: Muhyiddin İbnü’l-Arabî (ö. 638/1240), tasavvufî düşünce
alanındaki yorumları ile XIII. asırdan
beri adından bahsedilen seyyah bir sûfîdir.
Tasavvufun kurumsallaşmasıyla beraber İslam dünyasında
yaygınlaşan
farklı tarikat mensuplarını
etkileyen İbnü’l-Arabî, kendisi için
kullanılan Şeyh-i
Ekber lakabıyla tarikatlar üstü saygın bir konum elde etmiştir. Hayatının son döneminde
yerleştiği Şam, en yaygın
eserlerinden “Fusûsu’l-Hikem”i
kaleme aldığı ve “el-Fütûhâtü’l-Mekkiyye” ye de son şeklini
verdiği önemli
bir merkez olmuştur. Şam’ın
tasavvufî hayatında bıraktığı derin
izlerin etkisi, günümüze
kadar devam etmiştir. İbnü’l-Arabî’nin Şam’daki tanınmış takipçileri
arasında Afîfüddin et-Tilimsânî (ö. 690/1291), Abdülğanî en-Nablusî (ö. 1143/1731), Ahmed b. Süleyman el-Ervâdî (ö.
1275/1858), Muhammed el-Hânî (ö.
1279/1862), Emîr Abdülkadir
el-Cezayirî (ö. 1300/1883)
yer almaktadır.
: Muhyiddin İbnü’l-Arabî Şam Tasavvuf Felsefesi Abdülğanî en-Nablusî Muhammed el-Hânî Ahmed b. Süleyman el-Ervâdî
Konular | Din Araştırmaları |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Aralık 2016 |
Gönderilme Tarihi | 29 Aralık 2016 |
Kabul Tarihi | 24 Aralık 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 1 Sayı: 1 |