyunun ve eğitimin
ilişkisinin, insanın doğası ve gelişimsel özelliklerini dikkate alan bir
perspektiften geçmişten bu yana önesürülen görüşler doğrultusunda
incelenmesidir. Tarihsel olarak oyun ve eğitim ilişkisini tartışmış olan çalışmaların
incelenmesine dayalı bir yöntemi olan bu derleme çalışmasında, ilk olarak, oyun
olgusunun insan hayatındaki konumu ve işlevini, evrimsel, sosyal, zihinsel
açılardan ele alan açıklamalara odaklanılmıştır. Oyun kavramının farklı
yönlerden incelenmesi ardından ise eğitim tarihinde, oyunun rolü hakkında
önesürülen görüşler üzerinde durulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Oyun, eğitim

Play and Historical Role of Play in Education

Öz

Play is a pervasive activity in human life. It
starts in very early months of life and continues through lifetime in different
forms and styles. Similarly, education is a lifelong concern. Play and
education, therefore, intercept and take place simultaneously in human
development. Due to this correspondence, the purpose of the study was to
examine the relationship between play and education from a developmental and
historical perspective. The method of the study was based on the review of the
relevant literature with a focus on historical ideas. Formerly, the place of
play in human life emphasizing the evolutionary, social and intellectual
aspects and following that the ideas proposed related to role of play in
education were revisited. 

Anahtar Kelimeler

Play, education

Kaynakça

• Ainswoth, M.D.S. (1969). Object relations, dependency, and attachment: A theroretical review of the infant-mother relationship. Child Development, 40, 969-1025.Ainsworth, M.D.S. ve Bell, S.M. (1970). Attachment, exploration, and separation: Illustrated by the behavior of one-year-olds in a strange situation. Child Development, 41(1), 49-67. Askins, L., Diasio, B., Szewerniak, D., & Cahill, S. M. (2013). Children with Developmental Disabilities and their Motivation to Play. The Open Journal of Occupational Therapy, 1(4), 4.Baltacıoğlu, İ.H. (1942). İçtimai mektep: Nazariyeleri ve prensipleri. Ankara: Maarif Matbaası. Baker, F. S. (2018). Shaping pedagogical approaches to learning through play: a pathway to enriching culture and heritage in Abu Dhabi kindergartens. Early Child Development and Care, 188(2), 109-125.Bateson, G. (1987). A theory of play and fantasy. In Steps to ecology of mind. (2nd ed.)(138-148). USA: Jason Aronson Inc. Bee, H., & Boyd, D. (2009). Çocuk gelişim psikolojisi (O. Gündüz, Çev.). İstanbul: Kaknüs. Bekoff, M. (2001). Social play behavior: Cooperation, fairness, trust, and the evolution of morality. Journal of Consciousness Studies 8: 81-90.Bekoff, M., and Allen, C. (1998). Intentional communication and social play: How and why animals negotiate and agree to play. In M. Bekoff, & J. A. Byers, (Eds.), Animal Play: Evolutionary, Comparative, and Ecological Perspectives (pp. 97-114). New York: Cambridge University Press.Bekoff, M., & Byers, J. A. (Eds.) (1998). Animal Play: Evolutionary, Comparative, and Ecological Approaches. New York: Cambridge University Press.Bowlby, J. (1969). Attachment and loss: Attachment. New York: Basic Books.Burghardt G. M. 2005. The Genesis of Animal Play: Testing the Limits. Cambridge (MA): MIT Press.Burghardt G. M. 2010. Defining and recognizing play. Pages 9–18 in Oxford Handbook of the Development of Play, edited by A. D. Pellegrini. Oxford (UK): Oxford University Press.
Dewey, J. (1996). Demokrasi ve eğitim (M.S. Otaran, Çev.). İstanbul: Başarı Yayımcılık. (Orjinal çalışma basım tarihi 1915.)Dewey, J. (2007). Deneyim ve eğitim (S. Akıllı, Çev.). Ankara: ODTÜ Yayıncılık. (Orjinal çalışma basım tarihi 1998.)Eaton, H. L. (1970). An historical look at ethology: A shot in the arm for comparative psychology. Journal of the History of the Behavioral Sciences, 6(2), 176-187.Erdoğan, İ. (2014). Milli eğitime dair: mülahazalar (3. baskı). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. Frost, J. L, Wortham, S. C., & Reifel, S. (2012). Play’s history: ideas, beliefs, and activities. In Play and child development (4th ed.). (1-26). New Jersey: Pearson. Holland, P.C., & Ball, G.F. (2003). The psychology and the ethology of learning. In I.B. Weiner, & D.K. Freedheim, (Eds.), Handbook of Psychology: Biological Psychology (457-497). USA: Wiley. Holzman, L. (2009). Vygotsky at work and play. New York: Routledge. Huizinga, J. (2017). Homo ludens: Oyunun toplumsal işlevi üzerine bir deneme. İstanbul: Ayrıntı. Gander, M.J., & Gardiner, H.W. (2004). Çocuk ve ergen gelişimi (5. baskı). (A. Dönmez, N. Çelen ve B. Onur, Çev.). Ankara: İmge Kitabevi. Graham, K. L., & Burghardt, G. M. (2010). Current perspectives on the biological study of play: signs of progress. The Quarterly Review of Biology, 85(4), 393-418.Kansu, N.A. (1948). Pedagoji tarihi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.Lancy, D. F. (1980). Play in species adaptation. Annual review of Anthropology, 9(1), 471-495.Lancy, D. F. (2015). Mapping the landscape of children’s play. The Handbook of the Study of Play, 2, 435-444.Lorenz, K., & Kickert, RW. (1981). The foundations of ethology. NewYork: Springer.Makarenko, A. S. (1996). Ailede ve Okulda Çocuk Eğitimi (5. baskı). (Ş. Ünsaldı, Çev.). İstanbul: Sorun Yayınları. Miller, P.H. (2011). Theories of developmental psychology (5th ed). NewYork: Worth Publishers. Nicolopoulou, A. (2004). Oyun, bilişsel gelişim ve toplumsal Dünya: Piaget, Vygotsky ve sonrası. (M.T. Bağlı, Çev.) Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2), 137-169. (Orjinal çalışma basım 1993, Human Development, 36(1), 1-23). Onur, B. (2008). Gelişim psikolojisi: yetişkinlik, yaşlılık, ölüm (8. baskı). Ankara: İmge Kitabevi.Özakpınar, Y. (2011). Psikoloji tarihi: Başlangıcından bugüne psikolojinin dönüşümü. İstanbul: Ötüken Neşriyat. Pellegrini A. D. 2009. The Role of Play in Human Development. Oxford (UK) and New York: Oxford University Press.
Peprnik, J. (2001). Jan Amos Comenius, 1592-1670. In J. A. Palmer, L. Bresler , & D.E. Cooper, (Eds.), Fifty major thinkers on education: From Confucius to Dewey. (pp. 46-49). London: Routledge. Piaget, J. (1955). The construction of reality in the child. (Trans. M. Cook). Oxon: Routledge.Piaget, J. (1962). Play, dreams and imitation in childhood. (Trans. C. Gattegno, & F. M. Hodgson). New York: W.W. Norton. Pinker, S. (2010). İnsan doğasının modern inkarı. (M. Doğan, Çev.). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi. (Orjinal çalışma basım tarihi 2002.)Platon. (2006). Devlet. (S. Eyüboğlu ve M. A. Cimcoz, Çev.). İstanbul: İş Bankası Kültür Yayınları. Reeve, C.D.C. (2003). The socratic movement. In R. Curren, (Ed.), A companion to the philosophy of education (pp. 7-24). UK: Blackwell Publishing. Rousseau, J. J. (2006). Emile: Bir Çocuk Büyüyor (4. baskı). (Ü. Akagündüz, Çev.). İstanbul: Selis Kitaplar. Russell, B. (2001). Eğitim üzerine (5. baskı) (N. Bezel, Çev.). İstanbul: Say Yayınları. (Orjinal çalışma basım tarihi 1926.)Santrock, J. W. (1997). Life-span development (6th ed.). USA: Brown & Benchmark Publishers. Schultz, D.P., & Schultz, S.E. (2004). A history of modern psychology (8th ed.). Belmont, CA: Thomson Wadsworth. Smith, P. K. (1982). Does play matter? Functional and evolutionary aspects of animal and human play. Behavioral and brain sciences, 5(1), 139-155.Smith, R. (2001). John Locke, 1632-1704. . In J. A. Palmer, L. Bresler , & D.E. Cooper, (Eds.), Fifty major thinkers on education: from Confucius to Dewey. (pp. 50-54). London: Routledge. Stern, D. N. (2002). The first relationship: Infant and mother. USA: Harvard University Press.Türk Dil Kurumu (TDK). Büyük Türkçe Sözlük. 20.03.2014, http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.51a83e02974c43.05522137 Uluğ, M. O., Karadağ, D., & Selçuk, Y. (1997). Niçin oyun?: çocuğun gelişiminde ve çocuğu tanımada oyunun önemi. İstanbul: Göçebe.Vandenberg, B., & Kielhofner, G. (1982). Play in evolution, culture, and individual adaptation: Implications for therapy. American Journal of Occupational Therapy, 36(1), 20-28.VanHoorn, J., Nourot, P. M., Scales, B., & Alward, K. R. (2014). Play at the center of the curriculum. Pearson Higher Ed.Viney, W. & King, D.B. (1998). A history of psychology: Ideas and context (2nd ed.). Massachusetts: Allyn & Bacon. Vygotsky, L. S. (1998). Düşünce ve Dil (2. baskı). (S. Koray, Çev.). İstanbul: Toplumsal Dönüşüm Yayınları. (Orjinal çalışma basım tarihi 1961.)Vygotsky, L.S. (1933). Play and its role in the mental development of the child. 05.03.2014, http://www.marxists.org. Walsh, D.J., Chung, S., & Tufekci, A. (2001). Friedrich Wilhelm Froebel, 1782-1852. In J. A. Palmer, L. Bresler, & D.E. Cooper, (Eds.), Fifty major thinkers on education: from Confucius to Dewey. (pp. 103-108). London: Routledge. Whitaker, C.A., & Keith, D.V. (1981). Symbolic-experiential family therapy. In A.S. Gurman, & D.P. Kniskern, (Eds.), Handbook of family therapy (pp. 187-225). New York: Brunner/Mazel Publishers. Winnicott, D. W. (1998). Oyun ve gerçeklik. (T. Birkan, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları. (Orjinal çalışma basım tarihi 1971.)Zulliger, H. (1997). Çocukta oyunla tedavi. (K. Şipal, Çev.). İstanbul: Cem Yayınevi. (Orjinal çalışma basım tarihi 1962.)