SOSYAL MEDYA KULLANIMI VE SOSYAL SERMAYE İLİŞKİSİ: ÇANAKKALE ONSEKİZ MART ÜNİVERSİTESİ ÖRNEĞİ

Yıl 2017, 16. Ulusal İşletmecilik Kongresi, 633 - 648, 30.10.2017

Mustafa Boz , Buket Buluk , Sevgün Aysu

https://doi.org/10.18092/ulikidince.322258

Cited By: 5

Öz

Sosyal
medya ve özellikle sosyal sermaye konuları, son yıllarda sosyal bilimlerin
kapsadığı birçok disiplin tarafından araştırma konusu edinilen en önemli çalışma
alanları arasında yer almaktadır. Sosyal sermaye üretimini tespit etmenin en
önemli göstergelerinden birisi de kuşkusuz sosyal medya kullanımıdır. Bu
bağlamda ülkemizde sosyal medya ağlarını en çok kullanan insan unsuru olan
üniversite öğrencilerinin, sosyal medya ağlarını kullanımları ile sosyal
sermaye üretimleri arasındaki ilişkinin düzeyini tespit etmek çalışmanın temel
amacını oluşturmaktadır. Bu kapsamda hazırlanan anket formundan elde edilen
veriler, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Merkez Kampüs genelinde yargısal
örnekleme yöntemine göre seçilen toplam 400 öğrenci ile 1 Kasım-15 Aralık 2016
tarihleri arasında yüz yüze yapılan görüşmeler sonucunda oluşturulmuştur.
Çalışmanın sonucunda üniversite öğrencilerinin sosyal medya kullanımları ile sosyal
sermaye üretimleri arasında anlamlı bir ilişkinin bulunduğu ancak sosyal
sermaye düzeylerinin düşük olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Çalışmadan elde edilen
sonuçlar doğrultusunda üniversite öğrencilerinden hareketle gençlerin sosyal
sermaye düzeylerinin artırılmasına yönelik birtakım önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Sosyal Medya, Sosyal Sermaye

Kaynakça

• Babacan, M. E. (2015). Gençliğin Sosyal Medya Kullanım Pratikleri ve Sosyal Sermaye İlişkisi. Gençlik Araştırmaları Dergisi, 3(2), 37-65. Blaxter, M., Poland, F., and Curran, M. (2001). Measuring social capital: A qualitative study of how older people relate social capital to health. Final Report to the Health Development Agency, HDA, London. Burt, R. S. (2000). The network structure of social capital/ Sutton, R. I. ve B. M. Staw, B. M. (der.) Research in Organizational Behaviour içinde, Greenwich, CT: JAI Press. Coleman, J. S. (1990). Foundations Of Social Theory (Cambridge, Ma: Belknap Press of Harvard University Press). Çığ, E. Ç. (2016). Dijital Çağda Bakışın Politikası: Panoptikon ve Aleniyet İlkesi. Toplum ve Demokrasi Dergisi, 10(21). Dijcks, J.P. (2011). Oracle: Big Data for the Enterprise. California: Oracle. Ellison, N. B. (2007). Social network sites: Definition, history, and scholarship. Journal of Computer Mediated Communication, 13(1), 210-230. Erdoğan, E. (2003). Türk gençliği ve siyasal katılım: 1999-2003. İstanbul: Toplumsal Katılım ve Gelişim Vakfı. Fine, B. (2008). Sosyal Sermaye Sosyal Bilime Karşı, Çeviren: Ayşegül Kars, Yordam Kitap, İstanbul. Fuchs, C., (2015). Culture and Economy in the Age of Social Media, Routledge, New York and London. Gerni, M. (2013). Sosyal Sermaye ve Örgütsel Boyutu, Beta yayıncılık, İstanbul. Green, H., and Fletcher, L. (2003). Social capital harmonised question set. ONS Social and Vital Statistics Divisions, London. Klenk, V., Nillies, C., Rebentrost, U., ve Wünsch, U. (2016). Digitale Kommunikation zur Steigerung von Event-Engagement. Knoke, D. (1999). Organizational networks and corporate social capital. Corporate Social Capital and Liability. Eds.: Roger Th.A.J. Leenders, Shaul M.Gabbay, USA:Kluwer Academic Publisher. Lin, N. (2001). Social capital: A theory of social structure and action. USA:Cambridge University Press. Mangold, W. G. Fauld, D.J. (2009). Social Media: The New Hybrid Element of the Promotion Mixed. Bussines Horizons, 52, 357-365 Maniusis, S. (2015). Gestos supervivientes en las imágenes de duelo: la fotografía postmortem a comienzos de s. XX en Argentina y la transmisión on-line de funerales. Portes, A. ve Landolt, P. (2000). Social capital: Promise and pitfalls of its role in development. Journal of Latin America Studies, 32: 529-547. Putnam, R. D. (1995). Bowling Alone: America's Declining Social Capital, Journal of Democracy, 6: 65-78. Ritzen, J. (2000). Social Cohesion, Public Policy and EconomicvGrowth: Implication of the OECD Countries, The Contribution of Human and Social Capital to Sustained Economic Growth and Well-being, Konferans Metni, Human Resourges of Canada and OECD, Mart, Quebec. Safko, L. (2010). The Social Media Bible Tactics, Tools and Strategies For Business Success. (Second Edition). John Wiley & Sons Inc. Hoboken. New Jersey, s.s 445-600. Subaşı, H., Korelasyon. http://www.slideshare.net/HasanSuba/korelasyon (Erişim:14.12.2016). Temple, J. (2000). Growth Effect of Education on Social Capital in the OECD Countries, OECD Working Paper, No: 00/36. Valenzuela, S., Park, N., ve Kee, K. F. (2009). Is there social capital in a social network site?: Facebook use and college students' life satisfaction, trust, and participation1. Journal of Computer‐Mediated Communication, 14(4): 875-901. Woolcock, M. ve Deepa N. (1998). Sosyal Sermaye: Kalkınma Teorisi, Araştırması ve Politikası İçin Öneriler, Sosyal Sermaye Kuram Uygulama ve Eleştiri içinde, derleyen Şahin, Mehmet Murat ve Ahmet Zeki Ünal, Değişim Kitabevi, İstanbul.