Creative Cities and Living Culture

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 4, 2 - 23, 31.05.2020

Nebi Özdemir Ecem Ozdemir

Öz

YARATICI KENTLER VE YAŞAYAN KÜLTÜR

Öz

Bu makalede UNESCO’nun Yaratıcı Kentler Ağı, dolayısıyla yaratıcı kent yaklaşımı ile gelenek kültürü ilişkisinin farklı boyutlarıyla incelenmesi amaçlanmaktadır. Nitekim Birleşmiş Milletler’in kalkınmadan sorumlu birim ve programının yanında UNESCO’nun yaşayan kültürel miras ve özellikle kültür endüstrileri merkezli kültürel ifadelerin çeşitliliği hakkındaki sözleşmeleri ile Yaratıcı Kentler Ağı hemen hemen eş zamanlı olarak oluşturulması kültürün ekonomik değerini belirginleştirilmiştir. UNESCO’nun Yaratıcı Kentler Ağı yaratıcı sınıf, kültürel ve yaratıcı ekonomi ve endüstrilerin gelişme sürecinde ortaya çıkmıştır. Dünya Fikri Mülkiyet Örgütü’nün (WIPO) geleneksel bilgi, kültürel ifadeler ve genetik kaynaklarla coğrafi işaretler kapsamındaki faaliyetleri de yaratıcı kentler yaklaşımı ile yaşayan kültürel miras ilişkisinin farklı boyutlarını ortaya koymaktadır. Yine bu çalışmada medya ve kültür turizmi de söz konusu ilişkinin çözümlenmesini sağlayan alanlar olarak değerlendirilmektedir. Yaratıcı kentler yaklaşımı kapsamında özellikle yaşayan kültürel miras ile ilgili sorunlar ve fırsatlar da bu araştırmada ele alınmaktadır. Özetle bu çalışmada yaratıcı kentler ile yaşayan kültürel miras ilişkisinin yerel sürdürülebilir kalkınmanın kaynağı olarak değerlendirilebileceği vurgulanmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Yaratıcı kentler, , yaşayan kültürel miras, , kültürel ve yaratıcı endüstriler, yerel sürdürülebilir kalkınma, kentlerin kültür ekonomisi

Kaynakça

• AJANOVİC, Edina ve Beykan Çizel (2015). “UNESCO Yaratıcı Kentler Ağı ile Antalya Kentinin Değerlendirilmesi”, Mediterranean Journal of Humanities, V/1: p. 1- 16. AKIN, Nisa ve Barış Bostancı (2017). “UNESCO Yaratıcı Şehirler Ağı Kapsamında Gaziantep: Mevcut Raporlar Bağlamında Bir Değerlendirme”, Süleyman Demirel Üniversitesi-Vizyoner Dergisi, S.19, s. 110- 124. AKKAYA, Sunay (2016). Kent İmgeleri ve Günümüz Kent Markası Tasarımına Etkisi. Ankara: Grafiker Yay. BİLGE, Bilal, N. Demirbaş ve M. Artukoğlu (2019). “Türkiye’de Coğrafi İşaretli Gıda Ürünlerinin Gurme Turizmi Açısından Önemi”, Tarım Ekonomisi Dergisi, S. 25 (1): s.127- 132. DURLU-ÖZKAYA, Fügen, S. Sünnetçioğlu ve A. Can (2013). “Sürdürülebilir Gastronomi Turizmi Hareketliliğinde Coğrafi İşaretlemenin Rolü”, Journal of Tourism and Gastronomy Studies, S.1/1, s.13- 20. FEDAKÂR, Pınar ve G. Kuzay-Demir (2018). “Yaşayan İnsan Hazineleri Programının Somut Olmayan Kültürel Mirasın Sürdürülebilirliği Bağlamında Değerlendirilmesi”, Milli Folklor, S.120, s. 90- 101. FİDAN, Süleyman (2017). Âşıklık Geleneği ve Medya Endüstrisi: Geleneksel Müziğin Medyadaki Serüveni, Ankara: Grafiker Yay. FLORIDA, Richard (2012). The Rise of The Creative Class, (Previous edition published in 2002) NY: Basic Books. GEZER, Büşra (2019). Yaratıcı Sınıf ve Soylulaşma İlişkisi: Yel değirmeni Örneği, T.C. Yıldız Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Şehir ve Bölge Planlama Anabilim Dalı, Kentsel Dönüşüm Programı, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi. GÜLÜM, Erol (2015). “Yaratıcı Turizm- Halk Kültürü İlişkisi ve Yerelin Popülerleşmesi”, Milli Folklor, S.105, s. 87- 98. GÜRBÜZ, Semra, G. Özaltın-Serçek ve L. Toprak (2017). “Mardin’in UNESCO Yaratıcı Şehirler Ağında ‘Gastronomi Kenti’ Olabilirliğine İlişkin Paydaş Görüşleri”, Journal of Tourism and Gastronomy Studies, S. 5/1, s. 124- 136. HARTLEY, J, J. Potts, S. Cunningham, T. Flew, M. Keane and J. Banks (2013). Key Concepts in Creative Industries, London: SAGE Publications Ltd. KONG, Lily and J. O’Connor (edt.) (2009). Creative Economies, Creative Cities, Dordrech, Heidelberg, London, New York. ÖZDEMİR, Nebi (2005). Cumhuriyet Dönemi Türk Eğlence Kültürü. Ankara: Akçağ Yay. ÖZDEMİR, Nebi (2012). Kültür Ekonomisi ve Yönetimi. Ankara: Hacettepe Yay. ÖZDEMİR, Nebi (2017). Kültür Bilimi ve Yönetimi. Ankara: Grafiker Yay. ÖZDEMİR, Nebi (2018). “Geleneksel Bilgi ve Kültür Ekonomisi”, E.Ü. Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi, S.1/1 Yaz, s. 1- 28. ÖZDEMİR, Nebi (2019). “Kuşaklararasılık ve Kültürel Değişme”, Çocuk ve Medeniyet, S. 2019/1: s. 125- 149. ÖZDEMİR, Nebi ve A. Öger (Edt.) (2019). Kültürel Miras Yönetimi. Ankara: Grafiker Yay. RICHARDS, Greg and C. Raymond (2000). “Creative Tourism”. ATLAS News, No. 23: p. 16-20. SCOTT, Allen J. (2000). The Cultural Economy of Cities. London: Sage Publications. URL-1: https://ideas.repec.org/a/rrs/journl/v3y2009i1p82-91.html URL-2: https://en.unesco.org/creative-cities/creative-cities-map URL-3: http://www.unesco.org.tr /Pages/88/129/UNESCO-Yarat%C4%B1c%C4%B1-S%CC%A7ehirler-Ag%CC %86%C4%B1 URL-4: https://ich.unesco.org/doc/src/00156-EN.pdf; https://ich.unesco.org/doc/src/00160-EN.pdf URL-5:https://bangkok.unesco.org/content/digital-solutions-empower-women-and-safeguard-traditional-crafts URL-6: https://www.undp.org/content/undp/en /home/sustainable-development-goals/goal-5-gender-equality.html URL-7: http://www.unesco.org/new /en/culture/themes/cultural-diversity/culturalexpressions/programmes/global-alliance-for-cultural-diversity/). URL-8: https://www.turkpatent.gov.tr/TURKPATENT/ geographicalRegisteredList/ (E.T:02.04.2020) URL-9: http://www.creativetourismnetwork.org/ interview-with-professor-greg-richards-co-inventor-of-the-creative-tourism-concept/ URL-10: https://www.skansen.se/en/ YÜCEL, Derya (2015). “Kentsel ‘Soylulaştırma’da Yaratıcı Endüstrilerin Rolü ve Yeldeğirmeni Örneği”, Genç Sanat Dergisi, Mart, s. 1- 8. ZENGİN, Hayat ve G. Kılınç-Ürkmez (2013), “Yaratıcılık, Yaratıcı Stratejiler ve Anadolu Kentleri: Kayseri Üzerinden Bir Değerlendirme”, İdealkent, S. 8, Ocak, s. 86- 111.