Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Impact of the Montreal Protocol on Decision-Making Processes for Participation: A Case Study of Türkiye

Yıl 2024, Cilt: 21 Sayı: 84, 85 - 102, 09.12.2024
https://doi.org/10.33458/uidergisi.1539238

Öz

This study provides a comprehensive analysis of Türkiye's decision-making processes in the context of the international ozone regime, particularly focusing on the country's engagement in the Vienna Convention and the Montreal Protocol during the 1980s and early 1990s. Utilizing process tracing methodology and primary sources, and adopting an interest-based framework the research delves into Türkiye's involvement and pinpoints the principal determinants of its international environmental policy. The study argues that Türkiye's approach to environmental cooperation in the Convention and Protocol was shaped by the incentive and sanction provisions of the Montreal Protocol, efforts to align Türkiye's commercial and political relations with the European Community, the growing involvement of Western countries in the agreements, and the potential environmental prestige gained from cooperative endeavors. The study emphasizes the trade provisions and Article 5 status within the Montreal Protocol, both of which played a critical role in influencing Türkiye's policy choices. This significance primarily stems from the requirement for new calculations in abatement costs. It illuminates the causal links between specific design elements of the ozone regime and their impact on Türkiye's policy decisions.

Kaynakça

  • 07/101- 2274/02937. 1989. Gerekçe. Ankara: T.C. Başbakanlık Kanunlar ve Kararlar Genel Müdürlüğü.
  • Akçalı Emel, Evrim Görmüş, and Soli Özel. 2023. Turkey’s Green Imagination: The Spatiality of the Low-Carbon Energy Transition within the EU Green Deal. Uluslararası İlişkiler 20, 77: 127-146.
  • Algan, Nesrin. 2019. Doğa ve İklim Söyleşileri - 4 Türkiye’de Çevre Koruma(ma)nın Tarihi. İstanbul Policy Center.
  • Amendment to the Montreal Protocol on Substances That Deplete the Ozone Layer. 1990. United Nations Treaty Series 1598 (26369): 469.
  • Anlar Güneş, Şûle. 2011. İklim Değişikliği Yükümlülüklerine Uygunluğun Sağlanması: Kyoto Protokolü Uygunluk Mekanizması. Uluslararası İlişkiler 8, 31: 69-94.
  • B.02.0.KKG/101-750/03761. 1994. Gerekçe. Ankara: T.C. Başbakanlık Kanunlar ve Kararlar Genel Müdürlüğü.
  • Barrett, Scott. 1994. Self-Enforcing International Environmental Agreements. Oxford Economic Papers 46: 878–894.
  • Barrett, Scott. 2008. Climate Treaties and the Imperative of Enforcement. Oxford Review of Economic Policy 24, 2: 239–258.
  • Barrett, Scott, and Robert N. Stavins. 2003. Increasing Participation and Compliance in International Climate Change Agreements. International Environmental Agreements Politics Law and Economics. https://doi.org/10.1023/b:inea.0000005767.67689.28.
  • Baykut, Fikret. 1975. Kirlenme ve Acı Sonuçları. Cumhuriyet, May 10.
  • Bildirici, Faruk. 1989. ABD’den Özal’a Ozon Mektubu. Cumhuriyet, February 28.
  • Cumhuriyet. 1987. Atmosferin Delinmesine Aldırmıyoruz. Cumhuriyet, March 28.
  • DeSombre, Elizabeth R. 2000. The Experience of the Montreal Protocol: Particularly Remarkable, and Remarkably Particular. UCLA Journal of Environmental Law and Policy 19, 1: 49–81.
  • George, Alexander L., and Andrew Bennett. 2005. Case Studies and Theory Development in the Social Sciences. Cambridge, MIT Press.
  • Gjerde, Kristina M, Nichola A. Clark, Clément Chazot, Klaudija Cremers, Harriet Harden-Davies, Daniel Kachelriess, Cymie R. Payne, et al. 2022. Getting Beyond Yes: Fast-Tracking Implementation of the United Nations Agreement for Marine Biodiversity Beyond National Jurisdiction. NPJ Ocean Sustainability. https://doi.org/10.1038/s44183-022-00006-2.
  • İpekçi, İsmail Cem. 1972. Teknik ve Tehlike. Milliyet, March 11.
  • Kirk, Elizabeth A. 2020. The Montreal Protocol or the Paris Agreement as a Model for a Plastics Treaty? Ajil Unbound. https://doi.org/10.1017/aju.2020.39.
  • Kılıçkaya, Belkıs. 1989. Delmeyen Deodorant. Milliyet, July 1.
  • Mazlum, Semra Cerit. 2006. Dış Politika Sorunu Olarak Çevre: Rio’dan Johannesburg’a Türkiye’de Çevre Dış Politikası ve STK’lar. In Sivil Toplum ve Dış Politika Yeni Sorunlar, Yeni Aktörler, eds. Semra Cerit Mazlum and Erhan Doğan. İstanbul, Bağlam Yayıncılık: 291–324.
  • Mazlum, Semra Cerit. 2009. Turkey’s Foreign Policy on Global Atmospheric Commons: Climate Change and Ozone Depletion. In Climate Change and Foreign Policy: Case Studies from East to West, ed. P G Harris. London, Routledge: 68–84.
  • Milliyet. 1975. Sesüstü Hızda Giden Uçakların Deri Kanserine Yol Açtığı Öne Sürüldü. Milliyet, February 8.
  • Montreal Protocol on Substances That Deplete the Ozone Layer. 1987. United Nations Treaty Series 1522 (26369).
  • Oran, Baskın. 1996. Türk Dış Politikası: Temel İlkeleri ve Soğuk Savaş Ertesindeki Durumu Üzerine Notlar. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi 51, 1: 353–370.
  • Öztürk, Sefa. 2023. Balancing Responsibilities: The Integration of CBDR in the Montreal Protocol. Sürdürülebilir Çevre Dergisi 3, 2: 75–84.
  • Parson, Edward A. 2003. Protecting the Ozone Layer: Science and Strategy. Oxford, Oxford University Press.
  • Raubenheimer, Karen, and Alistair Mcllgorm. 2017. Is the Montreal Protocol a Model That Can Help Solve the Global Marine Plastic Debris Problem? Marine Policy 81: 322–329.
  • Sprinz, Detlef F., and Tapani Vaahtoranta. 1994. The Interest-Based Explanation of International Environmental Policy. International Organization 48, 1: 77–105.
  • Sprinz, Detlef F., and Tapani Vaahtoranta. 2002. National Self-Interest: A Major Factor in International Environmental Policy Formulation. In Encyclopedia of Global Environmental Change Responding to Global Environmental Change, eds. Ted Munn and Mostafa K. Tolba. Chichester, Wiley: :323–328.
  • TBMM. 1988. 12 nci Birleşim 13.10.1988 Perşembe. T.B.M.M. Tutanak Dergisi 15, 12: 168–226.
  • TBMM. 1989. 58 inci Birleşim 14.2.1989 Salı. T.B.M.M. Tutanak Dergisi 23, 58: 88–137.
  • TBMM. 1990. Ozon Tabakasının Korunmasına Dair Viyana Sözleşmesine Katılmamızın Onaylanmasımn Uygun Bulunduğu Hakkında Kanun Tasansı ve Sağlık ve Sosyal İşler ve Dışişleri Komisyonları Raporları (1/583). Esas.1/583 Karar.6. Ankara, TBMM.
  • TBMM. 1992. 46 Ncı Birleşim 18.12.1992 Cuma. T.B.M.M. Tutanak Dergisi 25, 46: 321–434.
  • T.C. Resmî Gazete. 1979. Kozmetik Yönetmeliği. no. 16778.
  • T.C. Resmî Gazete. 1983. 8 Ekim 1979 Tarih ve 16778 Sayılı Resmî Gazete’de Yayımlanarak Yürürlüğe Giren Kozmetik Yönetmeliğinin Değiştirilmesi Hakkındaki Yönetmelik. no. 18095.
  • T.C. Resmî Gazete. 1990. “Ozon Tabakasının Korunmasına Dair Viyana Sözleşmesi” ve “Ozon Tabakasını İncelten Maddelere Dair Montreal Protokolü”. no. 20629: 1–96.
  • Termodinamik. 1994. Dupond Cantaş İşbirliği Ile “Soğutucu Akışkanlar” Semineri. Termodinamik, November. https://www.termodinamik.info/haberler/dupondcantas-isbirligi-ile-sogutucu-akiskanlar-semineri.
  • TTGV Project Coordinator. 2022. Interview by Sefa Öztürk.
  • Türkiye Çevre Sorunları Vakfı. 1983. Türkiye’nin Çevre Sorunları ’83. Ankara, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
  • Türkiye Çevre Sorunları Vakfı. 1986. Sanayi ve Çevre Konferansı. Ankara, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
  • Türkiye Çevre Sorunları Vakfı. 1987. Şehirleşme ve Çevre Konferansı. Ankara, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
  • Türkiye Çevre Sorunları Vakfı. 1988. Nüfus ve Çevre Konferansı. Ankara, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
  • Türkiye Çevre Sorunları Vakfı. 1990a. Sürdürülebilir Kalkınma Konferansı 29-30 Kasım 1989. Ankara, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
  • Türkiye Çevre Sorunları Vakfı. 1990b. Turizm ve Çevre Konferansı 3-5 Ekim 1990. Ankara, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
  • Türkiye Çevre Sorunları Vakfı. 1999. Türkiye’nin Çevre Sorunları’99. Ankara, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
  • UNEP/Ozl.Conv.1/5. 1989. Conference of the Parties to the Vienna Convention for the Protection of the Ozone Layer. Helsinki, United Nations.
  • UNEP/OzL.Pro.1/5. 1989. First Meeting of Parties to the Montreal Protocol on Substances That Deplete the Ozone Layer. Helsinki, United Nations.
  • UNEP/OzL.Pro.2/Bur/1/R.2. 1990. Bureau of the Second Meeting of the Parties to the Montreal Protocol. Nairobi, United Nations. https://ozone.unep.org/sites/default/files/Meeting_Documents/Bureaux/2mop_bur1-rev2.e.pdf.
  • UNEP/OzL.Pro.3/11. 1991. Third Meeting of the Parties to the Montreal Protocol on Substances That Deplete the Ozone Layer. Nairobi, United Nations.
  • UNEP/OzL.Pro/ExCom/8/17. 1992. Turkey Country Program For Phaseout of Ozone Depleting Substances. Montreal, UNEP.
  • Ural, Engin. 2014. Çevremizde 40 Yıl Anılar, Düşünceler. Ankara, Efil.
  • Vienna Convention for the Protection of the Ozone Layer. 1985. United Nations Treaty Series 1513 (26164): 293.

Impact of the Montreal Protocol on Decision-Making Processes for Participation: A Case Study of Türkiye

Yıl 2024, Cilt: 21 Sayı: 84, 85 - 102, 09.12.2024
https://doi.org/10.33458/uidergisi.1539238

Öz

This study provides a comprehensive analysis of Türkiye's decision-making processes in the context of the international ozone regime, particularly focusing on the country's engagement in the Vienna Convention and the Montreal Protocol during the 1980s and early 1990s. Utilizing process tracing methodology and primary sources, and adopting an interest-based framework the research delves into Türkiye's involvement and pinpoints the principal determinants of its international environmental policy. The study argues that Türkiye's approach to environmental cooperation in the Convention and Protocol was shaped by the incentive and sanction provisions of the Montreal Protocol, efforts to align Türkiye's commercial and political relations with the European Community, the growing involvement of Western countries in the agreements, and the potential environmental prestige gained from cooperative endeavors. The study emphasizes the trade provisions and Article 5 status within the Montreal Protocol, both of which played a critical role in influencing Türkiye's policy choices. This significance primarily stems from the requirement for new calculations in abatement costs. It illuminates the causal links between specific design elements of the ozone regime and their impact on Türkiye's policy decisions.

Kaynakça

  • 07/101- 2274/02937. 1989. Gerekçe. Ankara: T.C. Başbakanlık Kanunlar ve Kararlar Genel Müdürlüğü.
  • Akçalı Emel, Evrim Görmüş, and Soli Özel. 2023. Turkey’s Green Imagination: The Spatiality of the Low-Carbon Energy Transition within the EU Green Deal. Uluslararası İlişkiler 20, 77: 127-146.
  • Algan, Nesrin. 2019. Doğa ve İklim Söyleşileri - 4 Türkiye’de Çevre Koruma(ma)nın Tarihi. İstanbul Policy Center.
  • Amendment to the Montreal Protocol on Substances That Deplete the Ozone Layer. 1990. United Nations Treaty Series 1598 (26369): 469.
  • Anlar Güneş, Şûle. 2011. İklim Değişikliği Yükümlülüklerine Uygunluğun Sağlanması: Kyoto Protokolü Uygunluk Mekanizması. Uluslararası İlişkiler 8, 31: 69-94.
  • B.02.0.KKG/101-750/03761. 1994. Gerekçe. Ankara: T.C. Başbakanlık Kanunlar ve Kararlar Genel Müdürlüğü.
  • Barrett, Scott. 1994. Self-Enforcing International Environmental Agreements. Oxford Economic Papers 46: 878–894.
  • Barrett, Scott. 2008. Climate Treaties and the Imperative of Enforcement. Oxford Review of Economic Policy 24, 2: 239–258.
  • Barrett, Scott, and Robert N. Stavins. 2003. Increasing Participation and Compliance in International Climate Change Agreements. International Environmental Agreements Politics Law and Economics. https://doi.org/10.1023/b:inea.0000005767.67689.28.
  • Baykut, Fikret. 1975. Kirlenme ve Acı Sonuçları. Cumhuriyet, May 10.
  • Bildirici, Faruk. 1989. ABD’den Özal’a Ozon Mektubu. Cumhuriyet, February 28.
  • Cumhuriyet. 1987. Atmosferin Delinmesine Aldırmıyoruz. Cumhuriyet, March 28.
  • DeSombre, Elizabeth R. 2000. The Experience of the Montreal Protocol: Particularly Remarkable, and Remarkably Particular. UCLA Journal of Environmental Law and Policy 19, 1: 49–81.
  • George, Alexander L., and Andrew Bennett. 2005. Case Studies and Theory Development in the Social Sciences. Cambridge, MIT Press.
  • Gjerde, Kristina M, Nichola A. Clark, Clément Chazot, Klaudija Cremers, Harriet Harden-Davies, Daniel Kachelriess, Cymie R. Payne, et al. 2022. Getting Beyond Yes: Fast-Tracking Implementation of the United Nations Agreement for Marine Biodiversity Beyond National Jurisdiction. NPJ Ocean Sustainability. https://doi.org/10.1038/s44183-022-00006-2.
  • İpekçi, İsmail Cem. 1972. Teknik ve Tehlike. Milliyet, March 11.
  • Kirk, Elizabeth A. 2020. The Montreal Protocol or the Paris Agreement as a Model for a Plastics Treaty? Ajil Unbound. https://doi.org/10.1017/aju.2020.39.
  • Kılıçkaya, Belkıs. 1989. Delmeyen Deodorant. Milliyet, July 1.
  • Mazlum, Semra Cerit. 2006. Dış Politika Sorunu Olarak Çevre: Rio’dan Johannesburg’a Türkiye’de Çevre Dış Politikası ve STK’lar. In Sivil Toplum ve Dış Politika Yeni Sorunlar, Yeni Aktörler, eds. Semra Cerit Mazlum and Erhan Doğan. İstanbul, Bağlam Yayıncılık: 291–324.
  • Mazlum, Semra Cerit. 2009. Turkey’s Foreign Policy on Global Atmospheric Commons: Climate Change and Ozone Depletion. In Climate Change and Foreign Policy: Case Studies from East to West, ed. P G Harris. London, Routledge: 68–84.
  • Milliyet. 1975. Sesüstü Hızda Giden Uçakların Deri Kanserine Yol Açtığı Öne Sürüldü. Milliyet, February 8.
  • Montreal Protocol on Substances That Deplete the Ozone Layer. 1987. United Nations Treaty Series 1522 (26369).
  • Oran, Baskın. 1996. Türk Dış Politikası: Temel İlkeleri ve Soğuk Savaş Ertesindeki Durumu Üzerine Notlar. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi 51, 1: 353–370.
  • Öztürk, Sefa. 2023. Balancing Responsibilities: The Integration of CBDR in the Montreal Protocol. Sürdürülebilir Çevre Dergisi 3, 2: 75–84.
  • Parson, Edward A. 2003. Protecting the Ozone Layer: Science and Strategy. Oxford, Oxford University Press.
  • Raubenheimer, Karen, and Alistair Mcllgorm. 2017. Is the Montreal Protocol a Model That Can Help Solve the Global Marine Plastic Debris Problem? Marine Policy 81: 322–329.
  • Sprinz, Detlef F., and Tapani Vaahtoranta. 1994. The Interest-Based Explanation of International Environmental Policy. International Organization 48, 1: 77–105.
  • Sprinz, Detlef F., and Tapani Vaahtoranta. 2002. National Self-Interest: A Major Factor in International Environmental Policy Formulation. In Encyclopedia of Global Environmental Change Responding to Global Environmental Change, eds. Ted Munn and Mostafa K. Tolba. Chichester, Wiley: :323–328.
  • TBMM. 1988. 12 nci Birleşim 13.10.1988 Perşembe. T.B.M.M. Tutanak Dergisi 15, 12: 168–226.
  • TBMM. 1989. 58 inci Birleşim 14.2.1989 Salı. T.B.M.M. Tutanak Dergisi 23, 58: 88–137.
  • TBMM. 1990. Ozon Tabakasının Korunmasına Dair Viyana Sözleşmesine Katılmamızın Onaylanmasımn Uygun Bulunduğu Hakkında Kanun Tasansı ve Sağlık ve Sosyal İşler ve Dışişleri Komisyonları Raporları (1/583). Esas.1/583 Karar.6. Ankara, TBMM.
  • TBMM. 1992. 46 Ncı Birleşim 18.12.1992 Cuma. T.B.M.M. Tutanak Dergisi 25, 46: 321–434.
  • T.C. Resmî Gazete. 1979. Kozmetik Yönetmeliği. no. 16778.
  • T.C. Resmî Gazete. 1983. 8 Ekim 1979 Tarih ve 16778 Sayılı Resmî Gazete’de Yayımlanarak Yürürlüğe Giren Kozmetik Yönetmeliğinin Değiştirilmesi Hakkındaki Yönetmelik. no. 18095.
  • T.C. Resmî Gazete. 1990. “Ozon Tabakasının Korunmasına Dair Viyana Sözleşmesi” ve “Ozon Tabakasını İncelten Maddelere Dair Montreal Protokolü”. no. 20629: 1–96.
  • Termodinamik. 1994. Dupond Cantaş İşbirliği Ile “Soğutucu Akışkanlar” Semineri. Termodinamik, November. https://www.termodinamik.info/haberler/dupondcantas-isbirligi-ile-sogutucu-akiskanlar-semineri.
  • TTGV Project Coordinator. 2022. Interview by Sefa Öztürk.
  • Türkiye Çevre Sorunları Vakfı. 1983. Türkiye’nin Çevre Sorunları ’83. Ankara, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
  • Türkiye Çevre Sorunları Vakfı. 1986. Sanayi ve Çevre Konferansı. Ankara, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
  • Türkiye Çevre Sorunları Vakfı. 1987. Şehirleşme ve Çevre Konferansı. Ankara, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
  • Türkiye Çevre Sorunları Vakfı. 1988. Nüfus ve Çevre Konferansı. Ankara, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
  • Türkiye Çevre Sorunları Vakfı. 1990a. Sürdürülebilir Kalkınma Konferansı 29-30 Kasım 1989. Ankara, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
  • Türkiye Çevre Sorunları Vakfı. 1990b. Turizm ve Çevre Konferansı 3-5 Ekim 1990. Ankara, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
  • Türkiye Çevre Sorunları Vakfı. 1999. Türkiye’nin Çevre Sorunları’99. Ankara, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
  • UNEP/Ozl.Conv.1/5. 1989. Conference of the Parties to the Vienna Convention for the Protection of the Ozone Layer. Helsinki, United Nations.
  • UNEP/OzL.Pro.1/5. 1989. First Meeting of Parties to the Montreal Protocol on Substances That Deplete the Ozone Layer. Helsinki, United Nations.
  • UNEP/OzL.Pro.2/Bur/1/R.2. 1990. Bureau of the Second Meeting of the Parties to the Montreal Protocol. Nairobi, United Nations. https://ozone.unep.org/sites/default/files/Meeting_Documents/Bureaux/2mop_bur1-rev2.e.pdf.
  • UNEP/OzL.Pro.3/11. 1991. Third Meeting of the Parties to the Montreal Protocol on Substances That Deplete the Ozone Layer. Nairobi, United Nations.
  • UNEP/OzL.Pro/ExCom/8/17. 1992. Turkey Country Program For Phaseout of Ozone Depleting Substances. Montreal, UNEP.
  • Ural, Engin. 2014. Çevremizde 40 Yıl Anılar, Düşünceler. Ankara, Efil.
  • Vienna Convention for the Protection of the Ozone Layer. 1985. United Nations Treaty Series 1513 (26164): 293.
Toplam 51 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil İngilizce
Konular Uluslararası İlişkiler (Diğer)
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Sefa Öztürk 0000-0002-1467-2962

Erken Görünüm Tarihi 9 Eylül 2024
Yayımlanma Tarihi 9 Aralık 2024
Gönderilme Tarihi 22 Kasım 2023
Kabul Tarihi 26 Ağustos 2024
Yayımlandığı Sayı Yıl 2024 Cilt: 21 Sayı: 84

Kaynak Göster

APA Öztürk, S. (2024). Impact of the Montreal Protocol on Decision-Making Processes for Participation: A Case Study of Türkiye. Uluslararası İlişkiler Dergisi, 21(84), 85-102. https://doi.org/10.33458/uidergisi.1539238
AMA Öztürk S. Impact of the Montreal Protocol on Decision-Making Processes for Participation: A Case Study of Türkiye. uidergisi. Aralık 2024;21(84):85-102. doi:10.33458/uidergisi.1539238
Chicago Öztürk, Sefa. “Impact of the Montreal Protocol on Decision-Making Processes for Participation: A Case Study of Türkiye”. Uluslararası İlişkiler Dergisi 21, sy. 84 (Aralık 2024): 85-102. https://doi.org/10.33458/uidergisi.1539238.
EndNote Öztürk S (01 Aralık 2024) Impact of the Montreal Protocol on Decision-Making Processes for Participation: A Case Study of Türkiye. Uluslararası İlişkiler Dergisi 21 84 85–102.
IEEE S. Öztürk, “Impact of the Montreal Protocol on Decision-Making Processes for Participation: A Case Study of Türkiye”, uidergisi, c. 21, sy. 84, ss. 85–102, 2024, doi: 10.33458/uidergisi.1539238.
ISNAD Öztürk, Sefa. “Impact of the Montreal Protocol on Decision-Making Processes for Participation: A Case Study of Türkiye”. Uluslararası İlişkiler Dergisi 21/84 (Aralık 2024), 85-102. https://doi.org/10.33458/uidergisi.1539238.
JAMA Öztürk S. Impact of the Montreal Protocol on Decision-Making Processes for Participation: A Case Study of Türkiye. uidergisi. 2024;21:85–102.
MLA Öztürk, Sefa. “Impact of the Montreal Protocol on Decision-Making Processes for Participation: A Case Study of Türkiye”. Uluslararası İlişkiler Dergisi, c. 21, sy. 84, 2024, ss. 85-102, doi:10.33458/uidergisi.1539238.
Vancouver Öztürk S. Impact of the Montreal Protocol on Decision-Making Processes for Participation: A Case Study of Türkiye. uidergisi. 2024;21(84):85-102.