EĞİTİME İŞLEVSELCİ BİR YAKLAŞIMLA KANT OKUMASI

Yıl 2015, Cilt: 4 Sayı: 8, 87 - 100, 01.06.2015

Muhittin Şahin

Öz

Bu çalışma, 18.yy Aydınlanma düşünürlerinden Immanuel Kant’ın eğitime yaklaşımının işlevselci bir bakışla açıklanmasını amaçlamaktadır. Eğitime işlevselci bir yaklaşım, eğitimin diğer toplumsal kurumlarla etkileşimli bir şekilde makro açıdan ele alınmasıdır. Eğitimin toplumdaki işlevinin özünde ise bireyin toplumla uyumlaştırılması ve toplumun sürekliliğinin sağlanması yer almaktadır. İşlevselcilikte toplum, bir organizma olarak kabul edilmektedir ve herhangi bir kısımdaki aksaklığın ortaya çıkması durumunda işlevsel olan toplumun kendini yenileyebildiği varsayılır. Aydınlanma düşünürleri, toplum hakkındaki görüşlerini geliştirirken insanmerkezli bir yaklaşım sergilemişlerdir; bu eksende özellikle Rousseau’nun Emile adlı yapıtında geliştirdiği insanın doğuştan iyi olduğu, fakat insan elinde bozulduğu fikrinin birçok Aydınlanmacı düşünürü etkilediği söylenebilmektedir. Aydınlanma düşüncesinde temel olan insan aklı ve onun kullanılmasıdır. Kant, yaklaşımında bireyselci bir özellik sergilemesine rağmen, onun eğitimle nihai amacı topyekun tüm insanlığın ahlaki mükemmelliğe ulaştırılmasıdır. Bunun sağlanmasında ise serbest eğitim ile okul eğitimini önemsemektedir; nitekim serbest eğitimle bireyin toplumsallaşması, okul eğitimi ile de gelecekte icra edeceği mesleğe yerleştirilmesi amaçlanmaktadır. Bu yüzden Kant’ın eğitim düşüncesi işlevselci paradigmaya paralel bir boyutta olup, denge-uyum ve süreklilik fikirlerine yakındır

Anahtar Kelimeler

Kant, işlevselcilik, toplum, eğitim, ahlaki eğitim

READING KANT IN THE LIGHT OF FUNCTIONALIST APPROACH TO EDUCATION

Öz

This study intends to clarify Immanuel Kant’s an 18th century Enlightenment thinker thoughts on education in the light of functionalist approach. Functionalist approach to education aims at analyzing society in a macro level in which society is thought as inter-institutional interaction. Socialization of human being and the continuity of the society are the cores of the functions of education in a society. In functionalism, society is accepted as an organism and if there occurs a disorder it is assumed that society should heal itself. Enlightenment thinkers put human in the center of their understanding the society; in this context the idea, developed by Rousseau in the work Emile, that human is endowed purity and goodness but corrupted in the hands of society considerably affected various thinkers in the Enlightenment period. The fundamental issue in this period is the human mind and its use. Although Kant presents an individualistic approach, his ultimate goal with education is to make total humanity attain moral perfection. To achieve this goal he places importance on free and school aspects of education. In fact it is aimed to socialize the human in free education and to provide them with a certain occupation in schhol education. Kant’s thoughts on education, accordingly is close to balance-adaptationdurability and continuity that are parallel to functionalist characteristics

Anahtar Kelimeler

Kant, functionalism, society, education, moral education

Kaynakça

• Aytaç, K. (2009). Avrupa Eğitim Tarihi: Genel Bir Bakış. Ankara: Doğu-Batı Yayınları.
• Çilingir, L. ve Küçükali, R. (2004). Immanuel Kant’ın Eğitim Anlayışı. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı: 10. ss. 81-98.
• Davis, K. (1959). The Myth of Functional Analysis as a Special Method in Sociology and Anthropolgy. American Sociological Review 24/6. pp. 757-772.
• Doğan, İ. (2011). Eğitim Sosyolojisi. Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık.
• Durkheim, E. (1956). Education and Sociology. New York: Free Press.
• Durkheim, E. (1961). Moral Education: A Study in Theory and Application of the Sociology of Education. New York: Free Press.
• Giesinger, J. (2012a). Kant’s Account of Moral Education. Educational Philosophy and Theory. 44/7. pp. 775-786.
• Gonzales, A.M. (2011). Kant’s Philosophy of Education: Between Relational and Systemic Approaches. Journal of Philosophy of Education. 45/3. pp.433-454.
• Haviland, W.A., Prins, H.E.L., Walrath, D, McBride, B. (2008). Kültürel Antropoloji. (Çev., İ.D.E.Sarıoğlu). İstanbul: Kaknüs Yayıncılık.
• İnal, K. (1991). Durkheim’ın Eğitim Anlayışı. A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 24/2. s. 511 – 518.
• Kant, I. (1900). Kant on Education. (Transl. A. Churton). Boston: D.C. Heath & CO. Publishers.
• Kant, I. (2013). Eğitim Üzerine: Ruhun Eğitimi, Ahlaki Eğitim, Pratik Eğitim. (Çev. A.Erdoğan). İstanbul: Say Yayıncılık.
• Louden, R.B. (1997). The Education of Humanity: A Kantian Primer. Journal of Education. 179/1. pp. 77-98.
• Merton, R.K. (1968). Social Theory and Social Structure. New York: The Free Press.
• Murphy, R. and Davis, A.B. (1979). Sociological Theories of Education. McGraw Hill.
• Parsons, T. (1959). The School Class as a Social System: Some of its Functions in American Society. Harvard Educational Review (A Special Issue: Sociology and Education) 29/4. pp.297-318.
• Platon. (2011). Devlet. (Çev., S.Eyüboğlu ve M. A. Cimcoz). İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.
• Popper, K.R. (2010). Açık Toplum ve Düşmanları: Cilt I. (4. Baskı). (Çev., M. Tunçay). Ankara: Liberte Yayınları.
• Ritzer, G. (2013). Sosyoloji Kuramları. (Çev., H.Hülür). Ankara: DeKi Basım Yayın.
• Schaffar, B. (2014). Changing the Definition of Education: On Kant’s Educational Paradox Between Freedom and Restrain. Stud Philos Educ. 33. pp. 5-21. 100