THE IMPACT OF THE HIGH EDUCATION ON ECONOMIC GROWTH IN TURKEY

Yıl 2018, Prof. Dr. Harun TERZİ Özel Sayısı, 127 - 140, 19.09.2018

Zehra Abdioğlu , Nilcan Albayrak

https://doi.org/10.18092/ulikidince.444487

Cited By: 2

Öz

In this study, the effect of human capital on economic
growth was investigated on the basis of general sectors of the economy such as
agriculture, industry and services in Turkey for the period of 1988 - 2015. In order
to determine the long run and the short run relationships between economic
growth and human capital, the Autoregressive Distributed Lag (ARDL) bounds testing approach developed by Pesaran et al. (2001) and error
correction model were employed in the study. The number of graduates from higher education was used as
the indicator of human capital. The
findings of this study indicate there is a long-run relationship between human
capital and general / sectoral economic growth. According
to the long-run coefficients, while the sector the most affected by the
increase in the number of higher education graduates is services, agriculture
sector is the least sensitive to the increase in the number of higher education
graduates. 

Anahtar Kelimeler

High School, Sectoral Growth, Bounds Test.

TÜRKİYE’DE YÜKSEKÖĞRETİMİN SEKTÖREL BÜYÜMEYE ETKİSİ

Öz

Bu
çalışmada Türkiye için 1988 - 2015 dönemi itibariyle beşeri sermayenin ekonomik
büyüme üzerindeki etkisi tarım, sanayi ve hizmetler gibi ekonominin genel
sektörleri temel alınarak araştırılmıştır. Ekonomik büyüme ve beşeri sermaye
arasındaki uzun ve kısa dönemli ilişkileri belirlemek amacıyla bu çalışmada
Pesaran vd. (2001) tarafından geliştirilen otoregresif gecikmesi dağıtılmış
(ARDL) sınır testi yaklaşımı ve hata düzeltme modeli çalıştırılmıştır.
Yükseköğretimden mezun olan öğrenci sayısı çalışma kapsamında beşeri sermaye
göstergesi olarak kullanılmıştır. Bu çalışmanın bulguları beşeri sermaye ile
genel / sektörel ekonomik büyüme arasında uzun dönem ilişkisi olduğunu ortaya
koymaktadır. Uzun dönem katsayılarına göre, yükseköğretimden mezun olan öğrenci
sayısındaki artıştan en fazla etkilenen sektör hizmetler sektörü iken tarım
sektörü, yükseköğretimden mezun olan öğrenci sayısındaki artışa en az duyarlı
olan sektördür. 

Anahtar Kelimeler

Yükseköğretim, sektörel büyüme, ARDL

Kaynakça

• Afşar, M. (2009). Türkiye’de Eğitim Yatırımları ve Ekonomik Büyüme İlişkisi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 85-98.
• Altăr, M., Necula, C. ve Bobeıcă, G. (2008). Modeling the Economic Growth in Romania. The Role of Human Capital. Romanian Journal of Economic Forecasting, 9(3), 115-128.
• Altıntaş, H. ve Çetintaş, H. (2010). Türkiye’de Ekonomik Büyüme, Beşeri Sermaye ve İhracat Ara-sındaki İlişkilerin Ekonometrik Analizi: 1970 -2005. Erciyes Üniversitesi İİBF Dergisi, 0(36), 33-56.
• Akanbi, O. A. (2011). The Macroeconomic Determinants of Technological Progress in Nigera. So-uth African Journal of Economic and Management Sciences, 14(3), 282-297.
• Aksu, L. (2017). Türkiye’de İstihdam, Verimlilik ve İktisadi Büyüme İlişkilerinin Analizi. İktisat Politi-kası Araştırmaları Dergisi, 4(1), 39-94.
• Arrow, K. (1962). Economic Welfare and the Allocation of Resources for Invention. The Rate and Di-rection of Inventive Activity: Economic and Social Factors. National Bureau of Economic Re-search Inc., 609-626, New Jersey: Princeton University Press.
• Awan, A. G., Firidi, M. Z. ve Ahmad, H. (2015). Human Capital Formation and Economic Performan-ce: A Case Study of Pakistan. Journal of Economics and Sustainable Development, 6(3), 96-105.
• Ay, A. ve Yardımcı, P. (2008). Türkiye’de Beşeri Sermaye Birikimine Dayalı Ak Tipi İçsel Ekonomik Büyümenin Var Modeli ile Analizi. Maliye Dergisi, 155, 39-54.Bal, H., Algan, N., Manga, M. ve Kandır, E. (2014). Beşeri Sermaye ve Ekonomik Büyüme İlişkisi: BRICS Ülkeleri ve Türkiye Örneği. International Conference On Eurasian Economies, 795-803, Üsküp, Makedonya, https://www.avekon.org/papers/923.pdf (18.05.2016).
• Barro, R. (1991). Eeonomic Growth in a Cross Section of Countries. Quarterly Journal of Economics, 106 (2), 407-444.
• Becker, G. S. (1962). Investment in Human Capital: A Theoretical Analysis. The Journal of Political Economy, 70(5), 9-49.
• Bildirici, M., Orcan, M., Sunal, S. ve Aykaç, E. (2005). Determinants of Human Capital Theory, Growthand Brain Drain; An Econometric Analysis for 77 Countries. Applied Econometrics and International Development, 5(2), 109-140.
• Boccanfuso, D., Savard, L. ve Savy, B. E. (2009). Human Capital and Growth: New Evidences from African Data. Groupe de Recherche en Économie et Développement International, Working Paper, 9(24), 1-25.
• Breton, T. R. (2015). Human capital and Growth in Japan: Converging to the Steady State in a 1% World. Journal of the Japanese and International Economies, 36, 78-89.
• Chambers, N. ve Çifter, A. (2006). Beşeri Sermayenin Karşılaştırmalı Analizi. Muhasebe ve Finans Dergisi, 29, 51-63.
• Çalışkan, Ş., Karabacak, M. ve Meçik, O. (2013). Türkiye’de Eğitim-Ekonomik Büyüme İlişkisi: 1923-2011 (Kantitatif bir Yaklaşım). Yönetim Bilimleri Dergisi, 11(21), 29-48.
• Çakmak, E. ve Gümüş, S. (2005). Türkiye'de Beşeri Sermaye ve Ekonomik Büyüme: Ekonometrik Bir Analiz. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 60(1), 60-72.
• Çetin, M. ve Ecevit, E. (2010). Sağlık Harcamalarının Ekonomik Büyüme Üzerindeki Etkisi: OECD Ül-keleri Üzerine Bir Panel Regresyon Analizi. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 11(2), 166-182.
• Demir, O., Üzümcü, A. ve Duran, S. (2006). İçsel Büyümede İçselleşme Süreçleri: Türkiye Örneği. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(1), 27-46.
• Denison, E. F. (1962). The Sources of Economic Growth in the U.S.A. and Alternatives Before Us (3th ed.). New York: Committe for Economic Development.
• Denison, E. F. (1974), Accounting for the United States Economic Growth, 1929-1969. California: The Brookings Institution.
• Dickey, D. ve Fuller, W. A. (1979). Distribution of the Estimates for Autoregressive Time Series with a Unit Roo. Journal of the American Statistical Association, 74, 427–431.
• Doğrul, A. N. ve Özer, M. (2009). Türkiye’de Eğitim Harcamalarının Farklı İllerin Üretim Düzeyleri Üzerine Etkileri: Panel Veri Analizi. Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 18, 215-230.
• Erdoğan, S. ve Yıldırım, D. Ç. (2009). Türkiye’de Eğitim–İktisadi Büyüme İlişkisi Üzerine Ekonometrik Bir İnceleme. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 4, 11-22.
• Eriçok, R. E. ve Yılancı, V. (2013). Eğitim Harcamaları ve Ekonomik Büyüme İlişkisi: Sınır Testi Yakla-şımı. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 8(1), 87-101.
• Ersoy, B. A. ve Yılmazer, M. (2007). Beşeri Sermayeyi İçselleştiren Büyüme Modellerinde Kamu Eği-tim Harcamalarının Rolü: Panel Eşbütünleşim Analiz. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(2), 389-410.
• Gemmell, N. (1996). Evaluating the Impacts of Human Capital Stocks and Accumulation on Econo-mic Growth: Some New Evidence. Oxford Bulletin of Economics and Statistics, 58(1), 9-28.
• Inglesi-Lotz, R., Van Eyden, R. ve Du Toit, C. (2014). The Evolution and Contribution of Technologi-cal Progress to the South African Economy: Growth Accounting and Kalman Filter Applica-tion. Applied Econometrics and International Development, 14(1), 175-188.
• İsmihan, M. ve Özcan, K. M. (2006). Türkiye Ekonmisinde Büyümenin Kaynakları: 1960-2004. İktisat İşletme Finans, 21(241), 74-86.
• Jones, C. I. (1996). Human Capital, Ideas, and Economic Growth. International Economic Seminaron Finance, Research, Education, and Growth, 1-28, Rome.Judson, R. (2002). Measuring Human Capital Like Physical Capital: What Does It Tell Us?. Bulletin of Economic Research, 54(3), 209-231.
• Kar, M. ve Ağır, H. (2006). Türkiye’de Beşeri Sermaye ve Ekonomik Büyüme İlişkisi: Eşbütünleşme Yaklaşımı ile Nedensellik Testi, 1926-1994. Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 6(11), 51-68.
• Keskin, A. (2011). Ekonomik Kalkınmada Beşeri Sermayenin Rolü. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 25(3-4), 125-153.
• Kılıç, Y. (2014). Turizm sektörü istihdamının Eğitim Durumu ve İnsan Gücü Planlaması. Eğititm Bilim-leri Araştırmaları Dergisi, 4(1), 419-436.
• Kızılkaya, O. ve Koçak, E. (2014). Kamu Eğitim Harcamaları ve Ekonomik Büyüme İlişkisi: Seçilmiş OECD Ülkeleri Üzerine Bir Panel Veri Analizi. Ekonomi Bilimleri Dergisi, 6(1); 17-32.
• Koç, A. (2013). Beşeri Sermaye ve Ekonomik Büyüme İlişkisi: Yatay Kesit Analizi ile AB Ülkeleri Üze-rine Bir Değerlendirme. Maliye Dergisi, 165, 241-258.
• Kraipornsak, P. (2009). Roles Of Human Capital And Total Factor Productivity Growth As Sources Of Growth: Empirical Investigation In Thailand. International Business & Economics Rese-arch Journal, 8(12), 37-52.
• Lee, E. K. (2012). Higher Education Expansion and Economic Growth in Japan and South Korea. Ya-yımlanmamış Doktora Tezi). University of Pittsburgh, Pittsburgh.
• Lin, T. C. (2004). The Role of Higher Education in Economic Development: An Empirical Study of Taiwan Case. Journal of Asian Economics, 15(2), 355-371.
• Lucas, R. E. (1988). On the Mechanics of Economic Development. Journal of Monetary Economics, 22(1), 3-42.
• Mallick, L. ve Dash, D. P. (2015). Does Expenditure on Education Affect Economic Growth in India? Evidence from Cointegration and Granger Causality Analysis. Theoretical and Applied Eco-nomics, 22(4), 63-74.
• Mankiw, N. G., Romer, D. ve Weil, D. N. (1992). A Contribution to the Empirics of Economic Growth. The Quarterly Journal of Economics, 107(2), 407-437.
• Martín, M. G. ve Herranz, A. Á. (2004). Human Capital and Economic Growth in Spanish Regions. International Advances in Economic Research, 10(4), 257-264.
• Mincer, J. (1958). Investment in Human Capital and Personal Income Distribution. The Journal of Political Economy, 66(4), 281-302.
• Mincer, J. (1974), Schooling, Experience and Earnings, New York: National Bureau for Economic Research, Columbia University Press.
• Özcan, Ab. (2011). Türkiye İmalat Sanayinde Toplam Faktör Verimliliği ve Beşeri Sermaye İlişkisi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(2), 223-242.
• Özşahin, Ş. ve Karaçor, Z. (2013). Ekonomik Büyümenin Belirleyicilerinden Biri Olarak Beşeri Ser-maye: Yükseköğretimin Türkiye Ekonomisi İçin Önemi. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(1), 148-162.
• Pegkas, P. (2014). The Link Between Educational Levels and Economic Growth: A Neoclassical Approach for the Case of Greece. International Journal of Applied Economics, 11(2), 38-54.
• Pelinescu, E. (2015). The Impact of Human Capital on Economic Growth. Procedia Economics and Finance, 22, 184-190.
• Peneder, M. (2007). A sectoral taxonomy of educational intensity. Empirica, 34(3), 189-212.
• Recepoğlu, M. ve Zuhal, M. (2017). Türkiye’de Eğitim Yatırımları ile Yerel Ekonomik Büyüme Ara-sındaki İlişki: Bölgesel Dinamik Panel Nedensellik Analizleri. Uluslararası Bilimsel Araştır-malar Dergisi, 2(8), 1-11.
• Phillips, P. ve Perron, P. (1988). Testing for a Unit Root in Time Series Regression. Biometrica, 75, 335-346.
• Romer, P. M. (1986). Increasing Returns and Long-Run Growth. The Journal of Political Economy Economic Review, 96, 1002-1037.
• Sacerdoti, E., Brunschwig, S. ve Tang, J. (1998). The Impact of Huma Capital on Growth: Evidence from West Africa. IMF Working Paper, 98(162), 1-34.
• Schultz, T. W. (1961). Investment in Human Capital. The American Economic Review, 51(1), 1-17, www.jstor.org/stable/1818907, (2.11.2015).
• Simoes, M. C. N. ve Duarte, A. (2013). Human Capital and Growth in a Services Economy: the Case of Portugal. Estudos do Gemf, 21, 1-43.
• Solow, R. M. (1956), A Contribution to the Theory of Economic Growth. Quarterly Journal of Eco-nomics, 70, 65-94.
• Solow, R. M. (1957). Technical Change and the Aggregate Production Function. Review of Econo-mics and Statistics, 39(3), 312-320.
• Son, L. ve Noja, G. G. (2013). The Role of the Human Capital and Investment in Human Capital Wit-hin the Sustainable Socio-Economic Development. How Labour Force Migration Affects Competitiveness?. Theoretical and Applied Economics, 10(587), 111-126.
• Sunde, U. ve Vischer, T. (2015). Human Capital and Growth: Specification Matters. Economica, 82 (326), 368-390.
• Şimşek, M. ve Kadılar, C. (2010). Türkiye’de Beşeri Sermaye, İhracat ve Ekonomik Büyüme Arasın-daki İlişkinin Nedensellik Analizi. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 11, 115-140.
• Taban, S. ve Kar, M. (2006). Beşeri Sermaye ve Ekonomik Büyüme: Nedensellik Analizi, 1969-2001. Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 159-182.
• Tatoğlu, F. Y. (2011). The Relationships Between Human Capital Investment and Economic Growth: A Panel Error Correction Model. Journal of Economic and Social Research, 13(1), 77-90.
• Teixeira, A. A. C. ve Queirós, A. S. S. (2016). Economic Growth, Human Capital and Structural Chan-ge: A Dynamic Panel Data Analysis. Reserach Policy, 45(8), 1636-1648.
• Thamma-Apiroam, R. (2015). Approaches for Human Capital Measurement with an Empirical App-lication for Growth Policy. Asian Social Science, 11(26), 309-322.
• Umutlu, G., Yılmaz, F. A. ve Günel, S. (2011). Ekonomik Büyüme Farklılıklarının İncelenmesi: OECD Ülkeleri İçin Bir Uygulama. SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 16(22), 351-372.
• Uzawa, H. (1965). Optimum Technical Change in an Aggregative Model of Economic Growth. Inter-national Economic Review, 6(1), 18-31.
• Yamak, R. ve Koçak, N. A. (2007). Bilgi Teknolojisi Harcamalarının Ekonomik Büyüme Üzerine Etkile-ri: 1993-2005. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 2(1), 1-10. Yamak, R. ve Erdem, H. F. (2017). Uygulamalı Zaman Serisi Analizleri (1. Baskı). Trabzon: Celepler Matbaa Yayın ve Dağıtım.
• Yıldız, E. (2017). Türkiye’de 1923-2016 Dönemi Yükseköğretim ve Ekonomik Büyüme İlişkisi. Rese-archer: Social Science Studies, 5(3), 112-125.
• Yaylalı, M. ve Lebe, F. (2011). Beşeri Sermaye ile İktisadi Büyüme Arasındaki İlişkinin Ampirik Anali-zi. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 30(1), 23-51.
• Zivot, E. ve Andrews, D. W. K. (1992). Further Evidence on The Great Crash, the Oil Price Shock, and the Unit Root Hypothesis. Journal of Business and Economic Statistics, 10, 251-270.