Mısır Arapçasında ve Türkiye Türkçesinde Duygu Bildiren İfadeler Üzerine Karşılaştırmalı Bir İnceleme

Yıl 2017, Cilt: 2 Sayı: 2, 85 - 112, 31.12.2017

Mehmet Kara , Engy Elsawah

Öz

Dil ve toplum parçalanamaz bir bütündür. Yani dil, bir toplumun kimliğini yansıtırken toplum da dili yaratmaktadır. Dil, belli bir toplumda yaşayanların inançlarını ve düşüncelerini ifade etmektedir. İnsanlar arasında etkili iletişim sürecinin gerçekleşebilmesi için herkes; mutluluk, üzüntü, kızgınlık gibi farklı duygularını ortaya koymaktadır. Söz konusu durumlarda ifade edilen duygular, kalıplaşmış ifadeler haline gelmiştir. Duygu ifadeleri, bireyin karşılaştığı duruma ve bu durumun şiddetine göre değişmektedir. Bu çalışmada Mısır Arapçasında ve Türkiye Türkçesinde duygu bildiren ifadeler üzerinde durulmuştur. Kültür boyutunun iki ülkede kullanılan duygu ifadeleri ne kadar etkilediği incelenmeye çalışılmıştır. Araştırmada, nitel araştırmanın doküman tarama ile yüz yüze, telefonda ve internette bireysel görüşmeler modeli kullanılmıştır, nitel veriler toplanmıştır. Toplanan veriler üçe (hiç benzemeyen, kısmen benzeyen, tam benzeyen) ayırt edilerek mukayese edilip yorumlanmıştır. Çalışmanın sonunda yıllar boyunca yan yana yaşayan iki milletin kullandıkları duyguları bildiren kalıplaşmış ifadeler arasındaki benzerlik derecesinin, iki ülkenin arasında uzun yıllara dayanan derin kültürel, dinî ilişkileri gösterdiğinin sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Toplumdilbilim, duygu ifadeleri, Mısır Arapçası, Türkiye Türkçesi

Kaynakça

• Aksan, D. (2015). Her yönüyle dil, ana çizgileriyle dilbilim (6). Ankara: TDK.
• Çeviri Komisyonu. (2009). Diller için Avrupa ortak çerçeve metni (CEFR). Ankara: Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı.
• Durmuş, M., (2013). Yabancılara Türkça Öğretimi (2). Ankara. Grafiker Yayınları.
• Eker, S., (2007). Toblum-Dilbilim, Dil Planlamaları ve Kamu Mensuplarının Dil Kullanımı. Gazi Türkiyat, 1, 127-135
• Göçer, A. (2013). Türkiye'de yabancılara Türkçe öğretimi Durmuş, M. & A. Okur (Eds.), Yabancılara Türkçe öğretimi içinde (s.171-179). Ankara: Grafiker.
• Göçer, A. (2012). Dil- kültür ilişkisi ve etkileşimi üzerine. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, 729, 50- 57.
• Gündüzöz, S. (2005). Arapça kültür- dil ilişkisi: Arapçanın yapılanması ve algılanmasında etkilenen öğeler. Dilbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 2, 215- 229.
• Güven, A. (2012). Toplumsal dilbilimin kapsam alanı. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13, 55- 62.
• Kasar, N., (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (26). Ankara. Nobel Yayınları.
• Nazlı, K., (2013). Türkçe Yemin İfadeleri Üzerine Toplumdilbilimsel Bir İnceleme. (Yüksek lisan tezi). https://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Türk Dil Kurumu. (2005). Türkçe Sözlük. Ankara: TDK.
• Vargelen, H. (2013). Kültürlerarası iletişimsel yeterlilik bağlamında yabancı dil olarak Türkçe öğretimi ders kitaplarının değerlendirilmesi. (Yüksek lisan tezi). https://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Yılmaz, F. & Şenden, Y.E. (2015). Yabancılara Türkçe öğretiminde kalıp sözler: babam ve oğlum filmi örneği. International journal of social science, 32, 187- 202.