LABOUR PLANNING APRROACH TO ORGANIZATIONAL CHANGE MANAGEMENT IN PUBLIC CORPORATIONS

Yıl 2017, 16. Ulusal İşletmecilik Kongresi, 515 - 526, 25.10.2017

Yeliz Kocaman Burcu Karaöz İkbal Ece Dizbay , Şevkinaz Gümüşoğlu

https://doi.org/10.18092/ulikidince.323506

Cited By: 1

Öz

Alterations on ecosystems of organization,
such as technological improvements, changing on expectations of public or
amendments force the public institutions to renew themselves. In this study, a
metropolitan municipality is chosen as public institution and determined the
requirement while attuning the changings. In order to manage the organizational
change in the municipality, a labor-planning model suggested. Firstly,
organization chart is renovated and this revision caused to working more with
the same amount of workers. Then to achieve this obligation, stages of labor
planning model applied. First stage is analyzing the current situation and
defining the job definitions. Second stage is measure the workload for each
person and total needed workload for each department. Thus, for each department
in the municipality, how many people should work on the department is
determined. Lastly, idle workload is distributed to other departments that
needs more labor. 

Anahtar Kelimeler

Organizational change, Labour, Work load analysis

DEĞİŞİM YÖNETİMİNDE İŞ GÜCÜ PLANLAMA YAKLAŞIMI BİR BÜYÜKŞEHİR BELEDİYESİ UYGULAMASI

Öz

Bu çalışmada bir kamu kuruluşunun sürdürülebilir
olma arzusu ve yasal zorunluluklar nedeni ile değişim ihtiyacı olduğu
belirlenmiş ve değişimin yönetilmesi amacıyla iş gücü planlama modeli
önerilmiştir. Yasal değişimler kurumu mevcut iş gören ile daha çok iş yapmak
zorunda bırakmıştır ve bu zorunluluk kurumu örgütsel yapıda değişikliğe
zorlamıştır. Bu amaçla önerilen modelde değişim organizasyon şemasının
güncelleme çalışması ile başlatılmıştır. Ardından mevcut durum analizi
yapılarak iş analiz formları oluşturulmuştur. İş analiz formları ile kurumun
her bir birimine ait iş tanımları belirlenmiş ve bu iş tanımlarına dayanarak
hem birime ait toplam yıllık işi yükü hem de birimdeki her bir iş görenin
yıllık iş yükü hesaplanmıştır. Birimin toplam iş yüküne istinaden birimde
çalışması gereken iş gören sayısı, varsa iş gören ihtiyacı ya da fazlalığı
tespit edilmiştir. İş gören fazlalığı olması durumunda, iş gören niteliklerine
ve yeterliliklerine göre kurum içinde farklı bir birimde yeni sistemin
ihtiyaçlarına göre yeniden görevlendirilmeleri önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Örgütsel değişim, İş gücü, İş yükü analizi

Kaynakça

• Bulut, K., & Soylu, B. (2009). Öğretim üyelerinin iş yükü seviyelerinin bir analitik ağ modeli ile değerlendirilmesi: Mühendislik fakültesinde bir uygulama/An anp model to evaluate the workload of academic staff: An application in engineering faculty. Erciyes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 25(1-2).
• Çelik, M., & Çıra, A. (2013). Örgütsel vatandaşlık davranışının iş performansı ve işten ayrılma niyeti üzerine etkisinde aşırı iş yükünün aracılık rolü. Ege Akademik Bakış, 13(1), 11-20.
• Çetin, C. (2008). Yöneticilerin liderlik stilleri, değişim yönetimi ve ekip çalışması arasındaki ilişkilerin çok yönlü olarak değerlendirilmesi. İstanbul: İto Yayınları.
• Dağdeviren, M., Eraslan, E., ve Kurt, M. (2005). Çalışanların toplam iş yükü seviyelerinin belirlenmesine yönelik bir model ve uygulaması. Gazi Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Dergisi, 20(4).
• Duck, J. D. (1999). Değişim Yönetimi. Harvard Business Review Dergisinden Seçmeler Değişim İçinde, 61-83.
• Erdem, H., Kılınç, E., & Demirci, D. (2016). Çalışanlarda iş yükü fazlalığın algılanan istihdam edilebilirlik üzerine etkisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15(58).
• Gavcar, E., Bulut, Z. A., & Engin, K. (2006). Konaklama işletmelerinde uygulanan performans değerleme sistemleri ve uygulama alanları (Muğla İli Örneği). Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 13(2), 31-45.
• Hart, S.G., Wickens, C.D. (1990). In: Harold R. Booher (Ed.), Manprint, an approach to systems integration. Van Nostrand Reinhold, NewYork.
• Hitt, Michael A., J. Stewart Black, Lyman W. Porter (2009). Management, Second Edition, Pearson Prentice Hall, New Jersey.
• Jung, H. S., & Jung, H. S. (2001). Establishment of overall workload assessment technique for various tasks and workplaces. International Journal of Industrial Ergonomics, 28(6), 341-353.
• Karwowski, W., Mulholland, N., Ward, T., Jagannathan, V., Kirchner, R. (1986). LIFTAN: An experimental expert system for analysis of manual lifting tasks. Ergonomics 29, 1213–1234.
• Kerman, U., & Öztop, S. (2014). Kamu çalışanlarının örgütsel değişim direncini etkileyen uygulamalar-practices to affect public employees' resistance to organizational change. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(10), 1-20.
• Mucuk, İ. (2013). Modern İşletmecilik. Türkmen Kitabevi. 18. Baskı. İstanbul.
• Organ D. W. (1988). Organizational Citizenship Behavior: The Good Soldier Syndrome, Lexington, MA Lexington Books.
• Önder, G., Aybas, M., & Önder, E. (2014). Hemşirelerin stres seviyesine etki eden faktörlerin öncelik sırasının çok kriterli karar verme tekniği ile belirlenmesi. Optimum Ekonomi ve Yönetim Bilimleri Dergisi. Vo1. 1, No. 1.
• Özkalp, E., & Kırel, Ç. (2005). Örgütsel Davranış, Anadolu Üniversitesi Yayınları. Eğitim, Sağlık Ve Bilimsel Araştırma Çalışmaları Vakıf Yayın, (149), 82.
• Öztop, S. (2014). Kurumsal aidiyet bilincinin çalışanların örgütsel değişim algısı üzerinde etkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(1).
• Sabuncoğlu, Z. Tokol, T. (2013). İşletme. Beta Basım. 9. Baskı. İstanbul.
• Sabuncuoğlu, E. T. (2008). Liderlik, Değişim Ve Yenilik. Liderlik Ve Motivasyon,(Ed. Celalettin Serinkan), Nobel Yayınları, Ankara.
• Tamer, B., Aytemiz, S. O., İnci, B. O., & Barış, E. (2008). Yönetim Ve Organizasyon. Detay Yayınlar, Ankara.
• Tunçer, P. (2013). Değişim Yönetimi. The Journal Of Academic Social Science Studies, 6(2), 891-915.
• Weiner, J.S. (1982). The measurement of human workload. Ergonomics 25, 953–965.
• Yıldız, A. K. (2011). Bilgi Hizmetlerinde Değişim Yönetimi. Süreç Ve Haritalar, Beta Basım Yayımcılık, İstanbul.